VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve

NJË NJERI MBASE I URITUR Cikël poetik nga ADEM ZAPLLUZHA E Enjte, 02.19.2015, 04:01pm (GMT1) NJË NJERI MBASE I URITUR Dje ishte një ditë jo e zakontë Era dhe shiu trokitnin në xhamat E thyera të degëve Një njeri mbase i uritur Recitonte poemën e mjerimit Shiu si nga shtambat derdhej Në thinjat e flokëve të shtjellës Sërish pash një tjetër njeri Me duart e shtrira kah qielli I shurdhët i mesditës Më duket se Ai përsëri kishte mbetur pa asnjë lutje Qante era si një çilimi i braktisur Dënesnin udhët deri te sinagoga Edhe një epitaf më tepër Në këtë trishtim të padëgjuar Nga fërshëllima e varrtarit Asnjë trishtil Nuk ndalet në degët e shimshirit Nëpër parathënien e muzgut Kalon një tjetër muzg Që i përngjan sterrës së frikshme Ne ecim Deri te morfologjia e trishtimit Ecim si një shpresë pa shpresë Udhëve pa asnjë rrugëdalje ECJET I KANË TË NGATHËTA Njerëzit janë si hijet Ecin përpara herë me sy të hapur E herë Me duar të lidhura për koke Janë të zbrazët pa asnjë ëndërr Mbase e nesërmja nuk ekziston Në gjeografinë e mendimeve Nuk di kujt i përngjajnë Por janë të boshatisur Si rropullitë e shpresave Një ditë bisedojnë me heshtjen e lisit Kurse ditën tjetër Nazalet e erës Bëhen poema të pa kënduara Dhe qajnë përpara Deri në një adresë pa numër Ecjet i kanë të ngathëta Si shirat e ngadalshëm fundosen Në përgjumjen e honit Nëse ndalen në ndonjë bujtinë Këtë e bëjnë jo për të fjetur Po për t'i gjetur burimet e ëndrrave KUR PERËNDON DIELLI I FUNDIT Kur bezdisem Pa dashje i thyej gishtat e erës Prej turtujve huazoj këngën e shiut Dhe tërë kohën këndoj Si i çmendur Serenatën e lëngtë të mallëngjimit Këndoj të njëjtën këngë S'ndalem dot as një çast Disa qindra vjet Eci nëpër fushat e pentagramit Derisa kënga ime I hapi krah më krah portat e shiut Për një të ardhme që do vij nesër Kur perëndon dielli i fundit Zambakët qeshin Në qytetin e Lumëbardhit Dhe me muaj të tërë Nuk ndalen refrenet e pëshpëritjeve Disa stërkala uji notojnë mbi një gjeth Vjeshta e verdh i shkund frytet Nga xhepat e shqyera të stinëve Derdhen E nuk pushojnë shirat e kaltra ASKUSH NUK FLE SONTE Sonte të gjithë jemi zgjuar Nuk fle as nata Druri që ecën kah e nesërmja I përngjan një cope mishi në trupin tim Në sqepin e thyer të korbit   Qanë mëngjesi Rrapet i ka zënë një nostalgji Sharri plak nuk e ndalë kollën Kolliten Edhe gjethet e fishkura nëpër degë Thash se Askush nuk fle sonte Gjumi nuk u bën mirë shokëve të luftës Te murishtat e shembura Po sillen vërdallë Disa mallkime hijesh të zeza As drurët nuk i zë gjumi Bisedojnë me miqtë e mi Sy pishë Kjo natë e gjatë Ka vu syrin mbi një gur Dhe i përgjon Fluturimet e çafkave të sëmura ADEM ZAPLLUZHA

Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved.