VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve | ||||
BUZËQESHJA JOTE ËSHTË UJË I KULLUAR NISUR PËR AVENTURË MIDIS GURALECËVE TË ZALLISHTES SË BARDHË Poezi nga EUGENIO MONTALE (Euxhenio Montale, 1896-1981) E Mërkurë, 03.09.2011, 09:27am (GMT1)   SJELL PRAPË NË MENDJE BUZËQESHJEN TËNDE   Mendoj buzëqeshjen tënde, dhe është për mua një ujë i kulluar Nisur për aventurë midis guralecëve të zallishtesë së bardhë, ndjek pasqyrën tënde ku një shelg shikon veten; e mbi të gjitha përqafoj kthjelltësinë qiellore pa skaj.   Ky është kujtimi im; s'di ta them, e dashur, Sepse nga fytyra jote shfaqet një shpirt i pafaj, Apo vërtetë ti je nga ato endacake që të keqen e botës e fshijnë Dhe vuajtjen e tyre me vete si hajmali e mbajnë.   Por mund të të them se portreti yt i menduar Fsheh mendime të dalldisura brenda syprinës së qetë, e pamja jote hyn tinëz në kujtesën time gri e dlirë si maja e një palme të bleruar...   SHPRESA SE NDOSHTA DO TË SHIHEMI PËRSËRI   Shpresa se ndoshta do të shihemi përsëri më braktiste; dhe e pyesja veten nëse kjo që ma mbyll çdo rrugë drejt teje, lojë përfytyrimesh, ka shenjat e vdekjes apo është jehonë e së shkuarës, tashmë rrënuar e dobësuar, një farfuritje jotja: (Në Modenë, midis portikëve, një shërbëtor i pispillosur tërhiqte zvarrë dy çakallë të lidhur në zinxhirë). I shqipëroi: ELIDA BUçPAPAJ
|
||||
Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved. |