VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve

KUR VËSHTRIMIN ARRATIS Cikël me poezi nga QAZIM SHEHU E Djelë, 03.29.2015, 08:44am (GMT1) KUR VËSHTRIMIN ARRATIS Sa vështrime arratis Në pikë të asgjësë, Mos shoh si ngrihet midis Rutinës; forma e kopesë. Sa vështrime pjerroj, sa humbas I rrotulloj dhe i mbyll, Në një ndërgjegje që fijëzon maraz, Kafaz në pyll. Veç kur i hedh krejt qetësisht Të shoh ç`është vërshuar, Më bëhet se u nis Një dritë që erdh duke u qorruar... HAPI U nisa të ndjek hapin tënd Si gjahtari hapin e dhelprës Shkau ai  dhe  rendi, Në një skaj të jetës. U nisa ti,s`më prite Pa ndjerë ndjekjen time, Vala kur i hovën valës së mitur Kujton se bëhet më trime. Më mirë që s`më prite ,kush e di Të më prisje ç`do kish ngjarë, Si një dallëndyshe në shi, Folenë do humbje  pa e parë. Pa ma treguar hapin tënd të vjedhur Nga një ndjenjë për tjetrin, Drejt teje u nisën shumë të etur Veç një e gjeti veten... LEHTËSIRA Konstruke hekurash ,përmbi, Xhama të lehtë, Aq sa nxin një qesharakëri Për këtë peshë të sertë. Lehtësinë shpesh e mbart Një peshë e rëndë mbi supe, Dhe mali i lartë me inat Dy re të lehta s`i hedh tutje. As tokë e rëndë tek mbart Pallate ,makineri, Këtë të lehtë s`e merr inat, E mbështjell si ëndërr në gji.. Kështu edhe jeta ,o miq Lehtësirat mban për çakqërqejf, Ca ëndrra si të thatat fiq, Si muzgje që zbrazen në mëngjes. Ca lehtësira na gënjejnë, Na mbajnë freskinë e flijimit, Dhe kur na ikin, ne shpesh ndjejmë Rëndesën e mallkimit... KOHË E GJELBËR Kohë e gjelbër zhytet në harresë Sikur gjelbërimi mos ketë ekzistuar, Dhe një gjethe çlodhur prej vesës Na pëshpërit freskinë e vonuar. Velit të argjendtë gurgullon Trilli lakmitar i ëndërrimit, Për të gjelbrën një shkreti frymon Edhe pse mbetet larg zgjimit, Kohë e gjelbër, dushk e panjë Lëng i thirrur nën lëkurë, Veç me shkretinë mund të ndajë Një ëndërr që na ngjiz pa bujë... U NISA U nisa nga larg për ty, Ndoshta pa lindur isha nisur, Dhe kur i takova ato sy, Më ngjau se kisha mbërritur. Stuhinë e thellë të dashurisë Ato sy shprehnin me vrull, Dhe një lehtësi të mrekullisë Që në zemër m`u ul. Si dallëndyshe që prek retë me bisht Sirenë e shkrirë me një rreze të zjarrtë, Befas seç u ndjeva ligsht, Dhe koha maste ç`nuk duhej matur . Tinëzare ,ajo gërryente pa prerë Gjithë besimin e çastit të parë, Dhe e kuptova si isha përzjerë Shkëndijë në akull nga nxehtësia shkarë... E DOMOSDOSHME E domosdoshme si ajri, Si buka, Si çelsi i derës,mungesa e çelsit, Ti je. E domosdoshme si këto fjalë Që as i dëgjon e as s`i vë re. Gjithësesi do t`i nis, Me një thirrje të telefonit jetim, Me një rreze dielli ose me renë që vërshëllen, Sepse e domosdoshme mbetesh, Si një re që ditën ndërron Me një tjetër, Si një datë kalendari që rrobe nuk gjen Për tu veshur.... QAZIM SHEHU

Copyright © 2005-2008 Nulled by [x-MoBiLe]. All rights reserved.