VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - TUPIPërrallë nga MIMOZA DAJÇI

Tupi eshte komshiu im, jetojme ne nje kat. Eshte nje qenush i lezetshem, lozonjar e i sjellshem me banoret e pallatit. Shkojme mire me familjen e tij. Prindet e kane te vetmin djale e bejne shume pas tij. Ku, nuk e kane rregjistruar, neper te gjitha kurset e klasat e mundshme. Kur te rritet Tupi thone ata, te jete i afte per jeten, e mos ti trembet syri per asgje.

Sapo mbushi tre vjeç e rregistruan ne piano e ne balet. Ndersa ne moshen 5 vjeçare kur filloi shkollen fillore e rregjistruan ne tenis, not, volejbol, basketoboll, yoga, peshengritje e ne taekwondo. Kur kthehej Tupi ne shtepi pas shkolle ndihej shume i lodhur. Nuk dinte se cfare te bente me pare, te lahej te pastrohej, te hante, te flinte apo te pregatiste detyrat per te nesermen.

Nje dite i kishte ardhur mysafire gjyshja, e ema e babait.

Ai sa u ul ne tryeze te hante syte i nguli pa dashur diku ne nje pike, e gjuha i kishte dale jashte.

- Çfare ke keshtu qe mendohesh - e pyeti e shqetesuar gjyshja?

Tupi ishte perqendruar aq shume tek pika ku i kishin ngelur syte, sa nga hutimi nuk i dha pergjigje as gjyshes. Ajo i foli perseri.

- Ham, ham, Tup i dashur - i tha ajo, se e dinte qe Tupit i pelqejne shume ledhatimet - cfare ke keshtu, nuk me dukesh mire.

- U me fal gjyshe, me kishin mbetur syte ne nje vend. Po mendoj se cfare te bej me pare per neser, detyrat e matematikes, abetares, gjuhes, te perfundoj nje projekt te punes se dores, apo te bej gati rrobat e taekwondos?

- Po sot, a shkove ne not e ne piano - e pyeti perseri ajo?

- Po, mi gjyshe shkova si nuk shkova - i thote ai dhe rrotullon koken sa majtas djathas sikur i binte notave te pianos e dukej sikur kerkonte dicka i shperqendruar.

Duke pare kete situate gjyshja i thote prinderve te tij, djalit e nuses.

- Ham, ham, mesa shikoj djalin e keni shume te ngarkuar me mesime e aktivitete te tjera jashteshkollore, ai duket shume i lodhur, prandaj duhet ta largoni nga disa kurse, per te perballuar shkollen me sukses.

Ata pane ne sy njeri tjetrin, nuk u pelqeu mendimi "Ham, ham" i gjyshes. Argumentuan, debatuan e me ne fund rane dakort me "Ham, ham-et" e saj.

Qe ne pamje te pare Tupi te le pershtypjen e nje qenushi inteligjent, por ngarkesat e teperta e lodhin shume. Eshte i bardhe, me pulla te murme, sycka te zinj si geshtenje mali. Kur bie bore rrokulliset si top neper kodrat e parkut e kenaqet duke vrapur e lodruar me shoket e tij.

Eshte i dashur me prindet, shoket e shoqet e klases. Nje here beri edhe nje heroizem ne palzh, ku kishte shkuar me prindet ne fundjave, shpetoi nje vajze te vogel qe ishte duke u mbytur nga dallget e oqeanit. Hero e quajten, i dhane edhe medalje. Veshur me kostum te zi e me papjon ne qafe shkoi me prindet ne ceremoni.

Por Tupi eshte i thjeshte, nuk eshte mendjemadh, medaljen ia dhuroi gjyshes, sepse ajo e shpetoi nga kurset e teperta qe e prisnin çdo dite.

New York
Dhjetor, 2014