VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve

URATA Poezi nga FASLLI HALITI E Premte, 01.30.2015, 08:06am (GMT1) F A S L L I   H A L I T I   URATA   Muhamedi kalon fushave, mbi dhè. Sheh njerëz të gëzuar, Të gëzuar Sa s'ka, Aq të  lumtur i sheh E aq të hareshëm i duken ata... Ç'janë këta njerëz të lumtur kështu, Ç'i lumturon Këta Të bekuar? Ky lëng i gëzon, Ky lëng i kulluar ?! Ky lëng i perëndisë Si quhet Raki ?! Nga ferra del ?! Po e provoj... M'u çelën sytë, Marr frymë lirisht. Uratën paç moj bija e ferrës, Paç bekimin tim dhe të Perëndisë Ecën Profeti, ecën Ecën Si zot i tokës mbi tokën e bekuar. Avuj rakie enden si mjegull e dehur Që i merren këmbët në muzg, Avuj Turbullues,  Avuj marramendës Avuj të dehur, pluskues . ***   Po kjo përskuqje Nderur tutje Përtej, Si qefin violë mbi dhè. Po ai gjak i kuq, avullues Po ai lëng i kuq flakërues atje ? Po këta të sakatuar? Kush i sakatoi, Kush i theri robtë e zotit kështu ? Si?! Bija  e ferrës I theri ata ?! Bija e ferrës, Ma bëri këtë hata!? *** Lutje të robërve të Zotit    Dëgjohen kudo Lart edhe poshtë Dëgjohen Ato: Mallkoje Mallkoje, Ferrën, Profet Mallkoje mallkoje   Asreti Muhamed... *** Të mallkoj Ferrën, Bijën e ferrës   Ta bëj lanet..?!    Robtë e mi, robtë e mi Kur unë jap uratën, e jap atë përjetë...! FASLLI HALITI

Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved.