POEZI NGA HAFIZ IBRAHIM DALLIU, QË VDIQ PAS TORTURAVE KOMUNISTE
E Enjte, 04.24.2014, 05:03pm (GMT+1)
Në janar të vitit 1949, në burgun e Tiranës
"Pordhamacioni"
Edhe une shqipen s'e due kshu përgjymës Pse s'marr vesht ndoj kokërr fjalë Thon janë internasionalë Pordhamacion, avdikuë, Për t'u quejt inteligjenca Flasin disa fjalë të gjata: Çirkostanca, konkurenca Proponim, komunikatë Hygjenija, e pupeja... Qi t'bajnë me thonë: mëre kujeja A kshu ka pas fol yt at? Ç'janë kto fjalë ngaj hala shalë Ku a shqipe kjo gjuh dreqi Hajd e mos u nxej për s'keqi Prej ksosh qi nashti kon dalë Sikur me qen gjuhë çinçe Qi t'a bie shpirtin ndër hun Dunë me qit lyç me përdhunë
"Drejtësia e sundimtarëve të sotshëm"
Po kërkove bukën të japin urinë Po kërkove jetën të japin batërdinë Po kërkove nderin të japin llaftarinë Po kërkove shokun të japin pabesinë Po kërkove besën të japin tradhëtinë Po kërkove mëshirën të japin gjakësinë Po kërkove njëriun të japin kafshërinë Po të jesh shenjtor të bashkojnë me qenërinë Po kërkove dritën të japin errësirën Po deshe shijen të japin të vështirën Po kërkove fenë të japin mundimin Po kërkove dhimbjen të japin acarimin Po të duash paqen të bashkojn' me krimin Po të duash familjen të japin burgimin Po kërkove rregullin të japin kukudhin Po kërkove Zotin të japin të paudhin.
(Për foton falenderojmë Roald Hysën, i cili e ka nxjerrë nga arkivat. Dalliu shihet i rrënuar këtu sepse ka qenë periudha kur komunistat e burgosnin dhe e torturonin).
IBRAHIM DALLIU
|