Cikël poezish dashurie nga ZHAK PREVER
Kjo dashuri/Kjo dashuri/Kaq e furishme/Kaq e njomë/Kaq e butë/Kaq e dëshpëruar/Kjo dashuri/E bukur si dita/Dhe e keqe si moti/Kur moti është i keq/Kjo dashuri kaq e vërtetë/Kjo dashuri kaq e bukur/Kaq e lumtur/Kaq gazmore/Kaq hokatare/E dridhshme nga frika si një fëmijë në terr/E kështu e sigurtë në vetvete/Si një burrë në zemrën e natës
1.BARBARA
A të kujtohet Barbara
Shiu nuk prante atë ditë në Brest
E ti ecje buzëqeshur
E kthjellët e mahnitur qull në ujë
Nën shi
A të kujtohet Barbara
Si binte shi në Brest
E unë të kam takuar në rrugën Siam
Ti qeshje
Edhe unë qeshja
A të kujtohet Barbara
Ty unë nuk të njihja
Mua ti nuk më njihje
Kujtoje Kujtoje atë ditë patjetër
Mos e harro
Një burrë nën strehën e një hajati
Ka thirrur emrin tënd
Barbara
E ti ke rendur nën shi drejt atij
Qull në ujë e mahnitur e paqësuar
Dhe je kredhur mes krahëve të tij
Kujtoje këtë çast Barbara
E mos më detyro të të drejtohem vetëm ty
Këtë ua them të gjithë të dashuruarve
Edhe pse nuk i njoh
Kujtoje Barbara
Mos e harro
Këtë shi të mirë dhe të lumtur
Mbi fytyrën tënde
Mbi këtë qytet të lumtur
Këtë shi mbi det
Mbi kantierin detar
Mbi barkën e Ouessant
Oh Barbara
Çfarë marrëzie lufta
Që është në ty tani
Nën këtë shi të hekurt
Prej zjarri çeliku dhe gjaku
E burri që të shtrëngonte mes krahëve
Dashurueshëm
Ka vdekur është zhdukur apo është gjallë
Oh Barbara
Bie shiu litar në Brest
Siç binte atëherë
Por nuk është i njëjti shi dhe gjithçka është fundosur
Është një shi i kobeve të tmerrëshme dhe mjeruese
Nuk është më madje as shtrëngata
E hekurit çelikut dhe gjakut
Është vetëm shi resh
Që ndërsehen si qentë
Si qentë që zhduken
Nën fillin e shirave në Brest
E shkojnë të qelben larg
Larg shumë larg Brestit
Ku nuk ekziston më asgjë
2.KJO DASHURI
Kjo dashuri
Kjo dashuri
Kaq e furishme
Kaq e njomë
Kaq e butë
Kaq e dëshpëruar
Kjo dashuri
E bukur si dita
Dhe e keqe si moti
Kur moti është i keq
Kjo dashuri kaq e vërtetë
Kjo dashuri kaq e bukur
Kaq e lumtur
Kaq gazmore
Kaq hokatare
E dridhshme nga frika si një fëmijë në terr
E kështu e sigurtë në vetveten
Si një burrë i qetë në zemrën e natës
Kjo dashuri që i përfrikësonte të tjerët
Që i bënte të flisnin
Që i bënte të zverdheshin nga frika
Kjo dashuri e spiunuar
Sepse ne e spiunonim
Të përndjekur plagosur shkelur vrarë mohuar harruar
Sepse ne e kemi përndjekur plagosur shkelur vrarë mohuar
Harruar
Kjo dashuri krejt e tërësishme
Ende kaq e gjallë
Krejt e përdielluar
Është e jotja
Është e imja
Ka qenë ajo që ka qenë
Kjo gjë gjithmonë e re
E që nuk ka ndryshuar kurrë
E vërtetë si bima
E përpëlitshme si një zog
E nxehtë dhe e gjallë si vera
Ne mundim që të dy
Të shkojmë e të rikthehemi
Ne mundim të harrojmë
Të rizgjohemi të vuajmë të plakemi
Duke ëndërruar vdekjen
Të zgjohemi të buzëqeshim e të qeshim
E të rinohemi
Dashuria jonë është atje
Kryeneçe si një mushkë
E gjallë si dëshira
Mizore si kujtesa
Budalle si qaravitjet
E dlirë si kujtimi
E ftohtë si mermeri
E bukur si dita
E dobët si një fëmijë
Që vështron duke buzëqeshur
E flet pa ditur asnjë fjalë
E unë në ankth e dëgjoj
E thërras
Thërras për ty
Thërras për mua
Të përgjërohem
Për ty për mua për të gjithë ata që dashurohen
E që janë dashuruar
Po unë thërras
Për ty për mua e për të gjithë të tjerët
Të cilët nuk i njoh
Ndalu atje
Atje ku je
Atje ku ke qenë herët e tjera
Ndalu
Mos lëviz
Mos shko
Ne që jemi dashuruar
Ne të kemi harruar
Ti mos na harro
Nuk kishim veç teje askënd mbi fytyrë të tokës
Mos na ler të bëhemi të akullt
Edhe pse shumë larg gjithmonë
E nuk ka rëndësi se ku
Jepna ndonjë shenjë se je në jetë
Shumë më vonë në skajet e një zabeli
Në pyllin e kujtesës
Ngreu shpejt në këmbë
Zgjati duar drejt nesh
Dhe na shpëto.
3.NJË TUFË LULESH
Çfarë bën atje vogëlushe
Me ato lule sapo të mbledhura
Çfarë bën atje vogëlushe
Me ato lule me ato lule që thahen
Çfarë bën atje grua e bukur
Me ato lule që vyshken
Çfarë bën atje plakushe
Me ato lule që vdesin
Pres fitimtarin.
4.VAJZA PREJ HEKURI
Vajza prej hekuri nuk dashuronte askënd në botë
Nuk dashuronte askënd përveç atij që dashuronte
I dashuruari im i dashuri im ai që më dërfrente
Tani ka ndryshuar krejt dhe mua nuk më dashuron më.
I dashuruari im që nuk më tundon më jam unë?
Nuk e di a nuk është kjo e njëjta gjë?
Tani jam shtrirë në kashtën e lagësht të
Dashurisë
Krejt e vetme me të gjithë të tjerët krejt e vetme dhe e dëshpëruar
Vajzë e brishtë vajzë e mykur
O i dashur i dashuri im gjallë e vdekur
Dua që ti ta kujtosh të shkuarën
I dashur që më doje dhe që je tëhuajtur për fajin tim.
5.TË RINJTË QË BËJNË DASHURI
Të rinjtë që bëjnë dashuri puthen përngutshëm
Kundruall dyerve të natës
Dhe kalimtarët që shkojnë i tregojnë me gisht
Por të rinjtë që bëjnë dashuri
Janë vetëm askushët asgjëtë
Janë vetëm hijet e tyre ato që bëjnë dashuri
Që dridhmërojnë natën
Duke i bërë kalimtarët të zemërohen
Zemërimi i tyre përçmimi i tyre tallja lakmia e tyre
Të rinjtë që dashurohen janë askushët dhe asgjëtë
Ata janë diku tjetër shumë shumë larg natës
Janë shumë më lart se dita
Në shkëlqimin verbues të dashurisë së tyre të parë
6.PËR TY E DASHURA IME
Kam shkuar në tregun e zogjve
Dhe kam blerë zogj
Për ty
E dashura ime
Kam shkuar në tregun e luleve
Dhe kam blerë lule
Për ty e dashura ime
Kam shkuar në tregun e hekurishteve
Dhe kam blerë pranga
Pranga të rënda
Për ty
E dashura ime
E pastaj kam shkuar në tregun e skllevërve
E të kam kërkuar
Por nuk të kam gjetur
E dashuria ime.
I shqipëroi : Elida BUÇPAPAJ