DASHURI ME SHIKIM TË PARË Poezi nga WISLAWA SZYMBORSKA
E Djelë, 03.08.2015, 11:15am (GMT+1)
Janë të dy të bindur se një ndjenjë e përnjëhershme i bashkon. Është e bukur një siguri e tillë, por pasiguria është më e bukur.
Duke mos qenë të njohur më parë, besojnë se nuk ka ndodhur kurrë ndonjë gjë mes tyre. Por çfarë mendojnë rrugët, shkallët, korridoret ku prej shumë kohësh mund të takoheshin?
Do të doja t'i pyesja nëse nuk e kujtojnë - një përballje sy më sy ndoshta një herë në portën rrotulluese? një "më fal" në rrëmujë? një "keni gabuar numrin" në receptor? - por e di përgjigjen. Jo, nuk e kujtojnë.
Do të habiteshin po ta dinin se para pak çastesh rasti ishte duke lozur me ta. Ende jo aq krejt i gatshëm të përshtatej për fatin e tyre, i afronte dhe largonte, ua priste atyre rrugën e duke u hingërizur i shmangte me një kërcim.
Patët shenja, shenjëza, ç'rëndësi ka se të padëshifrueshme. Ndoshta tri vjet të shkuara apo të martën e shkuar një gjethe fluturoi nga supi i njërit tek i tjetrës? Diçka qe humbur apo diçka qe gjetur. Kushedi nëse topi mes shkurreve të fëmijërisë?
Qenë dorëza a zile portash mbi të cilat dikur një prekje vihej mbi një prekje tjetër. Valixhe një mbi një në magazinën e bagazheve. Një natë, ndoshta, të njëjtën ëndërr, menjëherë turbulluar pas zgjimit.
Çdo fillim në fakt është një vazhdim e libri i ngjarjeve është gjithmonjë i hapur përgjysmë.
Shqipëroi: ELIDA BUÇPAPAJ
|