VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve

LAGJIA PA DRITË Nga PABLO NERUDA E Mërkurë, 04.23.2014, 09:01am (GMT1) A mundet apo jo poezia e gjërave jetën pikë për pikë të ma mbledhë? Dje --- duke parë muzgun e fundit --- një njollë myshku isha mes ca rrënojash. Qytetet --- bloza dhe hakmarrje ---, ndyrësia e hirtë e rrethinave të tyre, punishtja që kurrizet thyen, shefi syturbullt. Shkëlqim i kuq gjaku mbi kodra, gjak mbi rrugët dhe sheshet, dhembje zemrash të thyera, qelb lodhjeje dhe lotësh. Një lum shkëlqimin e kuq përqafoi si një dorë e ngrirë që kërkon mes hijesh: yjet të nxjerrë. Dhe shtëpitë që dëshirat fshehin pas dritareve me dritë, ndërsa era jashtë nga pak baltë mbart tek çdo trandafil. Larg ... bryma e harresave --- tym i trashë, kërcej të thyer ---, dhe fusha,! fusha e gjelbërt! ku dihasin buajt dhe burrat e djersitur. Dhe unë jam këtu, mbirë mes rrenojash, vetëm gjithë trishtimet përtyp, sikur vajtimi një farë të ish dhe unë vazhda e vetme e tokës. Përktheu: EMIL ASDURIAN

Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved.