Voal-online
30 gusht- Unë jam një laps i vogël në dorën e Zotit që po i shkruan letër
dashurie botës.
Besoni në
gjërat e vogla, sepse atje është forca juaj.
Të jesh i
padëshiruar, i papërfillur, i papërkujdesur, i harruar prej të gjithëve, unë
mendoj se është shumë më tepër se uria, një varfëri më e madhe se e atij që nuk
ka asgjë për të ngrënë.
Mos mendo se
dashuria, për të qenë e vërtetë, duhet të jetë e jashtëzakonshme. Ajo për të
cilën kemi nevojë është të duam pa u lodhur kurrë.
Mos prit
liderët; bëje vetë, njeriu njeriut.
Edhe vetë të
pasurit janë të uritur për dashuri, për kujdes, për të qenë i dëshiruar, për të
pasur dikë ku të hapin zemrën.
Sa herë që ju i buzëqeshni dikujt, ky është një veprim dashurie, një dhuratë
ndaj atij personi, një gjë e bukur.
Zoti nuk do
të patjetër të kemi sukses, ai vetëm do që ne të përpiqemi.
Punët e mira
janë ato që krijojnë një vargmal dashurie.
Kam zbuluar
paradoksin se të duash deri në dhimbje, kjo nuk shkakton plagë, por vetëm më
shumë dashuri.
Unë përpiqem t'ua jap njerëzve të varfër dashurinë të cilën të pasurit e marrin
nëpërmjet parave. Nuk do ta prekja një të sëmurë lebroz as për mijëra paund;
por e shëroj atë me përkushtim për hir të dashurisë së Zotit.
Dua që ju të
shqetësoheni për fqinin tuaj? A e dini derën e fqinjit tuaj?
Nëse nuk kemi paqe, kjo ndodh sepse ne kemi harruar se i përkasim
njëri-tjetrit.
Nëse duam që
të dëgjohet në mesazh dashurie, atëherë duhet ta shqiptojmë atë. Për ta bërë një llampë të ndriçojë, ne duhet ta mbajmë plot me vaj.
Unë nuk mund t'i ushqej njëqind veta, atëherë ushqej
një të vetëm.
Nëse i gjykoni njerëzit, nuk iu del kohë t'i doni.
Në këtë jetë ne nuk mund të bëjmë gjëra të mëdha. Ne mund të bëjmë vetëm gjëra
të vogla me dashuri të madhe.
Dashuria e thellë nuk ka kufizim, ajo thjesht jepet.
Nuk ka rëndësi madhësia e veprimeve tona, por sasia e dashurisë që ne vëmë tek
ato.
Jezusi thotë duajeni njëri tjetrin, nuk thotë duajeni gjithë botën.
Gëzimi është një rrjetë dashurie me të cilën mund t'i
kapni shpirtërat.
Fjalët e mira mund të jenë të shkurtëra e të thjeshta në shqiptim, por jehona e
tyre është vërtetë e pafund.
Le ta presim njëri-tjetrin me buzëqeshje, sepse
buzëqeshja është fillimi i dashurisë.
Le të këmbëngulim gjithnjë e më shumë në rritjen e
thesarëve të dashurisë, të mirësisë, të mirëkuptimit, të paqes. Paraja vjen
nëse e kërkojmë të parën Mbretërinë e Zotit - gjithçka tjetër do të jepet.
Të mos kënaqemi vetëm nga dhënia e parave. Paraja nuk është mjaft, paraja mund
të jepet, por ata duan dashurinë e zemrave tuaja. Prandaj përhapeni dashurinë
tuaj kudo që shkoni.
Le të prekim të sëmurin, të varfërin, të vetmuarin dhe
të padëshiruarin në pajtim me hiret që ne kemi marrë dhe të mos kemi trup, le
të mos e pakësojmë punën tonë.
Vetmia dhe braktisja janë varfëria më e madhe.
Vetmia është varfëria më e tmerrëshme.
Dashuria fillon në shtëpi, dhe nuk ka rëndësi sa shumë bëjmë... por sa shumë
dashuri ne vëmë në veprimet tona.
Dashuria fillon me përkujdesjen ndaj më të afërmve -
ndaj njerëzve të shtëpisë sonë.
Dashuria është një frut që e ka stinën në të gjitha kohët, dhe i arritshëm nga
çdo dorë.
Një nga sëmundjet më të mëdha është të jesh askushi
për dikë.
Paqja fillon me një buzëqeshje.
Përkushtimi ndaj varfërisë është aq e nevojshme sa vetë
puna jonë. Vetëm perëndia shikon sa shumë ne iu përkushtohemi të varfërve për
të na ndihmuar ta duam Zotin më shumë për shkak të tyre.
Përhape dashurinë kudo. Bëj që njerëzit të cilët i
takon, të jenë më të lumtur pasi t'i kesh takuar.
Uria për dashurinë hiqet shumë më vështirë se uria për
bukën.
Mrekullia nuk është se ne e bëjmë këtë punë, por se ne jemi të lumtur që e
bëjmë.
Suksesi i dashurisë është në të dashuarit - nuk është
në frutet e të dashuruarit. Natyrisht është e kuptueshme që në dashuri t'ia
duash më të mirën personit tjetër, por nëse dashuria shpërblehet apo nuk
shpërblehet, kjo nuk i përcakton vlerat e dashurisë sonë.
Ekziston gjithmonë rreziku që ne të bëjmë punë për hir
të punës. Prandaj ne duhet të respektojmë dashurinë, përkushtimin - të cilat i
kemi për Zotin, për Krishtin, dhe kështu që përpiqemi ta bëjmë këtë sa më
bukur.
Ka më shumë uri për dashuri dhe vlerësim në këtë botë se për bukë.
Duhet të ketë arsye pse disa njerëz të jetojnë mirë.
Ata duhet të kenë punuar për ketë. Unë zemërohem vetëm kur shikoj përbuzje. Kur
njerëzit hedhin tuje gjëra të cilat ne mund t'i përdorim.
Ne kemi nevojë ta gjejmë Zotin, dhe nuk mund ta gjejmë në zhurmë dhe në
poetere. Zoti është mik i heshtjes. Shikoje se si natyra - drurët, lulet, bari
- rriten në heshtje; shikoi yjet, hënën diellin, si lëvizin në heshtje... Ne
kemi nevojë për heshtje që të jemi të zotët të prekim.
Ne e ndjejmë se jemi çfarë po bëjmë është vetëm një pikë në oqean. Por oqeani
do të ishte i paplotë, sepse do t'i mungonte një pikë.
Ne nuk do ta dimë kurrë gjithë të mirën që mund të
bëjë një buzëqeshje.
Ne mendojmë nganjëherë se varfëri është vetëm të jesh i uritur, i zhveshur dhe
pa strehë. Varfëria e të qenit i padëshiruar, i papërfillur dhe i papërkujdesur
është varfëria më e madhe. Ne duhet të fillojmë nga shtëpitë tona ta shërojmë
këtë lloj varfërie.
Fjalët që
nuk e japin dritën e Krishtit e rritin errësirën./Elida Buçpapaj
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
