SHI PRANVERE Haiku nga libri 'Një grush dashuri' nga ADEM ZAPLLUZHA
E Premte, 07.25.2014, 07:32pm (GMT+1)
Shi pranvere, dashuria e jonë në vjeshtë fishken gjethet.
***
Po venitën zambakët, në gjëmën e Lumëbardhit sërish çelin lulet.
*** Në zemrën e trishtuar si një det dallgësh, përmbyten ëndrrat.
***
Punë që s'bëhet stoli në park, paska mbetur në vetmi.
*** Unë isha i fundit kur e pashë lulemëllagën, me degë të thyer.
*** Edhe luledielli, si ti e dashur i përngjante diellit. Prishtinë, 09 janar 2014
*** Mbrëmë nuk ishte fillimi, por as fundi gjeneza kishte filluar.
***
Mbi një flluskë vese, si arka biblike notonte mëngjesi.
*** Ishte shumë herët ose tepër vonë, për dështimin e ditës.
***
Mes dy lojërave duhet zgjedhur lojën, e cila kurrë s'përfundon.
***
Edhe gjethi i fundit i vjeshtës, hyri në gjumë.
***
Stinët janë si hijet, kurrë nuk takohen njëra me tjetrën.
*** Pas dështimit të errësirës, njëherë e përgjithmonë dolëm përtej dritës.
***
Mbi disa gjethe vjeshtake si në legjendë, notonte stina e përlotur.
*** Po të isha saksi, i kisha puth të gjitha vashat sybajame .
***
Më fal kësaj radhe gabimisht besova, vazhdimësisë së gënjeshtrës.
*** Nëse vonohesh asgjë s'do të jetë, siç ishte dje.
*** Ti beson në dashuri, kurrë nuk pyete cilën lule e dua.
*** Ishte tepër vonë kur binte shi, në kopsht zbriti nata.
***
Shumë folët për Parajsën, por asnjëherë nuk deshët të vdisni.
ADEM ZAPLLUZHA
|