ARMIKU
Nga CHARLES BAUDELAIRE
E Djelë, 12.15.2013, 10:01am (GMT+1)
Rinia ime nuk qe veçse një e zymte stuhi,
Çjerre aty këtu nga diej të ndriçuar, fare pak;
Bubullima dhe shiu sollën shkatërrim, e bënë kërdi,
E pas lanë aty në kopshtin tim, ca fruta me gjak.
Aty ku vjeshtën e ideve preka vetë
Kur cfurkun e lopatën në punë do vinte
Tokat e përmbytura t'iu jepja jetë,
Ndërsa uji në gropa të mëdha si varre nxinte.
Kush tha që lulet e reja që në ëndërr kisha parë
Do gjenin në këtë tokë, këtë breg ujëshplarë
Ushqimin magjik që do t'u jepte fuqi?
O dhimbje! O dhimbje! Kohë që jetën tret
I mugti Armik, që zemrën kafshon në gji
Rritet a madhon në gjakun që rrjedh, e humbet.
Excerpt From: Baudelaire, Charles. "Charles Baudelaire: Complete Poems." Carcanet Press, 2013. iBooks.
--
"L'ENNEMI
Ma jeunesse ne fut qu'un ténébreux orage,
Traversé çà et là par de brillants soleils;
Le tonnerre et la pluie ont fait un tel ravage,
Qu'il reste en mon jardin bien peu de fruits vermeils.
Voilà que j'ai touché l'automne des idées,
Et qu'il faut employer la pelle et les râteaux
Pour rassembler à neuf les terres inondées,
Où l'eau creuse des trous grands comme des tombeaux.
Et qui sait si les fleurs nouvelles que je rêve
Trouveront dans ce sol lavé comme une grève
Le mystique aliment qui ferait leur vigueur?
Ô douleur! ô douleur! Le Temps mange la vie,
Et l'obscur Ennemi qui nous ronge le cœur
Du sang que nous perdons croît et se fortifie!"Përktheu: EMIL ASDURIAN
|
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
