Përgëzime Namik Ajazit dhe gjithë ekipit të tij për këtë film të arritur në të gjitha planet

Në kuadrin e Festivalit Botëror të Filmit të Montrealit, që ka filluar më 21 gusht dhe që mbyllet në daten 1 shtator 2014, sot ishte radha e filmit të dytë në gjuhën shqipe atij të regjisorit Namik Ajazi. Kur filmi ka mbaruar dhe salla duartroket, mund të thuash për të dy filmat shqiptarë, (filmi tjeter ishte ai i regjisorit Luan Kryeziu "Heroi") mision i plotësuar. Nuk ka se si të mos ndihesh krenar që kinemaja shqipfolëse po bëhet më e pjekur dhe konkuron me dinjitet në konkurse ndërkombëtare.

Para shfaqjes së AMANET, interesi ka qenë i madh për shkak të temës që është ajo e represionit në regjimin kominist në një periudhë të caktuar siç ishte ai i fillimit të viteve '80 të shekullit të kaluar kur makina e dhunës komuniste u sul pa mëshirë për eliminuar klanet rivale në vet kupën komuniste.

 Amanet

 Sipas autorit, filmi është « amanet » dhe jo « amaneti » sepse ai, amaneti, nuk u realizua kurr. Aludimi i autorit është se kurr nuk shkoi amaneti i të persekutuarve në vend. Amanet apo amaneti, ai ia arrin qëllimit të n'a sjell me një vërtetësi të jashtëzakonshme periudhën e gjuetisë së shtrigave apo atë të spastrimeve në parti dhe në organet e shtypjes si në ministrinë e brendëshme, sigurim dhe ushtri.

Regjia

 Namik Ajazi ia ka dal që të n'a sjell dramën e ngjarjeve të fundit të vitit 1981 me emocion dhe të parë nga « brenda », nga ata që kishin « ngrënë » të tjerët dhe tash duhet të ishin nga ana e tytre viktimë e atij mekanizmi që të gjithë i bënte armiqë të klasës veç njërit... Filmi nga fillimi gjer në fund ka emocione dhe të mban të mbërthyer dhe mund të them se është i paparashikueshëm. Filmi është një dramë që është edhe drama e shqiptarëve për 45 vjetë. Ndonëse për atë periudhë është shkruar e stërshkruar, filmi ka patur guximin të n'a e paraqes Shqipërinë e asaj kohe nga një kënd i veçantë që është rënia nga kupola komuniste në ferrin që ishte i destinuar për armiqtë. Në Shqipërinë e diktaturës së proletariatit pushteti ishte në dorën e popullit por, kur edhe numri 2 i regjimit vritet apo vetvritet pyetja që shtrohet është, kush mund të kishte imunitet në atë regjim, kush mund të ishte pjesë e popullit në pushtet. Përgjigja është e hidhur, askush...veç njërit... Skenar i Ruzhdi Pulahës besoj se e ka ndihmuar realizatorin e filmit në kalimin e mesazhit që ai ka dashur të përcjell tek publiku.

 Loja e aktorëve

Myzafer Ziflaj në rolin e Mentor Hasës

Myzafer Ziflaj ka bërë një rol të shkëlqyer dhe të besueshëm. Po ashtu edhe aktorët e tjerë të rinjë apo dhe të një brezi më të avancuar si Eva Alikaj.

 Kostumografia

Filmi n'a sjell me saktësi veshjet dhe simbolet e kohës që nga makinat, targat, ndërtesat, uniformat ushtarake apo dhe veshjet e kohës, miniera... Ndonëse nga ajo periudhë na ndajnë vetëm 25 vjetë, sjellja e asaj periudhe me të gjitha simbolet e saj përbënë vështirësi që realizatorët e filmit ia kanë dal t'i tejkalojnë.

 Muzika e filmit është një element që ndikon në suksesin e filmit. Ajo i përgjigjet temës së filmit dhe ndihmon për të mbajtur në mënyrë të vazhdueshme tensionin që të ofron filmi me dramën e tij.

 Realitet shqiptar edhe në Festivalin Botëror të Filmit në Montreal

 Pjesmarrja e këtij filmi si film konkurues është për t'u përshëndetur dhe do të donim që ai të vlerësohej si duhet. Por, të vjen keq që asnjë nga realizatorët nuk mundi të vinte për shkak të mos dhënies së vizave nga ambasada kanadeze në Romë. Realizatorët e filmit duhet të ishin në Montreal për të shoqëruar prodhimin e tyre pse jo për t'a shitur këtë fryt të talentit të tyre. Në fund të fundit, festivalet ndërkombëtare janë një dritare për të ofruar mundësinë e njohjes nga industria kinematografike e vendeve të tjera dhe mundësisht për të shitur idetë dhe, edhe filmin vetë. Edhe më keq, kur askush nuk e ngre zërin në mbrojtje të artistëve shqiptarë. Kanadaja ka rregullat e veta në dhënien e vizave dhe duhet të ketë arsyet e veta por fati I kulturës shqiptare nuk lihet në dorën e një funksionari të amabasadës kanadez në Rome. Shteti shqiptar, ministria e kulturës, duhet të gjej një zgjidhje, nëse duam që edhe ne të jemi të barabartë me të tjerët, që edhe ne të paraqitemi denjësisht nëpër festivale botërore.

Pavarësisht nëse filmi shqiptar do të fitoj ndonjë çmim apo ndonjë njohje nga organizatorët, ai fitoi simpatin e publikut shqiptar por dhe atij të huaj. Një kanadeze me origjinë rumune që e takuam rastësisht në shfaqjen e filmit, kishte ardhur për të parë filmin shqiptar vetëm e nisur nga tema e filmit. Në fund të filmit ajo n'a u shpreh me fjalët më të mira për të. Prandaj do të doja t'i shprehja përgëzimet më të sinqerta Namik Ajazit, regjisorit dhe gjithë ekipit që bëri të mundur xhirimin e këtij filmi duke i uruar suksese të mëtejshme si filmit edhe autorit me filma të tjerë.

Ajet Nuro

 Montreal, Kanada

30 gusht 2014

Thanë për filmin:

Z. Shpori me familjen pas shfaqjes së AMANET

Rikard Shpori: Ishte nje kenaqesi shumë e madhe per mua dhe familjen time qe z. Ajet Nuro na ftoi ne premieren e filmit shqiptar AMANET, te regjisorit Namik Ajazi. Ishte nje film interesant dhe shum prekës qe pasqyronte te verteten e hidhur te vitit 1981 , te asaj kohe te sistemit komunist që pasqyronte vrasjen e ish kryeministrit te asaj kohe Mehmet Shehu dhe klanit i tij. Filmi rrefente historine e nje funksionari te larte te Sigurimit i cili po priste fundin ashtu si dhe ai ua kishte pregatitur dikur te tjereve. Ky film na çoi ne nje atmosfere 30 vjet mbrapa, me punen e shkelqyer qe kishin bere realizuesit dhe interpretuesit e filmit. Uroj qe ky film me gjithe kete punë te madhe dhe cilësore te mari çmimin qe meriton. Rikard SHPORI

Ermir Dardha, Montreal, Kanada

Ermir Dardha: Filmi Amanet, është një ndër filmat shqiptar më të bukur që kam parë të realizuar në vitet e fundit. Kjo për disa arsye: