|
VETËM TË VDEKURIT NUK VDESIN Poezi nga RACHEL BLUWSTEIN (1890 - 1931)
E Premte, 03.04.2011, 05:20pm
Unë nuk të kam kënduar ty, vendi im,/ nuk i solla lavdi emrit tënd/ me veprat e mëdha të një heroi/ apo me trofetë e ndonjë beteje./ Por në brigjet e Jordanit/ duart e mia kanë mbjellë një pemë,/ dhe këmbët e mia kanë hapur një rrugëz/ midis fushave të tua./ Modeste janë dhuratat e mia për ty./ Unë e di këtë, mëmë./ Modeste, unë e di, ato që të solli/ vajza jote:/ Vetëm një shfrim kënge/ në një ditë kur drita ndizet,/ vetëm një lot të heshtur/ për varfërinë tënde. |
|
 |
|
LAURESHA DOLI PREJ KËNGËS DHE HYRI NË DIELLIN E GABUAR TË ËNDRRËS Poezi nga QAZIM SHEHU
E Mërkurë, 03.02.2011, 08:59am
U mbush pylli me zogj, pas dimrit tradhtar,/ Zemra ime u galdua me cicërimat e tyre,/ Të mardhur mbërritën pas të ftohtit acar,/ Duke ruajtur pranverën përmes syve./ Sa i gëzuar jam kur u shoh sërish,/ Zogjtë pikëlues mbi pemë të bardha,/ Mbi trungje të prera si disk,/ Si pista për fluturime të largëta./ Kur dielli ndrit si fajtor i mirë,/ Ngaqë s`futet në skuta, hijesina,/ Zhuzhaku këndellet në rrezet e tij,/ Të heqë mardhjet e mpira./ Ju ngriheni lart e cicëroni aq bukur,/ Duke kapur sythet e fijeve të tokës,/ Për të bërë në ajër një rrjetë të padukshme,/ Ku kapen peng zemrat në plojë të ëndrrës… |
|
|
|
TË MARTAT ME MORIN Fragment nga romani Bestseller i MITCH ALBOM, përkthyer nga ALBANA M. LIFSCHIN
E Premte, 02.25.2011, 10:45am
E marta e dymbëdhjetë
Ne flasim për faljen.
Kishin kaluar vetëm pak ditë pas intervistës në programin "Nightline". Qielli ishte i errët dhe binte shi. Mori ishte mbështjellë me batanije. Unë qëndroja ulur pranë karriges së tij, duke ia mbajtur në duar shputat e këmbëve. Gishtërinjtë ishin të spërdredhur dhe me kallo, thonjtë të verdhë. E shtrydha tubetin në pëllëmbën e dorës dhe fillova t’i bëja masazh te kyçet. Kisha parë se si e kishin bërë këtë punë më parë të tjerët, sot e mora unë përsipër. Sëmundja e kishte dobësuar aq shumë Morin, sa nuk ishte në gjendje të lëvizte as majat e gishtërinjve, e megjithatë ai ndiente dhembje dhe masazhi e ndihmonte të qetësohej. Gjithashtu, sigurisht, Morit i pëlqente ndjesia e prekjes. Atë çast unë isha gati të bëja çdo gjë për ta kënaqur.
|
|
|
|
MBRETËRESHË BËHU MBI BJESHKËN E BLERTË QË SHËRON ZEMRËN E KALLUR FLAKË Poezi të zgjedhura nga NAFI ÇEGRANI
E Mërkurë, 02.23.2011, 04:29pm
Ma mbyte shpirtin në ujvara dritash/ dhe trupin e shoh si përpëlitet në zjarr./ Unë digjem e fikem si lëndina në verë,/ e si malli në mall…/ Në sy loti si në curra t’u shter/ e gjurmët tona na mbetën në zalle./ Një përroske i dhamë shpirt dhe pse ishim në ferr/ e me lot të kaltër ujitëm lulet shtojzovalle…/ Në sytë e tu loz dielli im i praruar/ me zefirët e stinës që ëndërruam gjithmonë./ Për atë diell një mijë këngë patëm kënduar/ dhe pse zërin na e piu nata ulkonjë!/ Buzët i puthitëm tek buzët kaherë/ dhe të gjitha ëndrrat i kallëm në zjarr./ Për këtë jetë, që të ngrohej si varfanjaku në verë,/ dhe lirikat e dashurisë me ne shkuan ujvarë! |
|
|
|
RRUGA ISHTE HAPUR NËPËR SYTË DREJT ZEMRËS, RRUGË KREJT KRIJUAR PREJ LUMENJSH TË LOTËVE Poezi nga FRANCESCO PETRARCA (Françesko Petrarka, 1304-1374)
E Hënë, 02.21.2011, 01:08pm
 ***
Bekuar qoftë dita, e muaji, e viti,/ e stina, e koha, e ora, e çasti,/ e fshati i bukur, e vendi ku i pashë së pari/ ata sy të bukur që ma pushtuan shpirtin;
e bekuar qoftë ankthi i parë që më kaploi/ dhe që e kuptova se kjo ishte Dashuria vërtetë,/ e harku, e shigjeta që më mori në shenje,/ e plagët që deri në thelb të zemrës më shkaktoi.
Bekuar fryma që kam shpenzuar/ Duke thirrur femrën që e dua,/ E dihatjet, e lotët e përvuajtur,
e bekuar qofshin të gjitha letrat që kam shkruar/ me të cilat e bëra për vete, dhe qoftë bekuar/ mendja ku vetëm mendimin për atë kam ruajtur.
|
|
|
|
DO TË JEM ME TY DERISA YJET TË MOS NDRIÇOJNË MË Këngë të zgjedhura për DITËN E SHËN VALENTINIT
E Hënë, 02.14.2011, 08:35am
Ta dashurosh vërtetë një grua/ Ta kuptosh atë - ta njohësh botën e saj/ Të dëgjosh çdo mendim të saj - të shikosh çdo ëndërr të saj/ T’i japësh asaj krahë - kur ajo dëshiron të fluturojë/ Atëherë ti do ta gjesh veten të pushtuar nga krahët e saj/ Kështu do kuptosh se vërtetë e do një grua. Kur e do atë/ Ti i tregon asaj se vërtetë ajo është e dëshiruar/ Kur ti dashuron një grua tregoi asaj se vërtetë e do/ Sepse ajo ka nevojë të dijë se dashuria është e përjetëshme/ Prandaj më thuaj mua a ke dashur vërtetë ndonjë herë një grua?
Ta dashurosh vërtetë një grua/ Lere atë të prehet në ty - ti e di sa e domosdoshme është për të/ Kështu ajo frymon në ty - përgjërohet në ty/ Gjersa atë e ndjen tek lëviz në gjakun tënd/ Atëherë do t’i shikosh fëmijët e tu të palindur në sytë e saj/ Kështu do të kuptosh se vërtetë e dashuron një grua/ Kur ti dashuron një grua tregoi asaj se vërtetë e do/ Kur ti dashuron një grua tregoi asaj se vetëm atë e do/ Sepse ajo ka nevojë të dijë se ju gjithmonë do të jeni bashkë/ Prandaj më thuaj mua a ke dashur vërtetë ndonjë herë një grua?/ Jepi asaj besim - jepi asaj/ Mirësi dhe butësi - sillu denjësisht/ Ajo do të jetë tërësisht jotja, do të kujdeset për ty/
Dhe do ta kuptosh se vërtetë ti do një grua... |
|
|
|
JE GRUAJA QË KALON SI NJË GJETHE. DHE LË NË PEMËT NJË FLAKË VJESHTE Poezi nga GIUSEPPE UNGARETTI (Xhuzepe Ungareti, 1888-1970)
E Hënë, 02.07.2011, 03:23pm
 ***
Ke mbyllur sytë./ Lind një natë/ Plot me vrima të rreme,/ plot me tinguj të vdekur/ si të jetë plot me shtupa/ të rrjetave të hedhura në ujë./ Duart e tua bëhen si një fllad/ Prej largësive të pashkelëshme,/ të pakapshme si idetë.
Dhe dykuptimësinë e hënës/ E luahtjet e saj, tejet të ëmbëla,/ po t ’i duash vendosmi mbi sytë e mi,/ ato prekin shpirtin./ Je gruaja që kalon/ si një gjethe./ Dhe lë në pemët një flakë vjeshte.
|
|
|
|
AJO KALON DRITËPLOTË, SI NATA ME AJËR TË KULLUAR NËN QIEJ TË YJESUAR Poezi nga GEORGE GORDON BYRON (Xhorxh Gordon Bajron, 1788-1824)
E Shtunë, 01.29.2011, 03:26pm
 ***
***
I Të pashë tek qaje: loti i madh shëndritës/ mbuloi atë sy të kaltër/ E pastaj m ’u duke si një manushaqe/ me vesë spërkatur./ Të pashë tek qeshje: flakëritja e safirit/ në praninë tënde nuk vezullonte më;/ Nuk mund t’i njëjtësoja rrezet që buisnin/ Plot jetë atë shikimin tënd.
II Sikurse retë nga dielli i largët/ Marrin një ngjyrë të thellë e të nxehtë/ Të cilën me pahir hija e mbrëmjes së afërt/ Mund ta përzërë nga qielli shpejt,/ Ato buzëqeshje çojnë thellë në shpirtin/ Më të trishtë gëzim të mirëfilltë;/ Dielli i tyre lë pas një flakë/ Që mbi zemër shëndrit.
|
|
|
|
DASHURI E NJOMË E VAJZËRISË, MË FAL, NËSE TË HARROJ, NDËRSA MË FSHIJNË RRYMAT E BOTËS Poezi nga EMILY BRONTË (Emili Brontë, 1818-1848)
E Enjte, 01.13.2011, 06:04pm
Si ndriçon ti shkëlqimtare! E qetë/ Unë dergjem në strehën e dritës sate;/ ndërkohë që qielli e toka murmurojnë:/ "Rizgjohu nesër, ëndërro sonte gjithë natën."/ Po, eja, Fantazi, dashuria ime e magjepsur!/ Lulen e puthjes sate në ballin tim ta çelësh;/ përkulu mbi shtratin tim vetmor/ paqesjellëse je dhe gëzimsjellëse./ Bota largohet; lamtumirë, botë terri!/ Botë nate, rri fshehur deri në agim;/ zemra ime, ti cilën ti nuk mund ta nënshtrosh të tërën,/ duhet të rezistojë, nëse ti prapë vonon të vish! |
|
|
|
DUKE U DRIDHUR, DUKE NGRIRË AKULL, NË TREMBJE TË FRIKSHME, AH! AJO SHKOI E VAJTI Poezi nga WILLIAM BLLAKE (Uilliam Blleik, 1757-1827)
E Enjte, 01.06.2011, 05:14pm
Është një buzëqeshje dashurie/ E një buzëqeshje mashtrimi./ Dhe është një tjetër buzëqeshje/ Ku të dyja buzëqeshjet mpleksen./ Është një shikim urrejtjeje/ E një shikim përbuzjeje./ Dhe është një shikim i përbërë nga këto shikime/ Të cilin më kot/ Ta harrosh ti përpiqesh./ Sepse në fund të thellësisë së zemrës depërton/ E thellohet në thellësi të ashtit/ E asnjë buzëqeshje që ishte ndonjëherë buzëqeshje/ Por vetëm ajo e njëjta buzëqeshje/ Nga djepi deri tek varri/ Mund të buzëqeshet vetëm një herë/ Dhe kur është buzëqeshje/ Çdo mjerim fund merr. |
|
|
| » | MË TORTURON TMERRUESE ËMBËLSIA E ASAJ FYTYRE ENGJËLLOREPoezi nga JOHN KEATS (Xhon Kits, 1768-1821) |
| » | BALADË PËR NJERIUN QË MBANTE GURIN E RRUFESËPoezi nga ANTON PAPLEKA |
| » | LËRI PAK, VENERË, DASHNORËT E TU ME ZEMRA KURORASH MBRETËROREPoezi nga ARTHUR RIMBAUD (Artur Rembo, 1854-1891) |
| » | TË LUTEM, MËSO TË LEXOSH HESHTJEN E ZEMRËS SIMESonete nga WILLIAM SHAKESPEARE (Uilliam Shekspir, 1564-1616) |
| » | ASHTU EDHE MBI MENDIMET E TUA, KUR TË JENË TRETUR, DASHURIA VETË DO TË BJERË TË FLERËPoezi nga PERCY BYSSHE SHELLEY (Persi Bisshi Shell, 1797-1851) |
| » | E DIJA QË E KAM MALLKIM TË KUNDROJ YJET NË NATËN STERRË TË ZEZËPoezi dhe përkthime të përzgjedhura nga ÇEZAR KURTIMe rastin e 75 vjetorit të lindjes të përkthyesit tonë të madh |
| » | KE QENË PRANË MEJE MIJËRA HERË, TË SHIKOJA TY ME GËZIM FËMINORPoezi nga FRIEDRICH VON HARDENBERG - NOVALIS (Fridrih fon Hardenberg -Novalis, 1772-1801) |
| » | MË SHPËTOI SI NEGRE NATA(Shqiptarëve që ikën nga Atdheu për një jetë më të mirë)Nga Elida BUÇPAPAJ |
| » | NESËR MIJËRA PUTHJE, PASTAJ QINDRA TË TJERA TË NIS, NË VIJIM MIJËRA, PASTAJ QINDRA TË TJERA SËRISHPoezi nga GAIO VALERIO CATULLO (Gaio Valerio Katuli, 87-54 aC) |
| » | MË DUKET SIKUR JAM NË QIELL MIDIS PERËNDIVE, KUR PRANË TEJE RRI DHE VËSHTROJ BUZËQESHJEN TËNDE TË BUKURPoezi nga SAFFO (Safo, 612-580 aC) |
Faqe 88/92: « :: ... 85 86 87 88 89 90 91 ... :: »
|
