E Enjte, 03.28.2024, 01:13pm (GMT+1)

Ballina Linqe Stafi Kontakt
 
 
::| Fjala:       [Advance Search]  
 
Gjithë lajmet  
LAJMI I FUNDIT
OPINONE-EDITORIALE
ZVICRA
INTERVISTË-PRESS
SHQIPTARËT
LAJME NDËRKOMBËTARE
POLITIKË
DIASPORA NË ZVICËR DHE BOTË
PERSONAZH
ART KULTURË
DOSSIER
KËNDI I SHKRIMTARIT
HOLLYWOOD
AFORIZMA
GOSSIPE
SPORT
::| Newsletter
Emri juaj:
Emaili juaj:
 
 



 
KËNDI I SHKRIMTARIT
 
TË MOS DIGJET NGA HESHTJA JOTE
Poemë dashurie nga ADEM ZAPLLUZHA

E Djelë, 03.01.2015, 04:12pm (GMT+1)




Të lutem e dashur
Në këtë çast të trishtë
Prekma ballin e rrudhosur
Kam kokë dhembje
Aq shumë më dhemb koka
Sa që po më bien thinjat e kresë

Afroma dorën tënde të butë
Të lëshohet si pendël mbi trupin tim
Të bie me delikates
Ashtu siç lëshohej dikur në rini
Me tërë epshin e natyrës

Prekmi plagët të lutem
Jo ato të plumbave
Që ngjajnë atyre të Gjergjit
Por ato plagë që u krijuan
Prej heshtjes dhe fjalëve memece

2.

Të përgjëroj si Hyjin
Shkelë me këmbët e tua të buta
Mbi lëkurën time
Prekmi me duart e tua plagët
Po ta dije sa kam nevojë për prekjet e tua
Kurrë s'do t'i largoje gishtat

Sa shumë po i ngjan sonte
Kjo lëkurë e zeshktë
Letrave të dikurshme të dashurisë
O të përgjëroj
Preke butësisht hartën e shpirtit
Të mos digjet nga heshtja e jote

Ne jemi në fund të udhëtimit tonë
Në daç ta përjetojmë fillimin
Fillo së pari me prekjet
E lotëve të tua prej gejzeri
Pastaj do të kuptojmë
Se kësaj rruge askund nuk i gjendet fundi

3.

O më prek vetëm sonte
Pastaj le të del
Ku të dal kjo rrugë e mundimshme

Nuk kemi shumë kohë
I kemi shkundur të gjitha degët
Kanë mbetur
Vetëm prekjet e tua prej pemëve

Shiko përreth asnjëherë nata
S'ka qenë më e bukur se sonte
O të lutem
Derisa të zgjasin këto çaste
Ti mos u ndalë me prekjet e tua

Më prek edhe mbi plagën time
Çmende shpirtin
E lumit gjysmë të çmendur

Ndoshta të kujtohen pemët
Kur si të çmendur i shkundnim frytet
Ishte një pranverë e begatë atëherë

Ai shpërthim i gjelbërimit
Kurrë më nuk u përsërit
Për herë të dytë
Në fushën e mëllenjave

4.

Të thashë
Dhe sërish po të them
Prekma sonte lëkurin time prej bualli
Sa shumë e kanë regjur vuajtjet
Preke të lutem si dikur që e prekje
Asgjë në jetë nuk qenka si malli
Kam shumë mall
Aq shumë mall në këto çaste

Sa që po më mpihen trutë
Vetëm prekja e jote skofiare
Mund ta zgjojë njeriun në mua

Më ndje të lutem e dashura grua
Mos i ndalë të prekurat deri tjetër nesër
Kjo natë është e shkurtë
Sa ora këndesat zgjojnë mëngjesin
E me të zgjohen edhe vuajtjet tona

Prek e mos u ndalë o erë shenjtë
Sonte jam i tëri njeri
E nesër do shohim
Se në cilën bishë shndërrohem
Prek të lutem më prek deri në amshim
Mos i ndalë të prekurat në këtë delirium

5.
Çdo ditë e çdo menatë
Para se të zgjohem
Nën lëkurën time të zeshktë
Thellë ndjej zëzëllima të prekjeve tua

Po sa i hapi sytë
Fundosem në zbrazëtin e një vetmie
Vetëm ti dhe gishtat e tua
Mund të më nxjerrin nga ky ankth

Sekondat janë të stërgjata
Me miliona vjet
Nuk mund t'i mbërrij
Por vetëm prekjet e tua të mishta
Mund të më zgjojnë nga kjo pandjesi

6.

Përse je kaq e frikësuar në këtë moment
Mos druaj
Preke lëkurën time të bronztë
Nën çarçafin me aromë karafili

Preke se nesër mund të fishket e tëra
Një kohë të gjatë
Vjeshta ka shkelur mbi gjakun tim
Tani më është pakëz vjeshtë
E pakë më shumë dimër i acartë

Nesër ndoshta kjo lëkurë e fishkur
Do shndërrohet në flutura të djegura
Po e preke ti e dashur
Sa ora poret pësojnë metamorfozë

Mos prit të lutem mos
Vëri në lëvizje duart e tua të mishta
Më prek sa të duash deri në menatë
Kurse nesër mund t'i përcjellë zogjtë e tu
Në folenë e përhershme të amshimit

7.

Ky dimër ishte tepër i gjatë
Po të mos ishe ti e dashur
Mua do të më ngrihej gjaku
Vetëm duart e tua të brishta
Pa i prekur dallgët kapërcyen lumin

Edhe më herët gjatë jetës
Pamë dhe i përjetuam dimra të tillë
Por ti si një flutur e kaltër
I kyçe në shpirtin tim
Të gjitha kandilat e dynjasë

Besoj se të kujtohet
Kur atë ditë
E ndeze zjarrin e pa ndezur
Në sytë e mi të gështenjtë

Vet më tregove
Se si u patën shkrirë kallkanët e botës
Më bëre t'i harroj dimrat e egër
Dhe acaret me shtrëngatë
Gjithmonë në sytë e tu ishte pranverë

                           Prishtinë, 24 shkurt 2014

ADEM ZAPLLUZHA


Rating (Votes: )   
    Comments (0)        Dërgoja shokut        Printo


Other Articles:
SHKOPINJ HORIZONTESHCikël poetik nga QAZIM D. SHEHU (03.01.2015)
FERRPARAJSAPoezi nga XHEVAHIR SPAHIU(Ribotuar në 70 vjetorin e lindjes së poetit) (03.01.2015)
VDIQ ROMANCIERI I SHQUAR TURK JASHAR QEMALI (02.28.2015)
LUTJE DASHURIEPoemë nga ABDULLAH KONUSHEVCI (02.28.2015)
'NJË ALIEN' QË KA SHALUAR 'KALIN PREJ BORE'Esé për librin e ri poetik të ADEM ZAPLLUZHËSNga PËRPARIM HYSI (02.28.2015)
ATË NATË UJQËT NUK M’U KTHYEN NGA KULLOTANga SKËNDER BUÇPAPAJ (02.27.2015)
DHE NJË NJERI  I VETMUARCikël poetik nga ADEM ZAPLLUZHA (02.27.2015)
ESSE PËR SITAT, GRURIN, NIKELIN E MESHËTNga THANI NAQO (02.27.2015)
GISHTËRINJTË E BARITEse letrar për poezinë e Drita Lushit Nga RRUSTEM GECI (02.27.2015)
PARËSIA E HAPËSIRAVE ALTERNATIVE DHE RITMI POETIK(Një vëzhgim studimor për poezinë e Vehbi Skënderit)Nga FATMIR TERZIU (02.26.2015)



 
::| Lajme të fundit
::| Kalendari
Mars 2024  
D H M M E P S
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            
 

 
VOAL
[Shko lart�]