VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve

URATA E PËRJETSHME dhe SHOH Poezi nga FASLLI HALITI E Enjte, 04.24.2014, 02:59pm (GMT1) URATA E PËRJETSHME Muhamedi kalon fushave, mbi dhè. Sheh njerëz të gëzuar, Të gëzuar Sa s'ka Aq të  lumtur i sheh E aq të hareshëm i duken ata... Ç'janë këta njerëz të lumtur kështu, Ç'i lumturon Këta Të bekuar? Ky lëng i gëzon, Ky lëng i kulluar ?! Ky lëng i perëndisë Si quhet Raki ?! Nga ferra del ?! Po e provoj... M'u çelën sytë, Marr frymë lirisht. Uratën paç moj bija e ferrës, Paç bekimin tim dhe të Perëndisë Ecën Profeti, ecën Ecën Si zot i tokës mbi tokën e bekuar. Avuj rakie enden si mjegull e dehur Që i merren këmbët në muzg, Avuj Turbullues,  Avuj marramendës Avuj të dehur, pluskues . Po kjo përskuqje Nderur tutje Përtej, Si qefin violë mbi dhè. Po ai gjak i kuq, avullues Po ai lëng i kuq flakërues atje ? Po këta të sakatuar? Kush i sakatoi, Kush i theri robtë e zotit kështu ? Si? Bija  e ferrës I theri ata ?! Bija e ferrës, Ma bëri këtë hata!? Unë Muhamedi Të mallkoj bijën e ferrës Ta bëj atë Lanet..! Kur unë jap uratën, e jap atë përjetë! SHOH Në bërthamën e frutit shoh farën, Brenda farës shoh lulen, Brënda lules shoh frutin, Brënda frutit shoh trungun, Brenda trungut degët, brenda degëve shoh gjethet, Shoh lulet, Frutin e ri, Farën e re Që pret të dalë... Vetëm riprodhimi njerëzor nuk është sezonal! 1990,  revista Nentori FASLLI HALITI

Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved.