ATDHEU NIS TEK ZEMRA - poemë për shpërnguljen Nga RRUSTEM GECI
E Shtunë, 12.20.2014, 09:58am (GMT+1)
Atdheu nis tek zemra, tek gjuha, flamuri, se në dhé të huaj, ndrron emrin dhe guri!.. Stamboll, Prill,1993
Re të luftës,.. dallgë dhe stuhi S´na u hoqën mbi qepallë Më të fortë ishim se vetë Sparta Natën mbi Trojën nuk di ta falë Dielli mbi Shqipëri nuk digjet Shqipëria s´rron e poshtëruar Roma Çezarit, Nata Osmanlliut tokave tona flakën ia vunë Në një kontratë të vitit 1937 Të dënuar ishim,...me kalvar Në atë ( kontratë ) të fqinjëve Shpërngulja ish atentati i parë Ku jemi, dhe a jemi gjëkundi Që t´i bëjmë ballë shpërnguljes Vrasjeve, djegieve, zvogëlimit Doktrinave fashiste të fqinjëve 2 ---------------------------------- O populli im i munduar tejpërtej i kami rënë ferrit me vuajtje e kami këtë jetë prangat po m´i hanë duart Burgjet kudo janë njësoj uniformë, hetuesi , tortura zvogëluesit e trojeve tona të gjitha mynxyrat i dinin Krajla, mbretër e perandor që s´ i patëm kurrë asgjë na shkulën dhe degëdisën nëpër vende krejt të huaja Njerëz të mirë të atdheut ende s´jemi krejt i harruar gjakun si t´ia fshij plagës plagën si t´ia fshij zemrës 3 ------------------------------------- Lexues, hapi regjistrat e kohës hape shekullin e 19 dhe 20-të dhe arkivat tona me Turqinë brenda janë 2 qind kryengritje Nuk ka njeri në këtë botë, që ta fshij gjakun e shpërnguljes plagët janë shumë shekullore dhimbjet janë të çdoditshme Udha për Selanik me qerre ishte një dramë më shumë një përgjakje e papërshkruar në ato ndjekje dhe shpërngulje Një mik i imi, Armir Kosova pjesëmarrës i (tre) luftërave me lot në sy më drejtohet; si t´ ia fshij gjakun plagës Në çastin kur më dëbuan tregon miku im i shpërngulur putha pragun e shtëpisë sime dhe mora një qese me dhé që të mos më bjerë hiadha apo ndonjë gjëmë çmendie 4 ------------------------------------ I shpërnguluri në dhé të huaj bën luftë me të aktorët ai s´pajtohet në asnjë çast të heq dorë nga atdheu i tij Në këtë luftë të pashpallur unë gjuhës i kërkoj ndihmë fjalët ia pastroj çdo ditë me gjuhën të mos harrohemi Në ato vite të shpërnguljes Stambolli ishte një vrasje ku "vetëdorzohej" identiteti gjëja më e çmuar e njeriut Në Bashkinë e Stambollit në Zyrat e tyre për të huajt tek po prisja në korridor të merrja kombësinë turke në radhët me ne, ishte një Vajzë bjonde, vjeç 16 , nga Keçekolla e Prishtinës, serbi asaj ia kishin vrarë 17 veta të familjen, vëllëzërit, xhajat ndërsa vajza kishte shpëtuar duke u fshehur në plevicë 5 -------------------------------- Ajo vajzë me tërë ato varre doli nga zyra e zemëruar ç´janë këto deftere turpi unë kthehem në Kosovë te varri i mamit dhe babit dhe te varri i 3 vëllëzërve o e gjallë s´ndërroj komb dajë, dua diellin e fshatit tim diellin e padjegur të fushave fshatin me fytyrë bari në Kosovë dua të bëhem nënë dhe të lindi shumë fëmijë O më të mirët e shpirtit Gjergj, Aleks , Trëndëlinë dhe juve që s´ po u njoh gjuamëni me gurët tuaj se unë biri juaj, Azgani do duhej të isha me ju të jepja dhe unë pak gjak nga ( gjaku ) i trupit tim Sa ( herë ) përmallohem i bie telefonit e bisedoj; Kosovë, tungjatjeta, si je 6 ---------------------------------- katundi s´i është; si dolët në mëngjes, a pati bastisje a jeni të gjithë shëndosh dhe sa nuse lindën fëmijë Në varrezat e Stambollit prehen me mijëra shqiptarë thonë se vdiqën në këmbë dhe me mall të atdheut Nuk ka ilaq në këtë botë që ma fshinë mallin e zemrës në Selanikun e atyre viteve Selaniku ishte një përgjakje Dëshimtari Kastrati rrëfen tragjedinë e shpërnguljes e kam përjetuar në Selanik në një anije të vjetër greke që transportonte shqiptarët për në humbje dhe harrim Në atë anije unë kam parë një grua nga rrethi Gjilanit pasi gjuan djalin nga anija edhe ajo pas hidhet në det!.. 7 ------------------------------------- Në botën e të shpërngulurit i shpërnguluri vuan çdo ditë për të siguruar një gropë varri dhe një ëndërr për tokën e tij Të shpërngulurit në Turqi me mund e bëmë këtë jetë i këputur, i degëtisur, i huaj shpërngulja çdo ditë më vret Kosovën një jetë se kam parë Tiranën çdo natë e ëndërroj lexuar kam mjaft për atdheun për fushat, malet dhe detin Me mall për atdheun po vdes moshë më s´ më ka mbetur veshët më ushtojnë shumë e shoh se jam i përmalluar Tokë e florinjtë është Çamëria tronditëse është ëndrra e çamit në det kur trapi d r e m i t e t dhe çami me çamen puthen 8 -------------------------------------- Mosha s´ më lë të kap largësi fëmijët po na i përtëritin emrat për ju që e kuptoni këputjen degën e thyer edhe era e than Atdhé, o i shtrenjti im atdhé Nxirre këngën që ti vetë e di Na lësho një za prej atje Të mos vdesim pa të dashurën liri ( I huaji në dhe të huaj, as varr nuk ka, ligjet e shtetit të huaj edhe për varre lypin qira!..) O vëlla i gjakut tim, o zemër jam lindur ku rritet rrushi jam lindur ku piqet molla kam gjakun e ujit të Drinit aty ku i njoh dhe më njohin ( Atdheu nis tek zemra, tek gjuha, flamuri, se në dhé të huaj, ndrron emrin dhe guri!..) 9 --------------------------------- Grykën e Bosforit, pyeteni se flet; gjysma është lot dhe gjysma është det!.. Kjo luftë e ky mundim, do sjellin një ditë të bardhë edhe sikur koha të zbres në zero, Shqipëria do të jetë një, dhe e bashkuar!..
Stamboll, muaji prill,1993
RRUSTEM GECI
|