VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - AFORIZMA NGA KATE MOSS (Keit Mos, 1974)

Voal-online 17 shtator - Aktorët bëjnë sikur po shikojnë paradën e vajzave në pistë për disa arsye.

E gjithë mrekullia që po jetoja ishte perceptuar për të qenë jeta e një modelelje. Ajo ishte tejet e plotë, 24 orë në ditë. Ishte punë gjatë gjithë kohës. Dhe ka gjithmonë një parti për të shkuar.

Ishte krejt e papritur vëmendja që po më kushtohej, sa dhe të qenët larg shtëpisë. Dhe të punoja gjatë gjithë kohës ishte e vështirë. Unë kam qenë në aeroplan gjithë kohën. Unë nuk i shihja miqtë e mi. Unë qaja shumë. Ishte mjaft e tmerrshme.

Amerikanët janë të obsesionuar me të vërtetë me dhëmbët e tyre të bardhë dhe të drejtë, apo jo? Pashë këtë vajzë të vogël dje me një nga ato armaturat e dhëmbëve. Sa traumatike për një fëmijë që duhet të mbajë një të tillë! Dukesh si një përbindësh.

Calvin ishte shumë i zgjuar. Ne u fotografuam, bëmë komercialitet, dhe kjo dha fryte me të vërtetë.

Gjithkush ngulet mbi ty, ndihesh sikur të gjithë po të gjykojnë. Unë ndjehem sikur jam duke u gjykuar një pjesë shumë të madhe të kohës. Kështu me të vërtetë bëhesh e vetëdijshme.

Të shkuarit në palestër nuk do të jetë në listën time të gjërave të preferuara.

Unë nuk jam një fanatike e modës!

Unë i vë gjërat në rregull, dhe kam marrë një dhomë masive veshjeje në vend. Këtu janë të gjitha gjërat që unë nuk jam duke i veshur, por nuk nuk dua t'i heq qafe prej andej. Dhe të gjitha gjërat prej të cilave dua të shpëtoj.

Kisha provuar të përqëndrohem në gjëra të tjera. Por gjithmonë përfundoja përsëri në të njëjtin vend, dhe kjo nuk po më bënte të lumtur. E kisha të nevojshme të rikthehesha ku isha.

Unë kam një kantjer fustanesh në shtëpi. Unë dua të krijuar këtë lloj fantazie.

Unë i kam bërë disa nga miqtë më të mirë në këtë biznes.

Unë i kam takuar pothuajse të gjithë ata kam dashur t'i takoj.

Disi e kam humbur interesin për shkollën. Unë kurrë nuk isha me të vërtetë e interesuar. Unë kurrë nuk isha akademike. Unë vërtetë nuk shkoja në shkollë aq sa duhej shkuar.

Më pëlqen të krijoj imazhe.

Unë me të vërtetë punoj. Më pëlqen ndjenja që unë e kam bërë pa kujdes, dhe kemi bërë foto.

Fillova me vajtje ardhje New York - Londër, Londër - New York. Nuk shikoj prapa fare. I jepja tonin punës. Duke punuar, duke punuar, duke punuar.

Mendova se ishte mjaft e kotë të them se dua të jem një modele.

Dua t'iu kërkoj falje të gjithë njerëzve që i kam lënduar për shkak të sjelljeve të mia që kanë reflektuar keq në familjen time, miqtë, bashkëpunëtorët, partnerëte biznesit dhe të tjerët.

Unë isha 14 vjeçe kur fillova modelimin. Në fund të ditës së parë nëna ime më tha: Nëse do që ta bësh këtë, bëje vetë, sepse unë nuk jam duke ardhur vërdallë në Londër kurrë më prapë. Ky është një makth.

Unë kam qenë një kokë turku. Mediat kishin për të vënë përgjegjësinë ndaj dikujt, dhe unë u zgjodha. Ato ndiheshin të lira për të thënë se për shkak se dikush ishte i hollë, ajo ishin anoreksike, çka është qesharake.

Unë isha i habitur me mbështetjen që kam marrë kur isha në atje. Dhe kur kam dalë njerëz e dinin se unë isha kthyer në rrugën e duhur. Unë kam qenë i interesuar për të punuar përsëri.

Unë përfundimisht jetoja në mënyrë dinamike. Duke punuar, duke udhëtuar shumë, duke luajtur. Unë nuk u ndala. E gjitha u bë e çekuilibruar.

Unë kam qenë me të vërtetë e shqetësuar, e frikësuar nga që të gjithë njerëzit bënin gjithë këtë gumëzhimë, dhe të gjithë rrinin ulur në pritje. Unë u ndjeva me të vërtetë e vogël në këtë vend të madh.

Unë do të doja të isha një yll roku, një këngëtare lidere, në qoftë se unë nuk do të isha një modele. Unë do të shkoja turne në një autobus me grupind tim. Në jetën time të ardhshme, ky është plani im.

Unë do të shkoja në tren për aktrime, duke ndërruar uniformën time shkollore në tren. M'u desh ta bëjë këtë për disa vjet, duke marrë pak punë këtu e atje.

Unë kurrë nuk do ta harroj atë sezon. Ishte krejtësisht çmenduri. Unë isha duke qëndruar në mes dhomave të Christy dhe Naomit dhe ishte e gjitha limuzina dhe Hotel Ritz dhe kësi lloj gjërash.

Nuk jam me të vërtetë një stiliste. Thjesht i dua rrobat. Unë kurrë nuk kam qenë në shkollë dizajni. Nuk mund të skicoj. Unë nuk mund të pres veshje. Unë mund të shkurtoj gjëra. Unë mund të bëj një nga fustan nga një shall.

Është mjaft e mahnitshme çfarë unë nuk ndjeva pas një kohe. Unë nuk dua me të vërtetë të ndjej diçka.

Kjo tingëllon me të vërtetë banale por unë mendoj se në qoftë se ju jeni të bukur brenda këtë e tregoni nga jashtë, sigurisht.

Ishte disi e mërzitshme për mua të ulesha për të ngrënë. Unë e dija se duhej të haja, dhe e bëja këtë gjë.

Është mëkat të ndihesh e lodhur.

Është e gjitha e lidhur me batanijen. Batanije, jastëk, dhe verë të kuqe. Ju duhet gjithmonë të jeni në gjumë në avion.

Lila nuk mund të jetë një model derisa ajo të paktën të jetë 21 vjeçe. Ajo është tashmë një mini-unë - kjo është e frikshme. Ajo tashmë e ka bukurinë e saj.

Modelimi mund të jetë disi i dëmshëm për trurin. Duke filluar markën time bëja atë që unë e kisha të nevojshme për të bërë. Unë modeloj vetëm nëse ka punë të tilla të mira për të cilat nuk dëshironi të thonë jo. E gjithë kjo më bën të them: "Çfarë dua unë të vesh?" dhe, "Çfarë do të bëj me Topshop?" Kjo e gjitha çon në gjëra të tjera.

Lila vajza ime e do erën e benzinës - ajo gjithmonë thotë, 'Mami, mbaji dyert të hapura," kur unë jam duke mbushur makinën. Unë kam dëgjuar se është një nga aromat më të preferuar në botë - ndoshta kjo është diçka për të studiuar për parfumin tim të ardhshëm!

Asgjë nuk shijon aq mirë sa lëkura jote.

Tani unë mund të ecin në një sallë plot me njerëz, nuk dua t'ia di dhe bëj punën time. Kjo është krejt një gjë masive për të mësuar, mendoj.

Tani unë jam duke u fajësuar jo vetëm për anoreksi, por edhe për kancer të mushkërive. - Në të qenit një duhanxhie sociale.

Sapo po dilja nga Merceri në Nju Jork - sepse përndryshe unë nuk eci kudo - dhe kjo grua paparace që ishte pas meje ra mbi një hidrant zjarri dhe dhëmbëve të saj të gjithë i dolën sipër buzëve. Unë iu drejtova, duke thënë: "A jeni mirë?" dhe ajo ishte ende duke më bërë fotografi.

Njerëzit nuk më dëgjojnë mua kur flas. Ata nuk e presin këtë gjë nga unë.

Njerëzit mendojnë se suksesi juaj është vetëm një çështje e të pasurit një fytyrë të bukur. Por është e lehtë për t'u përtypur dhe pështyrë jashtë. Ju duhet ta përballni lojën dhe të jeni e zonja të mos e braktisni.

Hera e parë që shkova në shtëpinë e Johnny Depp, në Los Anxhelos është kur kuptova se çfarë isha unë. E dija se ai ishte i famshëm, por unë nuk e dija me të vërtetë se çka do të thotë kjo.

Pastaj në fund unë thashë: "Mirë, mirë, unë dua të di të gjitha detajet. Unë dua të dhëna krijuese. Unë dua të të konsultohem. Unë dua të di se çfarë po bëjnë ata dhe kush janë ata. Dhe unë dua të shoh hapësirë. " Kështu ata më morën mua për ta parë atë, dhe pastaj kuptova se ishte e madhe! Të gjitha këta flamuj të kuq në Rue de Rivoli me emrin tim mbi të drejt nga ana e Luvrit!

Ka gjithmonë një darkë për të shkuar. Ka gjithmonë mori njerëzish përreth. Unë po e kaloja mrekulli me miqtë e mi. Për një çast gjithçka rrodhi përmrekulli.

E pra, unë takova me Frank Sinatrën e Bob Dylan në hapësirën 15 minuta. Frank Sinatra më puthi mua në buzë. Ai më puthi mua në buzë. Dhe pastaj ai më dha një cigare pa filtër. Dhe pastaj kam takuar Bob Dylan. Sa çel e mbyll sytë e ndiqja atë hap pas hapi për tek dhoma e tij e veshjes.

Njerëzit çfarë nuk thonë për të ndalur mua. Unë i bëj gjërat siç dua vetë.

Kur njerëzit shohin një aktor apo aktore tek flet, ata mendojnë se i njohin mirë, ndërsa unë jam vetëm një fytyrë apo një trup për ta.

Kur ju jeni duke u fotografuar ju i vërtitni gjërat në mendjen tuaj. Ju mendoni se si duhet të qëndroni me këto rroba të veçanta, ose se si duhet të lëvizni. Ju mendoni për karakteret e ndryshme që jeni duke i luajtur, me të vërtetë.

Po, më pëlqejnë rrobat, por unë vështirë se shkoj në pazar. Gati kurrë!

Ju shkoni në një shfaqje, dhe nuk hani ushqim fare, kështu që nëse ju jeni duke bërë shfaqje pas shfaqjesh, atëherë harroni të hani. Mbaj mend veten në dush një ditë, dhe e kisha një pasqyrë para meje, dhe unë isha aq e hollë! E urreja atë pamje. Mua kurrë nuk më pëlqente ajo pamje thatime./Elida Buçpapaj