VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve | ||||
LULE TË POSAÇELURA Cikël poetik nga ADEM ZAPLLUZHA E Martë, 02.10.2015, 04:20pm (GMT1) LULET E POSA TË ÇELURA
Vonë kuptova Se e padukshmja Nga një tjetër thellësi Shumë më e padukshme nxori Nga brinjët një copë ashti dhe ja dha frymën
Pastaj i krijoi grykat dhe malet e thepisura Nga drurët që i mbolli bëri një kryq Tre herë bekoi njeriun Nga vera e kuqe Pikoi loti
Nuk di tani Në emër të kujt Zunë të rriten njerëzit Mbase fajin e kishte kryekëput Motra lozonjare ose molla e kafshuar
Por gjithsesi fajin duhet kërkuar te njeriu I cili dhunshëm shkundi mollët Lulet e posa të çelura Në emër të fjalës Ose rrenës
FORMËN E DHËNË NGA NJË FRYMË
Me duar prej dheu I dha shpirt ujit dhe drurit Si gjethet toka morri frymë Në formën e saj më delikate deltina Dukej se kishte një qeshje hyjnore të njeriut
Edhe me qindra mija vjet kaluan në pritje As njeriu e as dheu nuk e ndryshonin Formën e dhënë nga një frymë Që kurrë nuk ndalet Ky lloj bekimi
Kur frynë Dhe kur çmendet tufani Njeriu ngjizet për shpirtin e drurëve Bëhet një me lutjet dhe kryqin prej druri Sa shumë ngjashmëri me kalin tim prej bore
S'patën se çfarë të na bëjnë dimrat e acartë Nga një krenari madhështore mësuam Se sa shumë dashuri i përket njeriut U mësuam nga urtia e malit Se si duhet me dashtë
NA MBAJTËN PËR NJERËZ PAGAN
Kur kemi kohë bisedojmë me parathëniet Ashtin e tokës e latojmë si gurin Nga druri nxjerrim eliksirin Dhe i shërojmë me frymë Sëmundjet e tokës
Disa qeshën me ne Na mbajtën për njerëz pagan Na i shqyen daullet e kushtrimit Sa herë që deshëm ta thërrisnim shiun Si djajtë na pengonin retë e fut të mjegullave
TROKITNIN EDHE NETËVE TË VONA
Vetëm në Dardani binte bora e kuqe Binte pareshtur me shije plumbi Nga degët e plepave të vrara Si rrëshira e zezë Kullonte syri
Kullonte tmerri Netëve i mbyllnim dyert Nëse gdhinim mëngjesin herët Trokitnin cerberët e të gjitha llojeve Trokitnin në dhembjet tona të pashëruar
Çdo gjë shqiptare u pengonte dreqërve Na thanë se po shtohemi si hithi Duhet prerë që në rrënjë bima Që rritet e na e zë frymën Kjo pengonte djajve
Me tmerre u rritëm Rrapëllimat s'ndaleshin Trokitnin edhe netëve të vona Rrapëllonin si të babëzitur dreqërit e egër Derisa dolëm maleve s'pushuan të trokiturat
NJË RAPSOD I VERBËR
Mbrëmë Na thanë heshtni I kishim të ndaluara këngët Vetëm netëve të vona nën jorgan Mund t'i këndonim këngët tona të ndaluara
Me ne këndonin edhe zogjtë nëpër kafaze ari Këndonin edhe muret e zeza të Afrikës Kudo nëpër botë këndohej himni E lirisë aq të dëshiruar Këndonte njeriu
Zërat e gjetheve S'kishin më të ndalur Himnin e lashtë të drurëve Vetëm ata popuj dinë ta këndojnë Vetëm ata që e ndjenë robërinë mbi shpatulla
Sa bukur mbrëmë këndonin Bjeshkët e Mira S'pushonte as zëri i lahutës së vjetër Diku nëpër hanet e malësisë Një rapsod i verbër I këndoi lirisë Prishtinë, 10 shkurt 2015 ADEM ZAPLLUZHA
|
||||
Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved. |