ARIXHESHKA
Në vijat e pëllëmbës vetëtimëshuar,
Shënohet fat i heshtur.
E pres fallxhoren për ta lexuar,
Mbas shtegut me gjineshtër.
Kjo arixheshkë këmbë zbathur,
Me diellin e botës në lëkurë,
Me sytë e zi si fat i ardhur,
M`i miklon vijat në pëllëmbë.
Dhe sytë më mbetën tek ajo,
Harrova fjalët për ç`më tha,
Sikur ta dija në më do,
Sikur ta doja bukurinë e saj.
Kur kërkoi
paret seç më fiku,
Krej e shkujdesur, fjalëmirë,
Shputën
grusht e vërtita
Si gjyle të kotë në hapësirë...
METAFORË E LIRISË
Njerëzit, shpinë më shpinë
Ndaheshin në Qafë Morinë.
Dikur aty ecte vetëm ajri,
Por jo shqiptari tek shqiptari.
Metaforë e lirisë rrinte e trullosur,
Fjala serbe me shqipen e plagosur.
Sot, more burra, në Qafë Morinë,
Duke harruar akujt që këtu ngrinë,
Ende seç rri një cipë prej tyre,
Një rutinë vulash si verbëri e syve,
Një dallim krahinash pa kuptim,
Metaforë e lirisë këmbët ngadalë shtrin...
HISTORIA
Mos shko kurrë afër të vërtetave,
Afër gënjeshtrave shko.
Nëse futesh në luginë të mbretërve,
Një përrallë të Andersenit kujto
I mbytën të vërtetat këta mbretër,
Me gjakun blu aristokratik,
Gjak i të pafajshmëve nëpër mjekër,
U ra në prehër si acid.
Dhe, çuditërisht ,historia
Shënohet veç me ta,
Aty është
turpi dhe lavdia,
Dhe pluhuri i kohës tek ra.
Sa e padrejtë kjo kokonë,
Kjo dredharake e pështirë,
Me prijësa që s`e meritojnë
Edhe një fjalë për mëshirë...
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
