VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - ËNDËRR E PRERËNga DRITËRO AGOLLI

1.
mos vdis, se pas shirave arën e mbushi bari,
ka rënë në ullishte mizë e ullirit.
hardhia duhet spërkatur shpejt me gurkali
dhe ende s'ka dalë nga plisi kërcelli i misrit
ne ëndërronim të bënim një anije,
kurkush s'e mendonte me ç'dru do ta ngrinim,
kishim ndërmend ta ndërtonim me degë hardhie
dhe vela ti vinim.

bodrumet e saj t'i mbushnim me poçe me verë
dhe të lundronim në ishujt e havajës;
ta pinim verën me vajzat e ishujve në belvedere,
zezaku të bënte fresk me fletën e palmës.

2.
mos vdis se kalit i ra në vrapim një patkua
dhe nisi ta ngrejë nga dhimbja këmbën e parë;
kërkojmë patkonj e s'na jep njeri hua,
s'e gjejmë as nallbanin e marrë.

ne ëndërronim të shkonim në hipodrome,
në vende të lumtura ku munden me kuaj,
tani dhe kali çalon e s'na ha as barin e njomë;
me sy si gota na sheh si të huaj...

3.
mos vdis, se dielli në oborr e ka shtruar sofrën e madhe
dhe presim të vijnë vajzat të gjitha,
të gjitha ato që ti u thoshje "sorkadhe",
kur grisnin fustanet në driza.

4.
mos vdis në dhomën e heshtur i shtrirë
është turp kaq shpejt të rrish e të vdesësh!
ne ëndërronim një vdekje më të mirë:
duke vdekur, fytyrat tona ti shihnim në pikën e vesës.