( Faik Konica boton në të përkohshmen "Albania" më 15 shtator 1901,
këshillat pasonjëse për një djalë që kish ndërmend të botonte një gazetë shqip
në Misir.)
I dashur mik- në e bëfsh gazetën me fleta të mëdha; shqiptarët do të thonë që
s'fshihet dot lehtë; në e bëfsh me fleta të vogëla, do të thonë se s'është
gazetë, por libër. Në e shtypsh me letra të holla, do të thonë se s'këndohen
edhe prishin sytë; në e shtypësh me letra të trasha do të thonë se je
"hamall" e kërkon të mbushësh vend. Në shkrofsh toskërisht, do të
thonë se s'është gazetë për gjithë shqiptarët; në shkrofsh gegnisht prap ashtu,
në shkrofsh në gjuhë të përzier me të dyja, gjysëm gegnisht, gjysëm toskërisht,
do të thonë se është "çervish".
Në mos shkrofsh për politikë, do të thonë se s'është koha të punojmë për
letratyrë, kur vendi ndodhet në rrezik; në shkrofsh për politikë do të thonë se
prishë punë duke egërsuar qeverinë. Në folsh butë për Turqinë, je i paguar prej
Stambollit; në shkrofsh rreptë kundër Turqisë, kërkon të të jap Sulltani të
holla që t'a pushosh gazetën. Në mos gjefsh të holla që ta mbash gazetën, do të
thonë se s'je i zoti, me qenë aq njerëz duan zgjimin e kombit shqiptar; në
gjefsh të holla je intrigant a i shitur. Në folsh për plot çlirimin e
Shqipërisë, do të thotë je djall e kërkon gjëra që duheshin gatitur në qind
vjet më parë; në folç për nevojën të përpiqemi t'a shpëtojmë gjuhën dhe
kombësinë, duke vënë vendin nën hijen e një Fuqisë së Madhe, s'qënke shqiptarë
i vërtetë.
Në folsh mirë për shqiptarët e krishterë, hidhërohen shqiptarët muhamedanë; në
folsh mirë për muhamedanët, hidhërohen të krishterët; në folsh mirë për të
krishterët e për muhamedanët që janë shqiptarë të mirë, e ligsht për të ligjt,
aherë do të hidhërohen të gjithë. Aq për sot, se kam frikë mos të zërë gjumi.