VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve

GJITHË KU PREK NDJENJA Cikël poetik nga VASIL TABAKU E Hënë, 11.24.2014, 10:25am (GMT1) 1. REALITET ______________ Koka e kaprollit këputet mbi supe si meteor... Qielli qenka i përbërë prej ulërima ujqërish me retë e lëvizshme si gëzof dhelprash... Çfarë na ka mbetur tjetër? Është koha e buzëqeshjes së harruar... Shpirti i zhveshur endet mes ngricash si lypsar. Thesari i vetëm që kemi është puthja... Meteorin e këputur të kokës së kaprollit mbanë në duar kërkon të mbështetesh tek një përqafim... Zëri yt kumbon trishtueshëm nëpër pyllin e ulërimave të ujqërve. Braktisje e madhe drejt heshtjes mbuluar me stuhi puthjesh nën cipën e hollë të hënës ku vizatohen përfytyrimet tona të çmendura...  2 . PAK QETËSI _____________ Të hesht krimi. Të flejë dhimbja. Të harroj për disa çaste plagët e trëndafilta, rrëqethshëm të bukura Po krimi, hungëron egërsisht. Vdekja, me ëndrra arkivolesh vizaton fushëtirat e trishta të varrezave, ku era vajtueshëm lexon emrat e të vdekurve, si pelerinë i zymtë... Heshtni për një çast, pastaj vazhdoni grindjen tuaj pafund, dashurohuni vdisni dhe rilindni përsëri... Rilindni, qoftë edhe për disa çaste, të kuptoni çfarë tmerri i sjellë jetës zemërimi juaj prej pagani...  3. LOJË _____________ Luan macja me miun Politika banale luan me fatet tona Luan femra me ndjenjat e brishta të burrit Luan heshtja me zhurmat e harruara Një lojë mortore e përjetshme vallëzon mbi gurët e thyer të rrugës Të gjithë luajmë luajmë dhe bëjmë sikur jemi të qetë bëjmë sikur... luajmë ashtu kot Luajmë pa shpresë Luajmë dhe nuk dimë pse luajmë Luajmë me jetën Një qarjeqeshje e gjatë pa fund Qeshim me lodrat tona duke u shndërruar pak e nga pak lodra në duart e të tjerëve...  4. KUPTIM I LUMIT ________________ Lumi këndon këngën e vjedhur nga shpirti i dridhshëm i vajzave duke puthur nudon e virgjër të trupave vezullues... lumi rrjedh kumbon dhe humbet larg me fytyrën e tij të rrjedhshme prej uji... mëkatet notojnë si varka drejt katarakteve anash brigjeve ëndrrat shndërrohen në shelgje lotues pa mundur gjithsesi të udhëtojnë në përjetësinë e lumit gjersa një dritë shndërrohen në drurë pleq murgjër flokëgjatë... pastaj zjarret e vjeshtës i kthejnë në flakëzat memece lumi në përjetësi kërkon vetveten në rrjedhën e pambarim përjetësisht në ecje...  5. DREJT NJERIUT ________________ Gurët e urrejtjes së verbër ma copëtuan shpirtin. Duart i paskam të mbushura me përbuzje me sharje dhe mllef politik... Më dërrmuan gurët e urrejtjes njerëzore... Shkretuar rruga thyer pemët ndanë saj... Me çerdhet e pafajshme të zogjve po bëjmë arkivole për buzëqeshjen tonë... Janë trembur trillet e të dashuruarve nuk ka më fërfërima puthjesh. nga pas më ndjekin lehje qensh. Shpirti im i kafshuar rrjedh gjak unë plagët i lidh me buzëqeshjen time në rrugën e gjatë drejt NJERIUT...  6. GJITHÇKA FEMËRORE _____________________ Gjithçka femërore e vodhën duart e mia... Rrëmbyen afshin e puthjes Prushërima e brishtë përvëlonte mallin ti nuk je më Nga gjithë ajo stuhi e tërbuar tashmë ka mbetur vetëm fantazma e kujtimeve në një varrezë zërash... Era e mbrëmjes luan me barin e varrezës si me flokët e tu të gjatë...  7. LARG... _________________ Jemi larg shumë larg... Unë ende nuk guxoj të vështroj brenda vetes sime atë rrënim njerëzor mbretërinë mortore të ndarjes me pasqyrën e thyer të heshtjes... Nëse një ditë do të shihemi rastësisht do të jemi dy statuja me buzët e plasaritura nga mungesa e puthjes krejt të bardha ku mbi supe si xhaketë e vjetër do të na varet pleqëria... LARG... Jemi larg shumë larg... Unë ende nuk guxoj të vështroj brenda vetes sime atë rrënim njerëzor mbretërinë mortore të ndarjes me pasqyrën e thyer të heshtjes... Nëse një ditë do të shihemi rastësisht do të jemi dy statuja me buzët e plasaritura nga mungesa e puthjes krejt të bardha ku mbi supe si xhaketë e vjetër do të na varet pleqëria... VASIL TABAKU

Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved.