DON NIKOLLË KAÇORRIT
(rapsodi)
Po s'e shkrove sot një kangë,
penda ime, mos shkrofsh kurrë.
Po them kangë, për t' mos thanë gjamë,
don Nikollës, burrit mbi burrë,
E me u këndue n´tel t´çiftelisë
An' e kand ku ka shqiptarë,
Namë të madh i la Shqipnisë,
Nuk harrohet ky pishtar.
Ka dhanë provë ku lypi puna
ku ma shumë iu desht Shqipnisë,
në daç n' hartim të alfabetit,
në daç në shpallje t' Pavarësisë.
Jo po mbreti e diktatori
Historinë ndryshuen, qe besa,
Kand e vranë, kand e larguen,
E pat mb'lue do kohë harresa.
Dom Prend Kola, i forti burrë,
larg në Vjenë të Austirsë,
detyrë t' madhe i kish vu vetit
me ia kthy nderën Shqipnisë
Tre vjet rresht pa e humb' shpresën,
në një gur, në një pllakë vorrit,
hoqi pluhnin e harresës
e gjet emnin e Imzot Kaçorrit.
Prej shumë djemve, nanë Shqipni,
që s`ua din vorrin ku e kanë,
një prej tyne t' ktheva sot,
ta mbajsh n' gji për jetë e mot.
Xhenc Bezhi
Shkurt 2011