VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve

VDEKJA E ANTONJITO  EL KAMBORIOS Poemë nga FEDERICO GARCIA LORCA Përktheu: FASLLI HALITI E Enjte, 02.12.2015, 09:40pm (GMT1) FEDERIKO GARCIA LORKA      5 giugno 1898 - 19 agosto 1936    VDEKJA E ANTONJITO  EL KAMBORIOS                                                                                                                                                         Hoze Antonio Rubio Sakristas   Zërat e vdekjes kumbuan afër Guadalkuivirit. Zëra antikë që rrethojnë një zë karafili burrëror. Nguli në çizme Kafshimet e derrit të egër. Në luftë bënte kërcime, sapunisje prej delfini. Lagu me gjakun e armikut kravatën e vet të kuqe gjak, por ishin katër thika dhe iu desh të dorëzohej. Kur yjet ngulën rrezet në ujin gri, kur demat ëndërrojnë lule veronikat e violaçoket,      zërat e vdekjeve kumbuan afër lumit Guadalkuivir. *   Antonio Heredia Kamborio me flokë të sertë zeshkan i hënës së gjelbër, zë karafili burrëror: kush ta mori jetën afër Gualdalkuivirit? Katër kushërinjtë e mi Heredias, bij të Benamehit. Atë që tek të tjerët s'e kishin zili zili e patën tek unë. Këpucë ngjyrë gështenjë, medalione fildishi lëkura ime e pabrumosur me ulli e jasemin. Ah Antonjito Kamborio, i denjë për një perandoreshë! Kujtohu për Madonën sepse je duke vdekur. Ah, Federiko Garcia, thirr rojën civile! Torsi m'u ça Si degë misri. * Tre gulçe gjaku pati dhe vdiq profil. Monedhë e gjallë që kurrë s'do kthehet, s'do përsëritet.                    Një engjëll cigan vuri me kujdes      kokën e tij mbi një jastëk. Të tjerët, të skuqur prej lodhjes ndezën një qiri. Dhe kur katër kushurinjtë arritën  në Benamehi, zërat e vdekjes heshtën afër lumit Guadalkuivir. Përktheu: FASLLI HALITI

Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved.