VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve

NJË LULE E BUKUR DIELLI Nga ARTUR VREKAJ E Premte, 08.08.2014, 02:06pm (GMT1) Më dukesh, kur kokën kthen në cep të rrugës të më dërgosh një puthje përkëdhelëse, atje ku lule e diellit me synë-sini puth Diellin e mëngjesit, apo kur më dërgon për mesazh një buzëqeshje dhe për pikë përdor trupin e një zemre, të qeshem sa ta shoh, e vetvetiu të më ndjellë të shkruaj një varg, se dashurisht jetojmë edhe larg njëri-tjetrit në kohë. Imazhi im të ndjek si bletë, të mos i vështrosh kurrë retë dhe ti rend të kthesh tek unë, të mbështetesh në supin tim, në oborr ku të pres krahëhapur si pemët, që bashkë i kemi mbjellë për kokrra dhe dekor. Diell i perëndimit lë shenjën e fundit të hijes me kurorën e lisit që kemi për kufi dhe trupat tanë i buzëron me një puthje ku brenda saj puthja jonë buzë pi. Kur futem në shtëpi u gëzohem edhe më syve të tu të përlexuar, se bebet u qeshin si një lulediell farëbukëruar. Nder krahët të hapësh dritaren të hyjë ajër i freskët a të dëgjojmë cicërima se si duhen dy zogj në kupë të lulediellit, njëherësh ? Oh, po dashuria është ajka e jetës, më thua nën zë dhe më përqafon si Gusht i prushtë, e pastaj, afshi që të duhemi edhe fjalët na rrëmben, ndërsa muzgu si për natë vajzash në pubin e ri të qytetit vishet seksi mbi liqen. ARTUR VREKAJ

Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved.