VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - REPUBLIKA DEMOKRATIKE POPULLORE FULLANISTE E SHQIPËRISËNga ZIRKON DISHA

Ndodhemi përballë zhvillimesh të rëndësishme. Përballë tyre, të flasim sërish për Guvernatorin Fullani tashmë është e tepërt. Ai është sulmuar kaq shumë, në të gjitha mënyrat, nga të gjitha anët. Është sharë, është anatemuar, është dënuar - nga thuajse të gjithë ata që s'kanë gjë në dorë.

Artistët, analistët, shkrimtarët, publicistët, humoristët, gazetarët, këngëtarët, kuzhinierët, merceologët, futbollistët, të gjithë janë shprehur në bllok kundër tij. Disa prej atyre që ngrenë zërin kundër Fullanit janë të famshëm. Disa jo. Heshtja e atyre që ligjërisht duhej të flisnin, përmban një mesazh domethënës: Boll më! Ju nuk vendosni asgjë. Mos ushqeni iluzionin se do t'ju dëgjojë njeri. Mos e gënjeni veten, që të mos t'ju gënjejmë as ne. Fundja, si të doni: Shqipëria është një vend demokratik, pra mund të protestoni në diell derisa të thaheni si kërcunj. Nuk ju pengon njeri. Realiteti është ky. Në fakt, këtë duan të na shesin për realitet. Nëse pranojmë se ky është realiteti, se gjërat kështu janë, atëherë punët janë vërtet keq. Guvernatori qëndron aty ku është - madje as që merr mundimin të ndërpresë pushimet e prenotuara që më parë.

Ne që protestojmë në rrugë, thjesht bëjmë detyrën. Sepse demokracisë i duhen pakëz protesta, paqësore, të këndshme, kreative, qytetare. Që të mos ndotin as ambientin. Nga ana e vet, qytetari Fullani gëzon lirinë e tij: vazhdon pushimet, një veprim i pastër, i ndershëm, i sinqertë. Sepse ai e di vendin e tij. Vend që i takon, sepse fundja Shqipëria kjo është. Pse ta gënjejmë veten duke thënë që është ndryshe? Realiteti është ky.

Pushimet thuajse po mbarojnë: janë kthyer analistët sportivë, kanë rifilluar emisionet për futbollin, telenovelat, së shpejti hapen shkollat. Jeta vazhdon. Ne që kërkojmë shkarkimin e Fullanit, kemi gjetur disa tavolina që nuk peshojnë shumë, i çojmë sa andej-këndej dhe vazhdojmë të mbledhim firma. Ndërsa politikanët, majtas dhe djathtas, tregojnë largpamësi dhe korrektesë që na lë pa frymë: Ia lënë çështjen në dorë drejtësisë. Sepse, sqarojnë, çështja "Fullani" nuk është një çështje morale. Në Shqipëri çdokush vendos për moralin e vet. Pra në Shqipëri dikush mund të vendosë të paguhet mbi 100,000 dollarë në vit për 11 vjet me radhë, të caktojë atë që e mbikëqyr, të injorojë çdo përgjegjësi kur nën drejtimin e tij të mirëpaguar humbasin miliona dollarë.

Ligjërisht ky person nuk mban përgjegjësi. Financiarisht, ca më pak. Moralisht, ky person e di vetë. Kryeministri nuk ka ç't'i thotë. Parlamenti nuk di ç't'i thotë. Bordi, që duhet ta mbikëqyrë, shprehet se grabitja e parave të Bankës së Shqipërisë erdhi si pasojë e një gabimi njerëzor. Pra Bordi Mbikëqyrës nuk ka asnjë përgjegjësi, pasi anëtarët e bordit, të kryesuar nga vetë Fullani, nuk i përkasin dimensionit njerëzor.

Fullani dhe kolegët e tij janë supernjerëz. Ata super-paguhen, super-ruhen, super-mbështeten, super-mbrohen. Në fakt, të shumtë janë ata që mbrojnë Super-Fullanin, në të majtë e në të djathtë. Dhe në qendër. Në partitë politike, në organizatat e superpaguara të shoqërisë civile. Të gjithë të super-paguarit heshtin. Heshtja e tyre është flori. Mbrojtësit e Fullanit s'kanë lindur dje. Ata e mbronin në të shkuarën, e mbrojnë sot, do ta mbrojnë edhe në të ardhmen. Ata janë të heshtur, ata janë kudo.

Natyrisht, buzët e tyre të shtrënguara nuk mbrojnë vetëm Fullanin. Ato mbrojnë Fullanizmin: të drejtën universale për të qenë qytetarë të lirë dhe të barabartë përtej ligjit. Fullanizmi është pikërisht kjo: liri, vëllazëri, barazi - për Fullanin, prej Fullanit, nga Fullani; - jo vetëm për të, por edhe për të gjithë sivëllezërit dhe simotrat e tij. Këta sivëllezër dhe këto simotra skërmiten dhe heshtin. I kanë bërë mirë llogaritë: para, gjatë dhe pas Fullanit. Shumë shqiptarë, pa e ditur as vetë, e mbështesin këtë sistem: jepmë, të të jap. Fullani ka dhënë shumë. Dhe jo thjesht nga vetja e tij. Paratë ishin tonat. Ata që kanë marrë prej tij, s'kanë marrë pak. Dhe nuk duan të lëshojnë gjë. As Fullanin.

Realiteti është ky. Por pyetja është kjo: A ka këtu diçka që s'shkon? Sepse ndoshta ajo që s'shkon, nuk është vetëm një individ që e ka mbiemrin Fullani. Ndoshta para së gjithash, ajo që s'shkon jemi vetë ne.