VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve

TE KROI UJËMJALTË 20 poezi nga RRUSTEM GECI, nga libri 'Dridhjet e barit' E Djelë, 10.27.2013, 06:14pm (GMT1) * * * * * Dallgë e verbër, memece zhurmën tënde e ndiej ta ndal nuk mundem ta mbërthejë s'e bëj dot * * * * * E kuqja nuk vjetërohet e kuqja nuk harxhohet është gjak i përditshëm është gjak i përjetshëm * * * * * Në këtë natë Evrope gjakshëm më vret plaga gjakshëm më vret malli gjakshëm më vret fati * * * * * Lexues, duaje këtë libër përqafoje dhe shtrëngoje është s´i vajzë e bukur është si djalë i pashëm * * * * * Godoja ynë priste G-në e tij Godo i tij priste Godon tonë mbi tërë atë pritje tragjike I mashtruar ishte p o p u l l i * * * * * Fati i poezisë nuk blihet fati i poezisë nuk shitet poezia ka gjakun e vet ndryshe nga artet e tjera * * * * * Nevoja për të korrat më çoi te të mbjellat te të korrat e grurit te dielli i gjelbërimeve * * * * * I huaji s´më bën të lirë pa më hip e poshtëruar ai më do të t ë r ë n vetëm për t´u argëtuar * * * * * Tek ky krua ujëmjaltë s´ ka më të magjishme se fjala mirëmëngjes me kafe e ujë Kllokoti * * * * * Kur djemtë shndërrohen në zogj , dhe vashat në flutura, ndodh dashuria më sublimja e shpirtit * * * * * Në përthëllimë të fjalës krejt brenda në qënie kam mbi 100 shekuj jetë në këtë tokë shqiptare * * * * * Ky Drin i Kosovës është lumë i moçëm është "dardani" i parë që piu shiun kozmik * * * * * Unë e ruaj pamjen e tij pamja e tij s´më humbet i dashur ishte me shokë i bukur ishte në l u f t ë * * * * * Sa herë e marrin në pyetje l i r i n ë , të vërtetën tonë të "mëdhenjtë" s´përgjigjen ose kërkojnë kushte shtesë * * * * * Në historinë e kësaj bote plot b e t e j a për jetën janë shuar, janë harruar pa u shkruar asgjëkundi * * * * * Bukë janë duart e popullit që mbjellin e hedhin farë ato shndërrohen në grusht kur gjërat s´ ecin mbarë * * * * * Të drejtat e autorit mbi jetën i ka ajri, uji, dielli dhe zjarri dhe miliarda krijesa të tjera që i japin shëndet natyrës * * * * * Kosova në çdo kohë zemrën e ka Shqipëri shpirtin e ka shqiptar dhe vetveten të veten * * * * * Bukurinë e atdheut tim s´e ka asnjë vend në botë përveç një zogu në rrem që atdheun e ka në pemë * * * * * Mesditë ishte ai frymëzim kur grusht i rashë dhimbjes dhe veten e vrava disa herë që ky libër vet të mbijetoj RRUSTEM GECI

Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved.