VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve

NUSJA E DEÇANIT (Frymëzim nga pikturat e Ibrahim Kodrës, komponuar në Deçan, verë e vitit 1969) Nga BEQIR MUSLIU E Martë, 12.17.2013, 10:03am (GMT1) * Ngutu, nëpër atë urtësi të drurit, shtegtar i lodhur në fundin e përrallës që nuk është më përrallë - druri e hëngër bariun me fyell në dorë            që ngarendte kah ato kope të çetuara përtej ditës kurse peizazhi që po krijohet nga gjethi i mbetur            prej vjeshtës së vjetme u shndërrua tanimë në zjarr! Vraponi, o fëmijë, që po luani me pyllin            që ndezej nëpër atë përrallë që nuk është më përrallë, por vetëm heshtje që e krijoi atë njeri që e hëngrën urtësitë e drurit dhe pylltari që u ngul në pushkën e vet për nder            të trëndafilit që do të lulëzojë Shtegtarë, në majë të ditës shkoi poeti për t`u varur! Duhet të ndërrohet kjo ditë vetëm brenda kësaj kënge! * E sollën një piktor në ditën që u shndërrua në një mollë tani fëmijët e padjallëzuar ngarendin që ta grimcojnë si planetin, si ëndrrën, si fëmijërinë e tyre që merr             edhe atë paqe që e ruajnë nën gishta; dhe shkelin tokën edhe këtë pikturë të verës që bariu me fyell në dorë e kërkon ndër përralla e përralla atë Qytet ku do të dalë             i barazuar me atë magji që e pa njëherë gjersa u shikua me diellin e varur nëpër shuplakat e pishave ndërsa legjenda e mbylli prapa kapakëve të librit të vet: Shtegtar, ngutu e shpëtoje atë dru që e hëngër bariun i cili po përkundet në qetësinë e barit që po zhduket në peizazhin e që do të zgjohet në një dorë magjike dhe do t`i mbyllë të gjithë rrathët që do ta shkurtojnë atë fantazi të butë që po endet nëpër drunjtë e gjallë e ndoshta ajo do ta shpëtojë bariun e ëndërruar të verës! Dita po e grimcon atë kokërr mollë në dorën e fëmijës! * Ku mbeti Nusja e Deçanit që fliste për engjujt e zinj që thoshte se krejt pishat mund t`i përbironte               nëpër gishtat e saj që i bleroheshin sa  çel e mbyll sytë: ah, cili është ai dhëndër në rroba të gjetheve që do të bien në natën e gjerdekut të saj cila është ajo kullë që do t`ua hapë dyert udhëtarëve të humbur Në majë të pishës dielli përgatit lojën e vet o kush foli aq shumë për magjinë e trilluar e cila zogun e zuri fjetur në verën e dashur që i zhdukej bashkë me ëndrrën që ndërtonte çerdhen në syrin-magji pra: do të ndërtohet kjo kullë ai zog ajo dashuri sa çel e mbyll sytë: o ku mbeti ai dru që e hëngri Bariun e Deçanit që rrinte dhe fliste vetëm me gjuhën e magjisë me gjuhën e zogut në një vizatim që e harroi dita në Blokun e Ibrahim Kodrës Ai dhëndër në rroba gjethesh po kthehet në vjeshtë! * Zogu që foli për ditën e sharruar në atë magji Hapi tëra dyert e ditës: piktorin po e ndëshkon syri i tij!             që e krijuan ngjyrat gjersa i përshkoi prapa dyerve të ditës: o në cilën ujëvarë u mbytën thneglat në Bistricë ndoshta do t`ia gjejnë emrin edhe kësaj luleje dhe këtij fyelli që rastësisht hyri në këtë Blok të ditës ku me siguri do të krenohet ai bari me vizatimin e syrit të tij             që shkon edhe përtej bjeshkës që na pengon edhe ne të shikohemi edhe për atë fyell që me të i zgjon barërat e fjetura të kohës dhe dashurisë së balsamosur ndër kohë dhe për atë gjuhë që cicëron aq bukur dhe aq ëmbël si bilbilat që kanë mbetur në mesditën e murrme të heshtur Por: cili do të shkruajë këngën apo baladën për atë dru të urtë që hëngër bariun me fyell në dorë s`di në cilin qytet e pyll Shtegtarë, ngarendni dhe kërkojeni në këtë vizatim të ditës! - Botuar në "Zëri i rinisë", Prishtinë, nr. 29, 11 tetor 1969 BEQIR MUSLIU

Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved.