Voal-online 16 janar-Drama duhet t'ju nxitë të mendoni. Kur e shikoj një
dramë dhe e kuptoje me herën e parë, atëherë e kuptoj se diçka nuk është si
duhet.
Një dhimbje dhëmbi apo një dhimbje e dhunshme nuk është domosdo e pakësuar
ngadija jonë për shkaqet, natyrën, rëndësinë apo kotësinë.
Të gjitha të vërtetat thelbësore janë të vërteta
thelbësore. Kur ato bëhen publike nuk janë të vërteta më; ato shndërrohen në
fakte apo, në rastinmë të mirë, ato bëhen pjesë e karakterit të publikut; apo,
në rastin më të keq, parulla.
Zgjedhjet e reja po vijnë. Paqja universale është
deklaruar dhe dhelpranët kanë interes të sinqertë t'ua zgjatin jetën pularive.
Ata shkruajnë libra të panumërt; duke qenë tepër bosh
dhe të shastisur nga heshtja: duke e shikuar secilin sipas shkallës shoqërore,
dhe duke fshehur boshllëkun e vet.
Ankthi është punëdorja e krijimit.
Çdo poet, nëse iu mbijeton 25 vjetëve, duhet të
plaket; ai duhet të kërkojë ndikime të reja letrare; ai do të ketë emocione të
ndryshme për të shprehur.
Prilli është muaji më mizor.
Arti nuk përmirësohet kurrë, por... materiali i artit
nuk është kurrë i njëjti.
Siç janë gjërat, dhe siç duhet të jenë gjithmonë,
poezia nuk është karrierë, por lojë. Asnjë poet i ndershëm nuk mund të ndihet i
sigurtë për vlerat e përhershme të asaj që ai ka shkruar: Ai mund ta ketë
zgjeruar kohën e tij dhe mund ta ketë çuar dëm jetën e tij për asgjë.
E gjithë puna sot qëndron në bindjen e turmave.
Çdo përvojë është një paradoks që do të thotë se është
absolut, dhe prapë është relativ; në vetvete ai shkon përtej vetes dhe kurrë
nuk i ik vetes.
Poezia e mirëfilltë mund të komunikojë para se të
kuptohet.
Gjysma e dëmit të bërë në këtë botë është bërë nga ata
njerëz që duan të ndihen të rëndësishëm. Nuk është e thënë që ata të bëjnë keq.
Por dëmi që bëjnë nuk iu intereson fare.
Shtëpia është pikënisja.
Njerëzimi nuk mund ta përballojë aq shumë realitetin.
Jam anglo-katolik nga feja, klasicist në letërsi dhe
mbretëror në politikë.
Unë nuk besoj se njeriu plaket. Mendoj se çfarë ndodh
herët në jetë në njëfarë kohe krijon vendnumëro të plotë tek njeriu.
E kam parë lindjen dhe vdekjen, por kam menduar se
jenë të ndryshme.
E kam matur jetën time me lugët e kafesë.
Do t'jua tregoj frikën në një grusht pluhur.
Poetët e papjekur imitojnë; poetët e pjekur vjedhin.
Në fillimin tim është fundi im.
Është e qartë se nuk mund t'ia shpjegojmë një pasion
një njeriu që nuk e ka provuar kurrë, aq sa nuk mund t'ia shpjegojmë dritën një
të verbëri.
Vetëm në botën e objekteve ne gjejmë kohën, hapësirën
dhe veten tonë.
Nuk është mençuri t'i dhunosh ligjet, kur ju dini si
t'i zbatoni ato.
Është e çuditëshme që fjalët nuk gjinden lehtë. Prapë,
si azmatikët që luftojnë për ajër, ashtu edhe i dashuruari duhet të luftojë për
fjalët.
Shqetësimi im më i madh është ngritja dhe ulja e
perdes.
O Zot, me jep mua një qëllim të shkëlqyer dhe një
zemër të poshtër: sepse zemra është më mashtruese se gjithçka, dhe
dëshpërimisht e dobët.
Vetëm ata që rrezikojnë të shkojnë tepër larg kanë
mundësinë të gjejnë sa larg mund të shkohet.
Vështirësitë tona të momentit duhet gjithmonë të
gjejnë njëfarë zgjidhjeje, por vështirësitë tona të përhershme janë vështirësi
të çdo momenti.
Respektiynë për një lexues të mirë është vlerësim i
mjaftueshëm për letërsinë.
Njerëzit të cilëve nuk iu ka nodhur kurrë ndonjë gjë,
nuk mund ta kuptojnë parandësinë e ndodhive.
Shkruarja e dramës është në gjakun tuaj dhe ju nuk
mund ta ndalni atë. Së paku gjersa producentët ose publiku ua mësojnë këtë.
Poezia nuk është një zhytje në emocione, por një ikje
nga emocionet; nuk është shprehje e personalitetit, por ikje nga
personalitetit. Por, natyrisht, vetëm ai që ka personalitet dhe emocione di se
çfarë do të thotë t'iu ikësh këtë gjërave.
Poezia mund të na mbajë ne disi më të ndjeshëm ndaj
ndjenjave tona më të thella, të paemra, të cilat formojnë thelbin e qenies
sonë, në të cilin ne rrallë depërtijmë; sepse jetët tona janë kryesisht një
shmangie konstante e vetes.
Poezia duhet të ndihmojë jo vetëm për ta përkryer
gjuhën e kohës, por edhe ta prandalojë atë së ndryshuari shumë shpejt.
Disa botues janë shkrimtarë të dështuar, por të tillë
janë shumica e shkrimtarëve.
Televizioni është një mjet argëtimi që ua lejon shumë
njerëzve të dëgjojnë të njëjtën lojë, në të njëjtën kohë, dhe prapë të jenë në
vetmi.
Poeti i keq zakonisht është i pavetëdijshëm për çfarë
duhet të jetë i vetëdijshëm, dhe i vetëdijshëm për çfarë duhet të jetë i
pavetëdijshëm.
Gjëja më e mirë për poetët është të shkruajnë sa më
pak që të jetë e mundur.
Nobeli është një biletë për funeralin e dikujt. Askush
nuk ka bërë diçka pasi e ka marrë atë.
Progresi i një artisti është një
vetësakrificë e vazhdueshme, një shfarosje e vazhdueshme e personalitetit.
Nuk ekziston metodë tjetër përveçse të jesh
inteligjent.
Ne dimë shumë
tepër, dhe jemi të bindur për këtë shumë pak. Letërsia jonë është një
zëvendësim i religjionit, dhe kështu është edhe religjioni ynë.
Ai që ne e quajmë fillimi është shpesh fundi. Dhe të
bësh një fund do të thotë të bësh një fillim. Fundi është prej ku ne fillojmë.
Atje ku nuk ka tempuj, nuk do të ketë as shtëpi./Elida
BUÇPAPAJ