VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve | ||||
LE TË JETË PËRJETË DASHURIA NJË FATA MORGANË Poezi nga SKËNDER BUÇPAPAJ E Enjte, 02.12.2015, 11:20am (GMT1) Isha tepër i dhënë pas shkretëtirave Pas bukurisë së Saharës, Gobit, Shkretëtirës Arabike I kisha mbledhur shpesh Në Kolkozin Botëror të Shkretëtirave. Kisha ikur shpesh prej xhunglës së dhunshme Sepse atje nuk kishe ku të vije këmbën Veçse në kokat e zvarranikëve Sepse atje nuk kishe ku të vije dorën Veçse në qafat e amfibëve. Sepse përkundër delikatesës sime të bërë proverbiale Ata ishin të rrezikuar jo vetëm në individët Por edhe në llojin e tyre Nga mungesa e taktit në ecjen time Nga mungesa e taktit të hapave të mi Tejet të zhvilluar. Isha tepër i dhënë pas shkretëtirave Dhe ato ishin tepër të shtëna Pas bukurisë sime Dhe pas rendit tim njerëzor. Në breg të tyre Si në breg të lumit I lija rrobat e mia Dhe kridhesha në hapësirat e tyre. Miliona vjet para se të arrija unë Ato kishin evakuuar gjithçka. Nuk kishte përreth gjëkundi kërkues të naftës, Nuk kishte gjëkundi kërkues të alabastrit Tejpërtej hapësirë e paprekur Prej përgjimit të radarëve Shikimit dhe dëgjimit të satelitëve. Isha Adami që nuk i përsërit për herë të dytë mëkatet e veta Pasi ka lexuar Talmudin, Ungjillin, Kuranin. Ndjeja aromën time të vërtetë Të pandotur nga qeniet e tjera nëpunësore Ashtu nuk e pandehja më vetveten Nga aroma ime që kisha lënë nëpër qeniet E rendeve të ulëta Ose ultra të ulëta. Përkundër kësaj Gjithnjë e më shumë tregohesha me gisht Në rikthimet e mia të dendura Në xhunglën e dhunshme. Pas shpinës m'i hante ditët Zhabuleta, Pas shpinës m'i hante netët Zhabulani. Pas rikthimeve të mia Askushët ndjenin përherë e më dhimbshëm Se unë isha tjetërkush Sepse askund nuk ishte më tek unë Era ndotëse e qenieve të tyre. Ata nuk duronin që unë të kultivoja drejtqëndrimin, ecjen, Kultivoja hapat, vrullet njerëzore. Shkretëtirat më zëvendësonin ujin që në xhungël mungon Ajrin e kokrrizuar në trajtat e pluhurit Që xhungla e ka. Ato kishin shqisa vetëm për të bukurën Ato nuk kishin përshtatur asnjë shqisë për të shëmtuarën. Isha tepër i dhënë pas shkretëtirave Dhe kjo gjithsesi shkretëtirave mund t'iu bënte dëm. Ndaj, më mirë se bumerang, Le të jetë përjetë dashuria jonë një Fata Morganë Tokë-Tokë, Qiell-Qiell, Tokë-Qiell e kthim. Ne të rendim pas saj Pa fund dhe pa shpresë. SKËNDER BUÇPAPAJ
|
||||
Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved. |