Motrat shqiptare Xhoja dhe Janisa

Voal-online - Gjenovë - Floriani kthehet përsëri në shtëpi përsëri në katër e gjyemë të mëngjesit. Nuk ka më fuqi, nuk fle, nuk e kupton edhe se si mund të qëndrojë në këmbë. Dy kate, e njëjta sfilitje sikur po ngjit një mal. Mbi tryezë në kuzhinë është i përgatitur ende qulli për Janissën, fëmijën e saj të vogël: e cila mbushte një vit pas një muaji. Në ajër është ende aroma e Shpresës, "gruaja e jetës sime", siç thotë ai. Duket sikur dëgjohen të qeshurat e vajzës tjetër të tij, Xhoja, gjallëria e tetë viteve të saj.

Por kjo ishte jeta. Tani, në këtë jo-jetë dhe në këtë jo-shtëpi, ka vetëm heshtje shtypëse. Shpresa është në morg pranë Xhojas dhe Janissës. Floriani shikon përreth, ulet poshtë, i raskapitur, i vetmuar, i shqetësuar. Dhe qan, me një dëshpërim që i përshkon muret.

Edda, fqinja e derës përballë, nuk vë gjumë në sy duke dëgjuar pikëllimin e pangushëllueshëm. "E dëgjova tek dëneste, nuk pushonte fare ... një agoni. Ai foli pastaj në italisht "pse, pse e gjithë kjo? '". Pse e gjithë kjo gjëmë, pse të gjithë së bashku? Dhe pse kjo gjëmë i ndodh atij?

Florian Jala, shqiptar nga Shenkoll (në krahinën e Lezhës), arriti në Itali 14 vjet më parë për të kërkuar punë dhe jetesë. Gjenova ka mirëpritur atë dhe dy vëllezërit e tjerë, Andre dhe Juri, të cilët dje në mëngjes në orën shtatë kanë ardhur në shtëpinë e fantazmave dhe trishtimit. Një përqafim i heshtur me Sergio, në katin e poshtëm fqinj. Dhe pastaj: "Kurrë nuk mund të qëndrojë më aty ku ishte me familjen e tij," janë të bindur vëllezërit e tij. Ka shkuar tek Juri, duke u përpjekur të dremisë pak." Në katër pasdite, shtëpia e Jurit është e mbushur plot njerëz. Fqinjët kanë siguruar karrige, kreu i familjes i fton të gjithë të ardhurit për t'u ulur, për të pirë një kafe, një cigare duhan.

"Tradita jonë është kjo, por jo pyetje private, jo sot. Ajo që mund të them është se ne jemi vëllezër të bashkuar në atë mënyrë që edhe në qoftë se secili prej nesh ka një familje, ne të gjithë e kemo vetëm një llogari." Gratë kanë sytë të ndritshëm, nëna e Florianit takohet me të ftuarit për një përqafim dhe një përshëndetje: "ato janë vajzat dhe kjo është nëna e tyre," qan dhe tregon tre fotografitë nga të cilat Shpresa, Janissa dhe Xhoja buzëqeshin. Andre mbyll sytë dhe e sheh Xhojën në morg. Nuk di si ta heqë atë pamje nga sytë e tij, "kishte faqen të enjtur, ende me gjakderdhje ...».

(http://www.corriere.it)