TRIPTIK POETIK PËR SHKODRËN Sonete nga ERNEST KOLIQI
E Premte, 03.20.2015, 08:21am (GMT+1)
SHKODRA NË MËNGJESE Këndojnë bashkë në mëngjese pesë kumbonare, këndojnë në ajri mbi Shkodër ende fjetë: mbi Maranaj qet vetllen kureshtare agimi e hjedh në liqe synin e qetë.
Përhapë lajmin e zgjimit rrezja e parë të parat përshëndetje dridhen në heshti të letë, e shpejt në at lavdi dielli, qi e veshë fare Shkodra kumbon me zane, zhurmë e jetë.
E ai diell prendvere i ri shprazet në shtepija udha e lulishta tue ngjallë ngjyra e shkendija, tue mbshtjellë gjithshka si nji tis ari, i hollë:
skaj në skaj si lum gzimi tue rreshqitë në syt e vashave, qeshë, e mbush me dritë kaçurrelat e tyne kur shkojnë në shkollë. --
SHKODRA NË ZHEG E zhegu jetën edh' e shafitë e krejt qyteti disi kolomendet; heshtin pirajkat, heshtin avlimendet, e n'at heshti mbretnon e bardha dritë. Veç ndonji çikrik pusi tue kersitë dëgjohet hove-hove e' i hap qi endet vetmimtar n'zheg, msa flejn' njerzit e sendet, edhe kadalkadal vjen tu'u avite. Oh, shqetija fmijnore, n'moshë t'prarueme ! Nana na vente, n'zheg ne fmijt, me fjetë për t'i dhan me gjum' t'on' , pak pushim shpis... Por na sa ndiejshëm ngjat at hap, n'të shtrueme s'na zente vendi vend: rrijshim t'paqetë, pse at hap e ndiqte britma e hallvaxhis!
SHKODRA NË MBRAMJE Sa ambël n'mbramje shqimet drita e diellit qi bje kadalkadale andej kah ana e malit tue lan' mbrapa ngjyrat e t'tana: zambake ar, vjollza e fletza drandofillit,
e n'at zjarrm lulesh, ndez' ndër skaje t'qiellit vizaton Rozafati gurt vigana, e nëpër hyj qi kallen n'qiellt e gjana del si vetull hyjneshe hana e prillit.
Prej Maranajt zbret nata (nga erdh dita), për me fil' ngjyrat qi pat falun drita, E Shkodra n'hije pak nga pak, qe, humë.
Minerat përmbi të, t'bardha n'ajri, sogje qiellore duken qi e ruejn' n'gjumë kur flen nën hyj qi ia mbulojn' qiellt unjit.
ERNEST KOLIQI
|