Është një prej mobiljeve më të famshme në botë, por divani që qëndronte në
zyrën e konsultimit të Siegmund Freudit tani është në një gjendie të keqe.
Muzeu i Frojdit në Londër ka nevojë për ndihmë.
Në një rrugë rezidenciale të qetë në Londrën e Veriut gjendet shtëpia në të
cilën Siegumnd Freudi dhe familja e tij u detyruan të strehoen pas pushtimit të
Austrisë nga Nazistët. Frojdi, i cili në atë kohë ishte mbi 80 vjeç dhe vuante
nga kanceri, ka punuar dhe jetuar në pjesën më të madhe të jetës së tij në Vjenë.
Ai vdiq në Londër vetëm pak vite pasi arriti atje. Të gjithë librat dhe sendet
e tij u zhvendosën në shtëpinë e re të familjes dhe ato ruheshin me kujdes nga
vajza e tij e vogël Anna. Në vitin 1980 u kthye në muze.
Sipas drejtorit të muzeut, Dawn Kemp, një nga vlerat më të rëndëishme që ky
muze ka, janë studimet e Freudit: "Këtu kemi tavolinën e punës së tij dhe
një karrike mjaft të veçantë që duket sikur githmonë rri ulur dikush. Në fakt
është një karrike dentare e vjetër që Freud e siguroi në Vjenë", shpjegon
Kemp para se të drejtohet për tek një nga sendet e tij të preferuara: "Në
tavolinën e tij, ku gjenden edhe disa nga shkrimet origjinale, janë syzet e tij
të vogla."
Nga azilet tek divani
Dhe më pas vjen divani i famshëm. Ai është mjaft i ulët dhe mbulohet nga një
tapet oriental me ngjyrë të kuqe, blu të errët dhe ngjyrë kremi. Gjithçka duket
mjaft e rehatshme.
Duke qenë se është një nga sendet më të rëndësishëm të muzeut, Kemp është mjaft
i shqetësuar për mirëmbjajten. "Siç mund ta shihini janë formuar disa
gunga të vogal. Kjo është arsyeja se pse ne duam ta riparojmë." Divani
ishte mjaft i rëndësishëm për gjetjet e Freudit. Ai nuk bisedonte me pacientët
e tij në mënyrë klinike ballë për ballë, por ata shtriheshin në divan dhe nuk e
shihinin atë në mënyrë që të mund të shprehnin edhe mendimet më të thella.
Mënyra se si ai i dëgjonte pacientët e kthyen atë në një pioner të trajtimit të
pacientëve me probleme mendore, që deri në atë kohë trajtoheshin në azile.
Tavolina e punës së Siegmund Freudit në zyrën e tij në Vjenë
Elementët që formonin një histori
Një nga pacientët më të famshëm të Freudit ishte Njeriu Ujk, i qujatur kështu
sepse gjatë fëmijërisë së tij në ëndërr i shfaqeshin ujqër që rrinin tek pema
përballë dritares së tij. Freudi e interpretoi këtë ëndërr se si një fëmijë që
përjeton skenën primare.
Sipas ekspertit të Freudit, Stefan Marianski, metoda e psikoanalizës në këtë
rast ishte tipike e punës së tij: ai ngrinte pyetje të tilla që do ta bënin
pacientin të krijonte lidhje me ëndrrën. "Përshëmbull në rastin e Njeriut
Ujk, ëndrra e tij u interpretua përmes disa pyetjeve që ai i drejtonte
pacientit. Secila prej këtyre pyetjeve e bënin pacientin të kujtonte histori të
ndryshme ose kujtesën e bardhësisë së deleve pranë shtëpisë së tij."
Në fund, shpjegon Marianski, përmes këtij procesi të lidhjes mes elementëve të
ndryshëm të ëndrrës së Njeriut Ujk (Sergei Pankyev), Freudi bëri një gjetje
interesante.
Sfidë për pacientët e tjerë
Freudi e zhvilloi këtë proces të "shoqërisë së lirë", ku mjekët më
parë bazoheshin tek hipnoza e pacientëve për të hyrë në mendiet e njerëzve. Ai
e ka pranuar që nuk ka një qenë një hipnotizator i mirë, prandaj i lejoi
pacientët e tij të thonin gjithçka që kishin në mendje, pas asnjë lloj censure.
Kjo metodë kishte edhe sifda. "Kjo metodë shpesh herë ishte e vështirë për
pacientët, përshembull në rastin e Njeriut Mi, një tjetër pacient i famshëm i
tij. Ai iu lut Freudit që gjatë trajtimit të mos i kthente në kujtesë minjtë
sepse ishte një gjë e tmerrshme për të, por Freudi i tha: 'Më fal, por unë nuk
mund të shkel rregullat'."
Freudi diskutohet mjaft edhe sot. Fusha kryesore e tij e studimit, e panjohura,
është ende e vështirë të pranohet nga disa njerëz. Në fund të fundit ajo
përfaqëson nocionin se ne nuk jemi në kontroll të vetes dhe motivohemi nga
forca të panjohura.
Në muzeun e Freudit shpresojnë që të nisin sa më parë punimet restauruese tek
divani i tij dhe sendet e tjera, në mëyrë që përveç ideve të psikoanalistit të
ruhen edhe disa nga copëzat ku kanë ndodhur disa nga momentet më të famshme të
historisë së psikoanalizës. (dw)