AFORIZMA NGA PABLO NERUDA (1904-1973)
E Mërkurë, 12.14.2011, 04:02pm (GMT+1)
Voal-online, 14 dhjetor - Një fëmijë që nuk luan, nuk është fëmijë, por burri që nuk luan, e ka humbur përgjithmonë fëmijën që jetonte benda tij dhe i cili do t'i mungojë tmerrësisht.
Dhe një nga një netët midis qyteteve tona të ndara janë bashkuar në natën që na bashkon ne.
Unë u rrita në këtë qytet, poezia ime lindi midis kodrës dhe lumit, ajo e mori zërin e saj nga shiu, dhe si pema ajo u rrit në pyje.
Dua të bëj me ty atë që pranvera e sapoardhur bën me qershitë.
Dashuria është e shkurtër, ta harrosh duhet aq shumë kohë.
Paqja bëhet poezi ashtu si mielli bëhet bukë.
Librat që ju ndihmojnë më shumë janë ato për të cilët mendoni më shumë. Mënyra më e rëndë për të mësuar është ajo e të lexuarit të kollajshëm; por një libër i madh që vjen nga një mendimtar i madh është një anije e mendimit, një thellësi e përbërë nga e vërteta dhe bukuria.
Ti mund t'i kositësh të gjitha lulet, por nuk mund ta ndalosh pranverën së ardhuri.
Elida Buçpapaj
|
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
