VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve | ||||
VAJZA E LULEVE Tregim nga SPIRO THOMARI E Martë, 05.03.2011, 10:31am (GMT1) Mes shumllojshmÑ‘risÑ‘ sÑ‘ trÑ‘ndafilave, karafilave, zambakÑ‘ve e lule margaritave tÑ‘ vendosuara bukur dhe me shie nÑ‘ raftet e dyqanit nuk mund ta bÑ‘sh portretizimin e saj. Dikush e quan " Lule mes lulesh". NjÑ‘ tjetÑ‘r " MbretÑ‘resha e luleve." dhe kÑ‘shtu me radhÑ‘ si njÑ‘ varg me manushaqe zgjaten metaforat dhe epitetet duke shpejtuar kush tÑ‘ zÑ‘rÑ‘ vend e para pÑ‘r tÑ‘ portretizuar bukurinÑ‘ e rrallÑ‘. NÑ‘ tÑ‘ paktat minuta qÑ‘ dyqani mbetet bosh, ajo si njÑ‘ flutur kalon lule mÑ‘ lule duke i ledhatuar me gishtat e saj tÑ‘ pambuktÑ‘. U buzÑ‘qesh sikur pÑ‘rpara tÑ‘ zgjatin bukurinÑ‘ qÑ‘nie njerÑ‘zore, tÑ‘ cilat pÑ‘rkujdesia i rrit dhe u shton armÑ‘n dhe bukurinÑ‘. Fluturon nga kÑ‘maqsia kur bÑ‘het furnizimi dhe vitrinat janÑ‘ plot me tÑ‘ gjitha llojet e luleve. Kraharori i zgjerohet, zemra shpejton rrahjet dhe gjaku lÑ‘viz vrullshÑ‘m pÑ‘rzier me aromÑ‘n e luleve. PÑ‘rhumbet mes bukurisÑ‘ sÑ‘ tyre duke kÑ‘rkuar mÑ‘ tÑ‘ mirÑ‘n, atÑ‘ qÑ‘ akoma nuk ka trokitur nÑ‘ vitrinat e zemrÑ‘s sÑ‘ saj. E gÑ‘zojnÑ‘ datÑ‘lindjet, pÑ‘rvjetorÑ‘t e fejesave, martesave dhe derdh gjithÑ‘ talentin e saj nÑ‘ zbukurimin e buqetave, megjithÑ‘se sÑ‘ brendÑ‘shmi ndjen njÑ‘ boshllÑ‘k nga largimi i luleve dhe boshatisja e vitrinave. VÑ‘mÑ‘ndjen ia tÑ‘rhoqi njÑ‘ bens luksoz qÑ‘ ndalet para vitrinÑ‘s. Dejtuesi i mjetit njÑ‘ djalÑ‘ i ri rreth tÑ‘ tridhjetave u afrua qetÑ‘ para derÑ‘s sÑ‘ dyqanit tÑ‘ saj pÑ‘r tÑ‘ hyrÑ‘ brenda, por u befasua. Nuk kuptohej e goditi vala e bukurisÑ‘ sÑ‘ luleve apo e bukurisÑ‘ sÑ‘ shirses qÑ‘ e mirÑ‘priti me njÑ‘ buzÑ‘qeshie tÑ‘ trÑ‘ndafiltÑ‘ nÑ‘ shpÑ‘rthim. - Bukuroshe, - iu drejtua ai duke mos gjetÑ‘ fjalÑ‘ mÑ‘ tÑ‘ pÑ‘rshtatÑ‘shme pÑ‘r lulen mes luleshm qÑ‘ i doli pÑ‘rpara, - zbukuroni makina nusesh?! - Jo vetÑ‘m nusesh por edhe dhÑ‘ndurrÑ‘sh, - ia ktheu vajza e luleve duke e shikuar nÑ‘ sy kÑ‘tÑ‘ tÑ‘ panjohur qÑ‘ i ngjante me njÑ‘ trÑ‘ndafil tÑ‘ madh tÑ‘ pa parÑ‘ deri atÑ‘ ditÑ‘. - MÑ‘ falni se u keqkuptuam, - u mundua tÑ‘ justifikohej i panjohuri, mÑ‘ shumÑ‘ pÑ‘r tÑ‘ hapur krahÑ‘t e bisedÑ‘s nÑ‘ kÑ‘tÑ‘ ambient tepÑ‘r joshÑ‘s. - AsgjÑ‘, - ia ktheu bukuroshia çiltÑ‘r. - Ne nÑ‘ qytretin e vogÑ‘l bregdetar zbukurojmÑ‘ vetÑ‘m njÑ‘ makinÑ‘, me tÑ‘ cilÑ‘n dhÑ‘ndrri shkon dhe merr nusen. Nuk di si e keni ju?! - Edhe ne nga ky qytet i vogÑ‘l bregdetar, kÑ‘shtu e emi, - ia ktheu i panjohuri simpatik pÑ‘r t'i dhÑ‘nÑ‘ tÑ‘ kuptonte se edhe ai ishte nga i njÑ‘jti qytet. - Nuk ju njoh, megjithatÑ‘ jam nÑ‘ dispozicionin tuaj. - Sigurisht pÑ‘r zbukurimin e makinÑ‘s, - e ngacmoi i panjohuri duke pÑ‘rfituar nga shprehja me shumÑ‘ kuptime. - Kuptohet pÑ‘r zbukurimin e makinÑ‘s, pÑ‘r tÑ‘ tjerat ju presin krahÑ‘hapur. - Prap u keqkuptuam. UnÑ‘ jam vetÑ‘m nÑ‘ shrbim tÑ‘ çiftit. PÑ‘r mua ajo ditÑ‘ e madhe akoma Ñ‘shtÑ‘ nÑ‘ rrugÑ‘. - TÑ‘ uroj tÑ‘ shtoj gazin, - ia ktheu Rovena duke i hedhur njÑ‘ shikim depÑ‘rtues nÑ‘ fytyrÑ‘, pÑ‘r tÑ‘ parÑ‘ reagimin e fjalÑ‘ve tÑ‘ saj. - Tani qÑ‘ u kthyem pÑ‘rfundimisht nÑ‘ vendlindje, Ñ‘shtÑ‘ hap i detyruar tÑ‘ hidhet pÑ‘r tÑ‘ vazhduar rregullisht dhe i sigurt rrugÑ‘n. - Kur doni ta zbukuroni maknÑ‘n? - e ndÑ‘rroi kahjen e bisedÑ‘s Rovena. - MundÑ‘sisht tÑ‘ shtunÑ‘n mbasdite. TÑ‘ dielÑ‘n do tÑ‘ nisemi pÑ‘r nÑ‘ qytetin e gutr. - NÑ‘ qoftÑ‘ se nuk keni parkim, mund tÑ‘ vini pak herÑ‘t tÑ‘ dielÑ‘n dhe makina nÑ‘ orÑ‘n tetÑ‘ do tÑ‘ jetÑ‘ gati. - Sa herÑ‘t? - e pyeti i panjohuri qÑ‘ u josh nga fjalÑ‘t dhe mendimi i saj. - Mos u tremb, - e ngacmoi ajo. - Jo shumÑ‘ herÑ‘t. NÑ‘ orÑ‘n gjashtÑ‘ e gjysÑ‘m besoj se jeni zgjuar. - Sigurisht. Do tÑ‘ jÑ‘m tepÑ‘r i pÑ‘rpiktÑ‘ nÑ‘ orar. Ethet e dasmÑ‘s edhe kur janÑ‘ tÑ‘ fisit, tÑ‘ çorjentojnÑ‘ dhe tÑ‘ marrin gjumin. Nuk e di sa tÑ‘ rÑ‘nda do tÑ‘ jenÑ‘ kur tÑ‘ vijnÑ‘ nÑ‘ kokÑ‘n tÑ‘nde?! - Jo edhe aq se u rÑ‘ndojnÑ‘ tÑ‘ tjerÑ‘ve, si ty tani, - e ngacmoi ajo. - Ta dija se do tÑ‘ gjeja lule kaq tÑ‘ bukura nÑ‘ kÑ‘tÑ‘ magazinÑ‘ do tÑ‘ kisha ardhÑ‘ mÑ‘ shpejtÑ‘. - AsnjÑ‘herÑ‘ nuk Ñ‘shtÑ‘ von, - ia ktheu Rovena me njÑ‘ shprehje qÑ‘ kÑ‘rkonte pista tÑ‘ thella mendimi pÑ‘r tu kuptuar. Asaj si çdo vajze nÑ‘ moshÑ‘ i pÑ‘lqeu biseda me tÑ‘ panjohurin simpatik qÑ‘ akoma nuk ia dinte emrin. Ai e kuptoi se vazhdimi i mÑ‘ tejshÑ‘m i bisedÑ‘s do tÑ‘ humbiste vlerat e njohjes si njÑ‘ lule kur tejkalon ditÑ‘t e pritjes nÑ‘ vitrinÑ‘ dhe i tha: - MirÑ‘upafshim tÑ‘ dielÑ‘n nÑ‘ mÑ‘ngjes. Po pata ndonjÑ‘ kÑ‘rkesÑ‘ tjetÑ‘r pÑ‘r zbukurimin e ambientit do tÑ‘ tÑ‘ shqetÑ‘soj pÑ‘rsÑ‘ri. - Me plot dÑ‘shirÑ‘ do t'ju shÑ‘rbej, - ia ktheu Rovena duke i zgjatur dorÑ‘n. - Artan Gjoka, - uprezantua djaloshi duke i Ñ‘mbÑ‘lsuar dorÑ‘n. - Rovena MÑ‘hilli, - iu pÑ‘rgjigj ajo e detyruar nÑ‘ kÑ‘tÑ‘ prezantim tÑ‘ pazakontÑ‘. Largimi i tij i la nÑ‘ dyqan njÑ‘ lule tÑ‘ padukshme, aroma e tÑ‘ cilÑ‘s shpÑ‘rndahej kudo. Nuhatja e hollÑ‘ e RovÑ‘nÑ‘s sÑ‘ turbulluar e ndjente dehshÑ‘m.. RrallÑ‘ nÑ‘ dyqan hynin mosha tÑ‘ tilla, ku dhe lulet e kanÑ‘ tÑ‘ vÑ‘shtirÑ‘ tÑ‘ qÑ‘ndrojnÑ‘ nÑ‘ duart e tyre pÑ‘r tÑ‘ mos u venitur bukuria. Me njÑ‘ siguri qÑ‘ ia thoshte zemra ajo e priste shpejt ardhjen e tij dhe nuk u gabua. - Mirdita Rovena, - e pÑ‘rshÑ‘nderi ai ditÑ‘n tjetÑ‘r. - MirÑ‘seardhe, - ia ktheu ajo duke i shoqÑ‘ruar fjalÑ‘t me njÑ‘ buzÑ‘qeshie tÑ‘ lulÑ‘zuar. - E çuditÑ‘shme, - e vazhdoi Artani bisedÑ‘n me njÑ‘ ngjyrÑ‘ tÑ‘ trÑ‘ndafiltÑ‘ nÑ‘ fytyrÑ‘. - Si asnjÑ‘herÑ‘ tjetÑ‘r kÑ‘tÑ‘ natÑ‘ kam parÑ‘ Ñ‘ndÑ‘rra tÑ‘ bukura me lule dhe njÑ‘ vajzÑ‘ qÑ‘ u shÑ‘rbente dhe i ledhatonte vazhdimisht. Mundohesha diçka tÑ‘ merrja por ishte e pamundur. Vajza i mbronte me fanatizÑ‘m. - I shkreti ti. Ke fletur zbuluar, - e thumboi ajo dukshÑ‘m. - NÑ‘ kÑ‘tÑ‘ vap vÑ‘rtet flÑ‘ zbuluar por pÑ‘r çudi unÑ‘ isha mbuluar shumÑ‘. - Me çfarÑ‘?! - u nxitua ta pyeste Rovena. - Me lule dhe petale lulesh, - iu pÑ‘rgjigj shpejt Artani duke e shikuar nÑ‘ thellÑ‘si tÑ‘ kaltÑ‘rsisÑ‘ sÑ‘ syve, atje ku dallgÑ‘t ishin mÑ‘ tÑ‘ mÑ‘dha. - PÑ‘rse nuk thua qÑ‘ je shpuar me gjemba trÑ‘ndafilash tÑ‘rÑ‘ natÑ‘n. Ju pasqyrohet edhe nÑ‘ fytyrÑ‘. Je bÑ‘rÑ‘ shumÑ‘ i purpurt. - Gjembat e trÑ‘ndafilave nuk i ndjeva fare, vetÑ‘m britmat e luleshitses. - PÑ‘rse bÑ‘rtiste ajo? - Se i mbaruan lulet e dyqanit dhe mbeti lule e vetme nÑ‘ raftet e boshatisur. - ShumÑ‘ keq. Me se do ta zbukurojmÑ‘ edhe makinÑ‘n e dhÑ‘ndÑ‘rrit? - Me kÑ‘to qÑ‘ kanÑ‘ mbetur, - iu pÑ‘rgjigj Artani pa u menduar. - KÑ‘to janÑ‘ tÑ‘ shitura. Harruat qÑ‘ i keni marrÑ‘ tÑ‘ gjitha, vetÑ‘m lekÑ‘t nuk i keni paguar akoma. - NjÑ‘ me zero, - e pranoi ai humbjen. - LekÑ‘t i do menjÑ‘herÑ‘ apo me pritje pjesÑ‘ - pjesÑ‘. - Varet sa do tÑ‘ jetÑ‘ pjesa. - Mua mÑ‘ intereson qÑ‘ tÑ‘ jetÑ‘ sa mÑ‘ e vogÑ‘l, qÑ‘ tÑ‘ mÑ‘ jepet mundÑ‘sia tÑ‘ hyj sa mÑ‘ shpejt pÑ‘r tÑ‘ parÑ‘ lulet. - VetÑ‘m lulet? - e pyet ajo dhe u mundua tÑ‘ dallonte ndryshimin e mimikÑ‘s dhe vibracionin e zÑ‘rit tÑ‘ tij. - VetÑ‘m pÑ‘r lulet, - ia ktheu Artani, duke i kthyer shikimin e buzÑ‘qeshur. - NÑ‘ kÑ‘tÑ‘ dyqan ka vetÑ‘m lule. Njera mÑ‘ e bukur se tjetra. - Barazove bukur. Penalltin e shkaktova vet, - ia ktheu ajo e kÑ‘naqur nga komplimenti. - MegjithÑ‘atÑ‘ na duhet dhe zbukurimi i kishÑ‘s pÑ‘r ditÑ‘n e diel mbasdite. Sigurisht nÑ‘ qoftÑ‘ se e merrni pÑ‘rsipÑ‘r. - Çdo gjÑ‘ do tÑ‘ jetÑ‘ gati, vetÑ‘m dua tÑ‘ mÑ‘ ndihmoni me njÑ‘ makinÑ‘. - Si e doni, tÑ‘ mbyllur apo kabriole? - TÑ‘ mbyllur, se kabriole ikÑ‘n aroma e luleve. - Ke tÑ‘ drejtÑ‘. * * * ÐmbÑ‘lsia e takimeve dhe bisedave filloi tÑ‘ gjallÑ‘ronte mÑ‘ tepÑ‘r dyqanin dhe tÑ‘ shtonte aromÑ‘n dehëse tÑ‘ luleve. Ajo e tretur shpirtÑ‘risht nÑ‘ orÑ‘t e pritjes, jo vetÑ‘m shtoi ledhatimet mbi lulet por ndonjÑ‘ trÑ‘ndafil tÑ‘ bukur edhe e puthte nganjÑ‘herÑ‘. BuzÑ‘t e pÑ‘rvÑ‘luara nÑ‘ krahÑ‘t e Ñ‘ndÑ‘rrÑ‘s fluturonin drejt lÑ‘ndinave tÑ‘ dehjes. Ajo qÑ‘ Ñ‘ndÑ‘rronte dhe priste nÑ‘ vitet e moshÑ‘s kishte hedhur shtat papritur nÑ‘ njÑ‘ zbukurim dasme. Ishte tepÑ‘ e kÑ‘naqur se lumturia i erdhi nÑ‘pÑ‘rmjet luleve. Hidhte sytÑ‘ nÑ‘ çdo buqetÑ‘ dhe kudo nÑ‘ bukurinÑ‘ e tyre shikonte pjesÑ‘ nga portreti i tij. " PÑ‘rse tÑ‘ ndodhÑ‘?! - fliste me vete nÑ‘ Ñ‘ndÑ‘rrim. - Mos vallÑ‘ dÑ‘shiron t'i pushtojÑ‘ tÑ‘ gjitha lulet ashtu siç bÑ‘j unÑ‘?! Ka tÑ‘ drejtÑ‘. Lumturia Ñ‘shtÑ‘ si lulet qÑ‘ kudo mbjellin kÑ‘naqsime, ngjyrat dhe aromÑ‘n dehse." * * * - PÑ‘rse lulja e luleve sot Ñ‘shtÑ‘ e brengosur kur shitja kÑ‘to ditÑ‘ ka qÑ‘nÑ‘ tepÑ‘r e madhe dhe diqani ka mbetur fare bosh? - i foli Artani me Ñ‘mbÑ‘lsi i befasuar pak nga zymtÑ‘sia qÑ‘ kishte perdÑ‘zuar bukurinÑ‘ e saj. - Po, Ñ‘shtÑ‘ e vÑ‘rtetÑ‘ qÑ‘ kam bÑ‘rÑ‘ xhiro tÑ‘ madhe dhe kjo boshatisje e dyqanit po mÑ‘ mundon. - Jo Artan! VÑ‘rtet kam shitur shumÑ‘ lule kÑ‘to ditÑ‘, por ato kanÑ‘ shkuar nÑ‘ varreza. Ka patur disa tÑ‘ vdekur kÑ‘to ditÑ‘ prandaj jam e brengosur. - MÑ‘ fal, - i tha Artani qÑ‘ nuk ishte nÑ‘ gjÑ‘ndje, tÑ‘ gjente fjalÑ‘ tÑ‘ tjera pÑ‘r ta lehtÑ‘suar atÑ‘ shpirt tÑ‘ butÑ‘ tÑ‘ tretur nÑ‘ petalet, aromÑ‘n dhe rrugÑ‘n e luleve. SPIRO THOMARI SARANDÐ Tel. 0694575510 SPIRO THOMARI
|
||||
Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved. |