Kënduan zogjtë në korijen e Marsit,
Aty ku i zgjuar ishte vetëm burimi,
Sythat e mprehur si maja e lapsit,
Kërkonin për mua një varg pagëzimi...

Mëngjezi që mbillte mjegull në lugina,
Për mua ajrit i kërkonte aroma,
Në rrokje drite ditët po i ndante stina,
Marsit i shtohej një zë me sy të njoma.

Ndaj qielli u mbush me pelena ylberi
Dhe Kroi i Gjonit* jehoi si një det,
Qe zëri im si i zbritur prej eteri,
Në dy mars të vitit pesëdhjetë e tetë....
______________________________
* Burim uji në vendlindjen time