VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve

KAQ VITE HËNA NGRËNË Nga ARTUR VREKAJ E Shtunë, 07.19.2014, 08:56am (GMT1) Me qesen kokëxhufkë mbushur me kripëgurtën, sa ndezur, në çast shuar brenda një kupë balte ujëënjturin të thithja sa fryma të pakej fare... ...kurrizi të përskuqej sa palca brënda piqej në ato kockëthanta qelizërimi rihej nga dhimbja e një jete të rroje perëndeshë vetëm të më bekoje, se larg kur të të kisha Dielli do të të sillte ndër sytë e mi përlotur, si shpirt i larë në dritë nën zë duke më folur: Të erdha prapë bir, të më hedhësh prapë kupa... ...me kripë të lotit tënd tharë faqesh rrudha-rrudha. Ku ta kem atë fat, që të më vish nga qielli ? Të më ndihësh dhe mua, për fjalë e zë që Diellit sapo të shoh kur del të qeshur, botëlumtur, sikur zemrën më jep, tënden, për ç'i kam thurur, t'ja lexoj në dorën time, t'ja larg times dhe dhimbjen! Më ënjt malli për ty, si ujë i huaj që pi, të vlag çfarë s'të kam thënë, kaq vite Hëna ngrënë... ARTUR VREKAJ

Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved.