NË BUKË LAJTHISH KUJTIMIN PJEK Cikël poetik nga QAZIM D.SHEHU
E Enjte, 10.23.2014, 08:22am (GMT+1)
+++
Ti ende s`e di ,as mund ta dish, Çfarë heshturazi brenda teje vibron, Kur çapitesh në një shteg lajthishë, Poshtë bregut kur përroi mërmëron. Si hidhet drejt teje cope- copë, Dielli, prerë nga krahët e pemëve, Dhe hijet lëshohen flokë, flokë, Me një një shushuritje të dehur. Sa bën të kapërcesh atë shteg, Të dalësh në përvojën pa pemë, Vë re se dielli më s`të ndjek, Në bukë lajthishë ngjyrë verdhëremë, Zemrën tënde aty pjek...
SYTË E TU
Sytë e tu, Një diferencë ngjyrash të pakapshme, Linjë horizontesh pa ankthe, Çfarë shkau mes tyre dhe lanë Gjurmë të delirit marrok, Ndaj ato ende s`e kanë Dritën e duhur, Të plotë...
O VENDE TË MIA..
O vende të mia, brigje, Dallgë të ngrira, që kur toka, Në pezm, kështu s`desh të ishte, Pa ato lugina e kodra. Ndoshta më e bukur të qe, Ajo dëshëroi e s`mundi, Pa malet me kokën në re, Pa greminat që hijen shkundin. Dhe pa ato ara të pakta pa djerrinat dhe gurët,pa, që të mbetej kështu e varfër, gjithnjë në grindje njeriu aty ra. Tani ky mendim gjithnjë sillet Duke menduar një tjetër vend Ndaj gjithnjë ,njëri -tjetrit Ne i lavdërohemi , shesim mend: Në fshatin tënd as pula s`ha gurë, Të thërmohet guri s`mundet, Aty shejtani lëkurën e murrmë, E rruan thatë e nga gajasja shkundet. Ç`të marrë që jemi-tokën zoti, Një herë e krijoi me dëshirë, Dhe ne na zgjodhi që moti, Ta duam duke psherëtirë...
LOJË E DITËS
E luaj ditën si violinë, Me tela të fshehura, Imazhin ia mbart mbi shpinë Drejt vendeve të dehura. Sa shkoj e prek, nje rreze të saj, Ajo zhduket, ikën, Pas një peme të turbullt sytë mbaj, Si yje që ndizen, fiken. Humbas pastaj në një fugë, Me emër Shubert, Moxart, Bah, Dhe një premtim e marrë në rrugë, E vë si flatër kur s`kam krahë . Kështu në mbrëmje kur mbaron, Dita thithur në filtër marrok, Shirit i saj më mbulon, Me pamje të dhimbshme flokë- flokë..
LOJË E MUNGESËS Exkomunikim
Nuk është faji yt, ti je gatuar, Në vrazhdësi hapësirash të ngushta, Si erë e hidhur të fluturojë, Në tym vrasës që lë lufta. Ti rrudhën kohrat hapësirat, Bisturi e fatit kur u ndërsy, Jetove ti me egërsirat, Ato fshehtas jetuan me ty. Tani fajin seç e mbart, Dështim fjale që nuk merr, Gur i rrokullisur në shpat, Arsye e çjerrë më nuk tjerr.
TË MERRJA...
Të merrja atë grumbull reshë, Në zjarr të diellit krejt t`i digjja, Argjendin e tyre krejt pa peshë, Në zemrërim të vet ai ta shkrinte. Dhe që nga lart pastaj ta hidhte, Në një fjalë që kush s`e mbajti mend, Gjithnjë në argjend ajo do ndrinte, Dhe bindshëm do zinte vend...
NËSE...
Nëse ika prej teje si nga djalli, I pafuqishëm mbeta veten të bind, Kur pas ca kohe më përvëloi malli, Djalli më pushtonte si xhind. E di, po të afrohem dhe pak, Demon i dashurisë do teshtijë, Ai do bindet se pa djall, Dashuria s`mund të rikthehet që të vijë...
QAZIM D. SHEHU
|