Voal-online 17 nëntor - Dhe unë kalova përmes shumë Alternativave dhe ashtu përshkova shumë rrugëve dhe gjëra, por nuk ka pse të bëhem tronditëse apo llafazane.

Siç thashë, fillova të humb besimin në instinktet e mia, çka është e rëndë dhe shumë e keqe për një person instinktiv.

Për çdo përgjigje më pëlqen të sjell një pyetje. Ndoshta unë jam në lidhje me Alfred Hitchcock ose ndoshta kam arritur ta njoh atë shumë mirë, por unë mendoj se jeta duhet të jetë kështu si është.

Harry Cohn nuk më bëri mua. Por gjithashtu mendojnë se ndoshta as unë nuk kam bërë veten. Unë mendoj se ishte një kombinim. Unë mendoj se ky e bëri këtë punë.


Unë gjithmonë mendonin Jimmy ishte peng në Hollywood. Ai e ndjeu atë vetë. Ai e donte aq shumë aviacionin dhe donte të ishte në gjendje të bëjë më shumë për këtë. Ai disi thjesht u mbërthye këtu.

Unë nuk desha të filloj të mbështetem në atë që dikush tjetër mendonte se ishte e drejtë. Ishte më e lehtë për të arritur larg të gjithë së bashku.

Unë nuk ndjehem isha një yll i krijuar në Hollywood.

Unë nuk mendoj se ti dëshiron t'i japësh të gjitha përgjigjet, por unë mendoj se çdo përgjigje duhet të sjellë deri tek një pyetje tjetër, dhe jo të gjitha pyetjet duhet të marrin përgjigje.

Unë kisha shumë pakënaqësi një kohë ndaj Kim Novak. Por unë nuk e përmend atë më. Ajo është në rregull. Ne jemi bërë miq. Unë edhe e pyeta madje para këtij udhëtimi për disa këshilla bukurie.

E njoha Rita Hayworth dija vetëm aq sa për të diutr se ajo ishte vetëm një qenie e butë, e ndjeshme, tejet e bukur njerëzore. Një person i bukur. Shumë e butë. Ajo kurrë nuk do të qëndronte për të drejtat e saj.

Unë jetoj andej këndej në këtë vend, kështu që nuk janë shumë njerëz që më mbajnë mend. Dhe miqtë e mi nuk mendojnë më për mua si për "Kim Novak '. Duket se edhe ata më harruan. Dhe kështu është bukur.

E dashurova aktrimin, çka kurrë nuk ka qenë për paratë, famën. Ishte rreth një kërkimi për kuptim. Ishte e dhimbshme.

Unë mendoj se kjo do të ishte e dobishme për njerëzit, sepse i di pritjet e njerëzve për t'ju përkufizuar si një seks simbol, dhe sa vuajti Marilyn Monroe e kështu me radhë, dhe unë isha në gjendje ta përfitoj falas këtë.

Unë u përpoq aq shumë me filma të tillë si Vertigo dhe Middle of the Night e të tjerë. Ndjeva se ata do të më tregojnë se kjo është vetëm një çështje kohe para se unë do të gjeni të drejtën për të arritur kontaktet me njerëzit.

U mësova që Jimmy të më japë mua atë që kisha nevojë për të kuptuar se isha në rrugë të drejtë. Unë mendova se pashë shpirtin e Jimmy-t gjatë gjithë kohës që ne kemi punuar. Ai kurrë nuk e mbuluar shpirtin e tij dhe unë kurrë nuk e kam mbuluar timin. Ne pamë në shpirtrat e njëri-tjetrit, tejet definitivisht.

Unë kam qenë gjithmonë e vetëdijshme.

Nëse është puna të jesh magjepsëse ose vërtet e bukur, ose vërtet sexy, epo atëherë, unë nuk isha me të vërtetë e tillë, por unë mund ta bëjë të gjithën këtë. Ti mund të humbur me të vërtetë në atë lloj imazhi.

Thjesht duke prekur atë pemë të vjetër ishte me të vërtetë emocionuese për mua, sepse kur ju prekni këto pemë, ju keni një kuptim të tillë të kalimit të kohës, të historisë. Kjo është sikur ju jeni prekur thelbin, substancën e vërtetë të jetës.

Ditën time të parë në MGM ata vendosën të më sjellin këtë luan, këtë mashkull, dhe nuk ishte koha më e mirë për atë që të më shihte mua. Krejt papritur ai mendoi se ishte në afsh dhe ky luan shkoi në dhomën e veshjes, dhe u çmend.

Siguria ime vjen nga shqisat e mia, nga ndjesia e drejtimit ku unë duhet të shkoj dhe papritmas u ndjeva e çakorduar, me një hap me atë që njerëzit e tjerë donin apo atë që njerëzit e tjerë prisnin nga unë.

Pra, Hitchcock nuk do të thotë asgjë për punën time në film, por, nga ana tjetër, ai as nuk do të ankohet.

Herën e parë që kam qenë në zyrën e tij ishte kur ata më thirrën mua për të më treguar se e kishin ndryshuar emrin tim. Unë kisha një ndjenjë se në qoftë se unë do të vazhdoja me me emrin që ata do të zgjidhnin, unë kurrë nuk do të shihesha më. Unë do të përpihesha nga ky emër, sepse ishte një emër i rremë: Kit Marlou.

Skenari ishte gjithmonë gjëja më e rëndësishme për mua dhe unë e adhuroj skenarin. Për një garsye, se unë i kam admiruar gjithmonë pemët. Unë thjesht i adhuroj ato. Mendoj se ato pemë kanë përjetuar histori, ashtu si jetohet përmes Luftës Civile, por ende mbijetojnë.


Puna që kam bërë në Vertigo nuk do të thotë asgjë nëse askush nuk do t'ia dinte për filmin. Për fat të mirë, Vertigo pati një ringjallje dhe njerëzit kishin filluar të dinë se kishte diçka të veçantë dhe ai fitoi reputacionin. Por njëlloj edhe mund të kishte përfunduar i kalbur në kuti filmi diku.

Ne vetëm bëmë dy, ndoshta tri përsëritje skenash, më së shumti.

E pra, unë jam çeke, por polak apo çek, njësoj, ky është emri im.