VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve | ||||
VERA IME (në një darkë kur unë s’isha aty) Nga EMIL ASDURIAN E Shtunë, 01.17.2015, 11:18am (GMT1) Në muzg, mes dritash të zbehta rri ti, vera ime, paqyra të mbartin, me qelqe përqafuar, si xhamat mbi sy, ndërsa errësira ngadalë mundohet për vete të të marrë, të më ndajë nga ty, të të gllabërojë, të të përpijë, por ti e brishtë, shkujdesur, me sytë diku, me një rreze drite më kërkon, për ditën ëndëron, kur ishe me mua. Në gjysmë errësirë erën ta ndjej, atë pak të athtën, shumë të ëmblën, që ngrihet pa zhurmë tek unë, më rrëshqet mbi buzë, gjuhën paksa më lag e thellë brënda meje zbret, në gllenkëka të vogëla, në gllenkëka të vogëla, me rrufisje si puthje, në gjak me shkon, e rreh e pulson, si daulle thërret, brënda meje, që në prehje, me pështjell, me trupin tënd tym avull magjik. Në muzg, mes dritash të zbehta rri ti, të shoh e më sheh, në heshtje, trupin në buzë ta gre, me nge, për të te shijuar, e vetes i bërtas, ku je, o ti, vera ime e zjarrtë që me buzët e tua prapë, më bëre të jem i dashuruar? EMIL ASDURIAN
|
||||
Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved. |