SHI PRANVERE
Haiku nga libri 'Një grush dashuri' nga ADEM ZAPLLUZHA
E Premte, 07.25.2014, 07:32pm (GMT+1)
Shi pranvere,
dashuria e jonë
në vjeshtë fishken gjethet.
***
Po venitën zambakët,
në gjëmën e Lumëbardhit
sërish çelin lulet.
***
Në zemrën e trishtuar
si një det dallgësh,
përmbyten ëndrrat.
***
Punë që s'bëhet
stoli në park,
paska mbetur në vetmi.
***
Unë isha i fundit
kur e pashë lulemëllagën,
me degë të thyer.
***
Edhe luledielli,
si ti e dashur
i përngjante diellit.
Prishtinë, 09 janar 2014
***
Mbrëmë nuk ishte fillimi,
por as fundi
gjeneza kishte filluar.
***
Mbi një flluskë vese,
si arka biblike
notonte mëngjesi.
***
Ishte shumë herët
ose tepër vonë,
për dështimin e ditës.
***
Mes dy lojërave
duhet zgjedhur lojën,
e cila kurrë s'përfundon.
***
Edhe gjethi i fundit
i vjeshtës,
hyri në gjumë.
***
Stinët janë si hijet,
kurrë nuk takohen
njëra me tjetrën.
***
Pas dështimit të errësirës,
njëherë e përgjithmonë
dolëm përtej dritës.
***
Mbi disa gjethe vjeshtake
si në legjendë,
notonte stina e përlotur.
***
Po të isha saksi,
i kisha puth
të gjitha vashat sybajame .
***
Më fal kësaj radhe
gabimisht besova,
vazhdimësisë së gënjeshtrës.
***
Nëse vonohesh
asgjë s'do të jetë,
siç ishte dje.
***
Ti beson në dashuri,
kurrë nuk pyete
cilën lule e dua.
***
Ishte tepër vonë
kur binte shi,
në kopsht zbriti nata.
***
Shumë folët për Parajsën,
por asnjëherë
nuk deshët të vdisni.
ADEM ZAPLLUZHA
|
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
