E Enjte, 03.28.2024, 11:32pm (GMT+1)

Ballina Linqe Stafi Kontakt
 
 
::| Fjala:       [Advance Search]  
 
Gjithë lajmet  
LAJMI I FUNDIT
OPINONE-EDITORIALE
ZVICRA
INTERVISTË-PRESS
SHQIPTARËT
LAJME NDËRKOMBËTARE
POLITIKË
DIASPORA NË ZVICËR DHE BOTË
PERSONAZH
ART KULTURË
DOSSIER
KËNDI I SHKRIMTARIT
HOLLYWOOD
AFORIZMA
GOSSIPE
SPORT
::| Newsletter
Emri juaj:
Emaili juaj:
 
 



 
LAJMI I FUNDIT
 

"All we can do, all this we will do" - "Gjithçka që mund ta bëjmë, do ta bëjmë" - Të ngrihemi për të ndërtuar Amerikën - Nga Barak Obama, Presidenti i SHBA


E Mërkurë, 01.21.2009, 11:18am (GMT+1)

"All this we can do, all this we will do" "Gjithçka që mund të bëjmë, gjithçka do ta bëjmë"

Të ngrihemi për të rindërtuar Amerikën

 

Nga Barak Obama

Të nderuar qytetarë,

 

Qëndroj sot këtu duke iu përulur detyrës që kemi përpara, shumë mirënjohës për besimin që më keni dhënë, i ndërgjegjshëm për sakrificat e bëra nga paraardhësit tanë.

Falenderoj presidentin Bush për shërbimet që i ka bërë vendit tonë si dhe për bujarinë dhe bashkëpunimin që ka treguar gjatë tranzicionit të pushtetit. Deri tani, 44 shtetas amerikanë kanë bërë betimin presidencial. Këto fjalë janë shqiptuar në momente të rritjes dhe prosperitetit dhe në momente të qeta paqeje. Megjithëse, ndonjëherë ky betim është bërë në momente të errëta, kur ndodheshim para stuhish të fuqishme. Gjatë këtyre momenteve, Amerika ka ecur përpara, jo thjesht për shkak të aftësive të personave që ndodheshin në postet drejtuese, por sepse ne u kemi qëndruar besnikë idealeve të stërgjyshërve tanë dhe Dokumenteve tona Themeluese. Kështu ka qënë. Kështu duhet të jetë edhe me këtë brez amerikanësh. Fakti që ne jemi në mes të një krize ekonomike dihet tashmë. Kombi ynë ndodhet në luftë, kundër rrjeteve të gjera të dhunës dhe urrejtjes. Ekonomia jonë është tejet e dobësuar si pasojë e lakmisë dhe papërgjegjshmërisë së disa personave, por gjithashtu si pasojë e dështimit tonë të përbashkët në zgjidhjen e alternativave të vështira dhe në përgatitjen e kombit për një epokë të re. Shumë persona kanë humbur shtëpitë, vendet e punës janë shkurtuar; shumë biznese janë mbyllur. Kostoja e shërbimit tonë shëndetësor është shumë e lartë, shërbimi ynë arsimor nuk po jep rezultate shumë të mira dhe çdo ditë shton provat se mënyra sesi po e përdorim energjinë po forcon kundërshtarët tanë dhe rrezikon planetin tonë. Këto janë shenja krize, të kushtëzuara nga të dhëna dhe statistika. Më pak e matshme, por jo më pak e thellë është humbja e besimit në vendin tonë, një frikë e zymtë se rënia e Amerikës është e paevitueshme dhe se brezi i ardhshëm duhet të minimizojë synimet e veta. Sot po ju them se sfidat me të cila po përballemi janë reale. Janë tejet serioze dhe janë të shumta. Ato nuk mund të kapërcehen për një kohë të shkurtër apo në një mënyrë të thjeshtë. Por duhet ta dish Amerikë: ato do të kapërcehen. Në këtë ditë, jemi mbledhur këtu sepse kemi zgjedhur të besojmë dhe jo të kemi frikë, kemi zgjedhur bashkimin rreth një qëllimi të përbashkët në vend të konfliktit dhe mosmarrëveshjeve.Në këtë ditë jemi këtu për t'u dhënë fund ankesave të papërfillshme dhe premtimeve të rreme, akuzave reciproke dhe dogmave të vjetra, që për një kohë shumë të gjatë kanë mbërthyer politikën tonë. Ne mbetemi një komb i ri, por sipas Shkrimeve të Shenjta, është koha të mënjanojmë veprimet e pamatura. Ka ardhur koha të tregojmë qartë shpirtin tonë luftarak; të zgjedhim historinë tonë më të mirë; të vazhdojmë me këtë dhuratë të çmuar, këtë ide madhështore, të transmetura nga brezi në brez për vite me radhë: premtimin qiellor se të gjithë janë të barabartë, të gjithë janë të lirë dhe se të gjithë e meritojnë një mundësi për të ndjekur dhe për të arritur lumturinë e tyre të plotë. Në rikonfirmimin e madhështisë së kombit tonë, kuptojmë se madhështia nuk dhurohet, por duhet fituar. Rruga jonë nuk ka qënë kurrë nëpër shtigje të shkurtra apo për qëllime të vogla. Nuk ka qënë kurrë një rrugë për ata me zemër të dobët apo për ata që preferojnë kohën e lirë më tepër se sa punën, as për ata që kërkojnë vetëm kënaqësitë e pasurisë dhe famës. Do të thoja se ka qënë më tepër rruga e atyre që janë të gatshëm të ndërmarrin përsipër rreziqe, të përpiqen, të realizonjë vepra, disa prej tyre të njohur, por pjesa më e madhe e tyre gra dhe burra të fshehur pas punës së tyre, të cilët na kanë drejtuar përgjatë rrugës së gjatë e të vështirë drejt prosperitit dhe lirisë. Për ne, ata mblodhën gjithçka kishin dhe kaluan përmes oqeaneve në kërkim të një jete të re më të mirë. Për ne, ata janë raskapitur dhe themeluan Perëndimin; kanë duruar rrahjen e kamzhikut në trup dhe kanë lëruar tokën e ashpër. Për ne, ata kanë luftuar dhe kanë dhënë jetën e tyre, në vende si Concord dhe Gettysburg; Normandi dhe Khe Sahn. Kohë pas kohe, këta gra dhe burra luftonin fuqishëm, përpiqeshin dhe sakrifikonin, madje punonin derisa lëkura e duarve u thahej dhe plasaritej, që ne të mund të kishim një jetë më të mirë. Ata e shihnin Amerikën si më të madhe se gjithë ambiciet tona individuale të marra së bashku; më të madhe se të gjitha diferencimet e ardhura nga lindja, pasuria apo nga përkatësia e veçantë. Kjo është rruga që vazhdojmë edhe sot. Mbetemi kombi më i suksesshëm, më i përparuar dhe më i fuqishëm në botë. Klasa jonë punëtore nuk është më pak prodhuese se ç'ishte në fillimet e krizës. Shkencëtarët tanë nuk janë më pak të zotë, mallrat dhe shërbimet tona nuk janë më pak të nevojshme se ç'ishin javën e kaluar, muajin e kaluar apo vitin e kaluar. Kapaciteti ynë mbetet i palëvizshëm. Por, koha e qëndrimit si duhet, e përpjekjeve për të mbrojtur interesat e vogla dhe personale dhe e krijimit të debateve të bezdisshme, ajo kohë sigurisht që ka kaluar. Duke nisur nga sot, duhet të ngrihemi më këmbë, të shkundim pluhurin dhe të fillojmë sërisht punën për rindërtimin e Amerikës sepse kudo që të hedhim shikimin ka punë për të bërë. Situata ekonomike kërkon veprim të qartë dhe të menjëhershëm dhe ne do të veprojmë, jo vetëm për hapjen e vendeve të reja të punës, por për shtrimin e themeleve për rritjen ekonomike. Ne do të ndërtojmë rrugët dhe urat, rrjetet elektrike dhe linjat dixhitale që ushqejnë sektorin tonë të tregtisë dhe na lidhin ne së bashku. Ne do të rikthejmë shkencën në vendin e saj dhe do të përdorim fjalën e fundit të teknologjisë për rritjen e cilësisë së shërbimit shëndetësor dhe për uljen e kostos. Ne do të shfrytëzojmë energjinë diellore, energjinë e erës dhe të tokës për të furnizuar me energji mjetet dhe fabrikat tona. Dhe do të transformojmë shkollat, kolegjet dhe universitetet tona për t'iu përgjigjur kërkesave të një brezi dhe epoke të re. Ne mund ta arrijmë këtë dhe ne do ta arrijmë këtë.
Aktualisht, ka disa që venë në pikëpyetje nivelin e ambicieve tona - të cilët sugjerojnë se sistemi ynë nuk mund të tolerojë shumë plane të mëdha. Kujtesa e tyre është e shkurtër. Ata kanë harruar se çfarë ka bërë ky vend; se çfarë mund të arrijnë burrat dhe gratë e lira kur imagjinata bashkohet me një qëllim të përbashkët dhe nevoja me kurajon. Ajo që cinikët nuk kuptojnë është se toka u ka rrëshkitur nën këmbë - se argumentet bajate politike që na kanë konsumuar për një kohë kaq të gjatë nuk aplikohen më. Pyetja që bëjmë sot nuk është nëse qeveria jonë është e madhe apo e vogël, por nëse ajo funksionon - nëse ndihmon familjet të gjejnë punë me një rrogë të mirë, kujdesi shëndetësor që mund t'i lejojnë vetes dhe një pension që është dinjitoz. Kur përgjigjia është "˜'po'', atëhere ne shkojmë përpara.
Kur përgjigjia është "˜'jo'', atëhere programet marrin fund. Dhe ata që menaxhojnë paratë e publikut do të marrin në konsideratë - shpenzimet me maturi, reformimin e prirjeve negative dhe përmbushjen e punëve tona në dritën e diellit - pasi vetëm atëhere ne mund të rivendosim besimin vital mes popullit dhe qeverisë së tij. Nuk ekziston para nesh çështja nëse tregu është një forcë për mirë apo për keq. Fuqia e tij për të gjeneruar mirëqënie dhe për të zgjeruar liritë është shumë e madhe, por kjo krizë na kujtoi se pa një sy kritik, tregu mund të dalë jashtë kontrollit - dhe një komb nuk mund të ecë përpara nëse ai do të favorizojë vetëm të pasurit. Suksesi i ekonomisë sonë është varur gjithmonë jo vetëm nga masa e Prodhimit tonë të Brendshëm Bruto, por edhe nga prosperiteti, nga aftësia jonë për zgjerimin e mundësive për çdo njeri që ka dëshirë - jo jashtë bamirësisë, por sepse ajo mbetet rruga e vetme për të mirën tonë të përbashkët. Edhe për mbrojtjen tonë të përbashkët, ne refuzojmë si false zgjidhjen mes sigurisë sonë dhe idealeve tona. Etërit tanë Themelues, të përballur me rreziqe që ne mezi mund t'i imagjinojmë, projektuan një kapitull për të siguruar sundimin e ligjit dhe të drejtat e njeriut, një kapitull i zgjeruar me gjakun e brezave. Këto ideale ende ndriçojnë botën dhe ne nuk do t'i shesim për hir të interesave. Për të gjithë popujt dhe qeveritë që po na ndjekin sot, nga kryeqytetet më të mëdhenj e deri te fshati i vogël ku lindi babai im: dijeni se Amerika është mik i çdo kombi dhe i çdo burri, gruaje dhe fëmije që kërkon një të ardhme me paqe dhe dinjitet, dhe se ne jemi gati të jemi përsëri në krye. Kujtoni që brezat e mëparshëm triumfuan mbi fashizmin dhe komunizmin jo vetëm me raketa dhe tanke, por me aleanca të guximshme dhe bindje të forta. Ata e kuptuan që vetëm forca jonë nuk mund të na mbrojë dhe as nuk na jep të drejtën të veprojmë siç dëshirojmë. Por, ata e dinin se fuqia jonë rritet përmes përdorimit të saj me maturi; siguria jonë buron nga drejtësia e kauzës, forca e modelit, cilësitë e forta të përulësisë dhe përmbajtjes. Ne jemi mbrojtësit e kësaj trashëgimie. Të udhëhequr nga këto parime, edhe një herë ne mund të përballojmë ato rreziqe që kërkojnë përpjekje, bashkëpunim dhe mirëkuptim më të madh mes kombeve. Ne do të fillojmë t'ia lëmë Irakun popullit të tij dhe arrijmë një paqe shumë të merituar në Afganistan. Me aleatët e vjetër dhe ish-kundërshtarët ne do të punojmë pa u lodhur për të zvogëluar rrezikun bërthamor dhe frenuar fantazmën e ngrohjes së planetit. Ne nuk do të kërkojmë ndjesë për mënyrën tonë të jetesës, as nuk do të lëkundemi nga mbrojtja e saj dhe atyre që kërkojnë të realizojnë qëllimet e tyre përmes nxitjes së terrorit dhe masakrimit të të pafajshmëve ne u deklarojmë tani se guximi ynë është edhe më i fortë e nuk mund të thyhet; ju nuk mund të na mposhtni dhe ne do t'u shkatërrojmë. Sepse ne jemi të vetëdijshëm se trashëgimia jonë është forcë, jo dobësi. Ne jemi komb i kristianëve, myslimanëve, hebrenjve dhe ateistëve. Ne jemi farkëtuar nga çdo gjuhë dhe kulturë nga çdo kënd i kësaj bote. Dhe pikërisht pse ne kemi ndjerë shijen e hidhur të luftës civile dhe ndarjes e jemi rishfaqur më të fortë e më të bashkuar nga ai kapitull i errët i historisë, ne besojmë se urrejtja e vjetër një ditë do të venitet, se kufijtë e dallimit së shpejti do të shpërbëhen, bota do të bëhet gjithnjë e më e vogël dhe njerëzimi do të zbulojë vetveten. E Amerika duhet të luajë rolin e saj në hapjen e një ere të re paqeje. Për botën myslimane ne kërkojmë një rrugë të re të mbështetur në interesin dhe respektin e ndërsjellë. Ata udhëheqës në mbarë globin që kërkojnë konfliktin, apo fajësojnë Perëndimin për të keqen në shoqëritë e tyre, duhet të dinë se është vetë populli juaj që do t'ju gjykojë në bazë të asaj që mund të ndërtoni dhe jo asaj që shkatërroni. Ju që vini në pushtet përmes korrupsionit dhe mashtrimit dhe duke i mbyllur gojën disidencës, ta dini se jeni në anën e gabuar të historisë. Por, historia do t'u shtrijë dorën nëse do të keni vullnetin të lironi dorën e mbledhur grusht. Për popujt e vendeve të varfëra, ne zotohemi të punojmë së bashku për të siguruar që fermat tuaja lulëzojnë dhe të bëjmë që ujërat e pastërta të rrjedhin për të mbajtur gjallë trupat e uritur dhe ushqyer mendjet e etura. Dhe atyre vendeve që si ne shijojnë bollëk, u deklarojmë se nuk mund të lejojmë më shpërfilljen ndaj vuajtjeve përtej kufijve tanë dhe as nuk mund të shpenzojmë burimet e botës pa marrë parasysh pasojat. Sepse bota ka ndryshuar dhe ne duhet të ndryshojmë bashkë me të. Ndërkohë që kemi parasysh rrugën përpara vetes, ne kujtojmë plot nderim ata amerikanë të zotë të cilët në këtë moment po patrullojnë nëpër shkretëtira të pamata dhe male të larta. Ata kanë diçka për të na thënë, njësoj si heronjtë që gjenden në Arlington. Ne i nderojmë ata jo vetëm se janë gardianë të lirisë sonë, por sepse ata mbajnë mbi vete shpirtin e detyrës; gatishmërinë për t'i gjetur kuptimin një gjëje më fisnike se vetë ata. Në këtë moment - një moment që do të përcaktojë një gjeneratë, është pikërisht ky shpirt që duhet të na përfshijë të gjithëve ne. Për sa më shumë që një qeveri mund dhe duhet të bëjë, është besimi dhe vendosmëria e popullit amerikan ku ky komb mbështetet. Eshtë mirësia për të pranuar një të njohur në kohë të vështira, gatishmëria e punonjësve për të zgjedhur shkurtimin e orëve të punës sesa të shohin një mikun e tyre të humbë vendin e punës, në këto kohë të vështira për ne. Eshtë kurajoja e zjarrfikësit për t'u ngjitur drejt shkallëve, por edhe dëshira e prindërve për të ushqyer një fëmijë, që përfundimisht përcakton fatin tonë. Sfidat tona mund të jenë të reja. Edhe instrumentet e tyre me të cilat do të përballemi mund të jenë të reja. Por, vlerat ku varet suksesi ynë - puna e vazhdueshme dhe virtyti, kurajoja dhe ndershmëria, toleranca dhe kurioziteti, besnikëria dhe patriotizmi - këto gjëra konsiderohen të vjetra. Por, ato janë të vërteta. Ato kanë qenë forca e vërtetë e progresit në të gjithë historinë tonë. Ajo që kërkohet është rikthimi i këtyre vlerave. Ajo që kërkohet nga ne tani është një epokë e re përgjegjësie - një njohje, për çdo amerikan, se ne kemi detyrime ndaj vetes, ndaj kombit dhe botës, detyrime që ne i pranojmë pa qejfmbetje dhe që i marrim me dëshirë, të bindur për faktin se nuk ka asgjë më të mirë për shpirtin dhe asgjë më përkufizuese për karakterin tonë sesa përqëndrimi i të gjitha mundësive tona në këtë detyrë të vështirë. Ky është çmimi dhe premtimi i qytetarisë. Ky është burimi i besimit tonë - fakti që Zoti na është drejtuar neve për t'i dhënë formën një fati ende të panjohur. Ky është kuptimi i lirisë dhe parimeve tona përse gra, burra e fëmijë të racave dhe besimeve të ndryshme mund të bashkohen në festë në këtë hapësirë madhështore dhe përse njeriu babait të të cilit, më pak se 60 vjet më parë, mund të mos i shërbehej në restorantet, qëndron këtu përpara jush për bërë betimin më të shenjtë. Pra, le të kujtojmë kush jemi dhe sa përpara kemi ecur. Le ta marrë vesh bota e së ardhmes që në zemër të dimrit, kur vetëm shpresa dhe virtyti mund të mbijetonin, të alarmuar nga një rrezik i përbashkët qyteti dhe vendi u mblodhën së bashku për t'i bërë ballë. Amerikë! Përballë rreziqeve tona të përbashkëta, në këtë dimër vështirësish, le të kujtojmë këto fjalë të përjetshme. Me shpresë dhe virtyt, le të përballim edhe një herë me rrymat e akullta dhe të durojmë stuhitë që mund të vijnë. Le të thonë fëmijët e fëmijëve tanë që kur u vumë në provë ne nuk pranuan të hiqnim dorë nga udhëtimi, që nuk u kthyem pas, që nuk u lëkundëm; dhe me sytë të fiksuar në horizont dhe me bekimin e Zotit me vete, ne çuam përpara dhuratën e madhe të lirisë dhe ua përcollëm të sigurt brezave të ardhshëm.

"All this we can do, all this we will do"
The original text of Obama Speech.


"My fellow citizens:

I stand here today humbled by the task before us, grateful for the trust you have bestowed, mindful of the sacrifices borne by our ancestors. I thank President Bush for his service to our nation, as well as the generosity and cooperation he has shown throughout this transition.

Forty-four Americans have now taken the presidential oath. The words have been spoken during rising tides of prosperity and the still waters of peace. Yet, every so often the oath is taken amidst gathering clouds and raging storms. At these moments, America has carried on not simply because of the skill or vision of those in high office, but because We the People have remained faithful to the ideals of our forbearers, and true to our founding documents.

So it has been. So it must be with this generation of Americans.

That we are in the midst of crisis is now well understood. Our nation is at war, against a far-reaching network of violence and hatred. Our economy is badly weakened, a consequence of greed and irresponsibility on the part of some, but also our collective failure to make hard choices and prepare the nation for a new age. Homes have been lost; jobs shed; businesses shuttered. Our health care is too costly; our schools fail too many; and each day brings further evidence that the ways we use energy strengthen our adversaries and threaten our planet.

These are the indicators of crisis, subject to data and statistics. Less measurable but no less profound is a sapping of confidence across our land - a nagging fear that America's decline is inevitable, and that the next generation must lower its sights.

Today I say to you that the challenges we face are real. They are serious and they are many. They will not be met easily or in a short span of time. But know this, America - they will be met.

On this day, we gather because we have chosen hope over fear, unity of purpose over conflict and discord.

On this day, we come to proclaim an end to the petty grievances and false promises, the recriminations and worn out dogmas, that for far too long have strangled our politics.

We remain a young nation, but in the words of Scripture, the time has come to set aside childish things. The time has come to reaffirm our enduring spirit; to choose our better history; to carry forward that precious gift, that noble idea, passed on from generation to generation: the God-given promise that all are equal, all are free, and all deserve a chance to pursue their full measure of happiness.

In reaffirming the greatness of our nation, we understand that greatness is never a given. It must be earned. Our journey has never been one of short-cuts or settling for less. It has not been the path for the faint-hearted - for those who prefer leisure over work, or seek only the pleasures of riches and fame. Rather, it has been the risk-takers, the doers, the makers of things - some celebrated but more often men and women obscure in their labor, who have carried us up the long, rugged path towards prosperity and freedom.

For us, they packed up their few worldly possessions and traveled across oceans in search of a new life.

For us, they toiled in sweatshops and settled the West; endured the lash of the whip and plowed the hard earth.

For us, they fought and died, in places like Concord and Gettysburg; Normandy and Khe Sanh.

Time and again these men and women struggled and sacrificed and worked till their hands were raw so that we might live a better life. They saw America as bigger than the sum of our individual ambitions; greater than all the differences of birth or wealth or faction.

This is the journey we continue today. We remain the most prosperous, powerful nation on Earth. Our workers are no less productive than when this crisis began. Our minds are no less inventive, our goods and services no less needed than they were last week or last month or last year. Our capacity remains undiminished. But our time of standing pat, of protecting narrow interests and putting off unpleasant decisions - that time has surely passed. Starting today, we must pick ourselves up, dust ourselves off, and begin again the work of remaking America.

For everywhere we look, there is work to be done. The state of the economy calls for action, bold and swift, and we will act - not only to create new jobs, but to lay a new foundation for growth. We will build the roads and bridges, the electric grids and digital lines that feed our commerce and bind us together. We will restore science to its rightful place, and wield technology's wonders to raise health care's quality and lower its cost. We will harness the sun and the winds and the soil to fuel our cars and run our factories. And we will transform our schools and colleges and universities to meet the demands of a new age. All this we can do. And all this we will do.

Now, there are some who question the scale of our ambitions - who suggest that our system cannot tolerate too many big plans. Their memories are short. For they have forgotten what this country has already done; what free men and women can achieve when imagination is joined to common purpose, and necessity to courage.

What the cynics fail to understand is that the ground has shifted beneath them - that the stale political arguments that have consumed us for so long no longer apply. The question we ask today is not whether our government is too big or too small, but whether it works - whether it helps families find jobs at a decent wage, care they can afford, a retirement that is dignified. Where the answer is yes, we intend to move forward. Where the answer is no, programs will end. And those of us who manage the public's dollars will be held to account - to spend wisely, reform bad habits, and do our business in the light of day - because only then can we restore the vital trust between a people and their government.

Nor is the question before us whether the market is a force for good or ill. Its power to generate wealth and expand freedom is unmatched, but this crisis has reminded us that without a watchful eye, the market can spin out of control - and that a nation cannot prosper long when it favors only the prosperous. The success of our economy has always depended not just on the size of our Gross Domestic Product, but on the reach of our prosperity; on our ability to extend opportunity to every willing heart - not out of charity, but because it is the surest route to our common good.

As for our common defense, we reject as false the choice between our safety and our ideals. Our Founding Fathers, faced with perils we can scarcely imagine, drafted a charter to assure the rule of law and the rights of man, a charter expanded by the blood of generations. Those ideals still light the world, and we will not give them up for expedience's sake. And so to all other peoples and governments who are watching today, from the grandest capitals to the small village where my father was born: know that America is a friend of each nation and every man, woman, and child who seeks a future of peace and dignity, and that we are ready to lead once more.

Recall that earlier generations faced down fascism and communism not just with missiles and tanks, but with sturdy alliances and enduring convictions. They understood that our power alone cannot protect us, nor does it entitle us to do as we please. Instead, they knew that our power grows through its prudent use; our security emanates from the justness of our cause, the force of our example, the tempering qualities of humility and restraint.

We are the keepers of this legacy. Guided by these principles once more, we can meet those new threats that demand even greater effort - even greater cooperation and understanding between nations. We will begin to responsibly leave Iraq to its people, and forge a hard-earned peace in Afghanistan. With old friends and former foes, we will work tirelessly to lessen the nuclear threat, and roll back the specter of a warming planet. We will not apologize for our way of life, nor will we waver in its defense, and for those who seek to advance their aims by inducing terror and slaughtering innocents, we say to you now that our spirit is stronger and cannot be broken; you cannot outlast us, and we will defeat you.

For we know that our patchwork heritage is a strength, not a weakness. We are a nation of Christians and Muslims, Jews and Hindus - and non-believers. We are shaped by every language and culture, drawn from every end of this Earth; and because we have tasted the bitter swill of civil war and segregation, and emerged from that dark chapter stronger and more united, we cannot help but believe that the old hatreds shall someday pass; that the lines of tribe shall soon dissolve; that as the world grows smaller, our common humanity shall reveal itself; and that America must play its role in ushering in a new era of peace.

To the Muslim world, we seek a new way forward, based on mutual interest and mutual respect. To those leaders around the globe who seek to sow conflict, or blame their society's ills on the West - know that your people will judge you on what you can build, not what you destroy. To those who cling to power through corruption and deceit and the silencing of dissent, know that you are on the wrong side of history; but that we will extend a hand if you are willing to unclench your fist.

To the people of poor nations, we pledge to work alongside you to make your farms flourish and let clean waters flow; to nourish starved bodies and feed hungry minds. And to those nations like ours that enjoy relative plenty, we say we can no longer afford indifference to suffering outside our borders; nor can we consume the world's resources without regard to effect. For the world has changed, and we must change with it.

As we consider the road that unfolds before us, we remember with humble gratitude those brave Americans who, at this very hour, patrol far-off deserts and distant mountains. They have something to tell us today, just as the fallen heroes who lie in Arlington whisper through the ages. We honor them not only because they are guardians of our liberty, but because they embody the spirit of service; a willingness to find meaning in something greater than themselves. And yet, at this moment - a moment that will define a generation - it is precisely this spirit that must inhabit us all.

For as much as government can do and must do, it is ultimately the faith and determination of the American people upon which this nation relies. It is the kindness to take in a stranger when the levees break, the selflessness of workers who would rather cut their hours than see a friend lose their job which sees us through our darkest hours. It is the firefighter's courage to storm a stairway filled with smoke, but also a parent's willingness to nurture a child, that finally decides our fate.

Our challenges may be new. The instruments with which we meet them may be new. But those values upon which our success depends - hard work and honesty, courage and fair play, tolerance and curiosity, loyalty and patriotism - these things are old. These things are true. They have been the quiet force of progress throughout our history. What is demanded then is a return to these truths. What is required of us now is a new era of responsibility - a recognition, on the part of every American, that we have duties to ourselves, our nation, and the world, duties that we do not grudgingly accept but rather seize gladly, firm in the knowledge that there is nothing so satisfying to the spirit, so defining of our character, than giving our all to a difficult task.

This is the price and the promise of citizenship.

This is the source of our confidence - the knowledge that God calls on us to shape an uncertain destiny.

This is the meaning of our liberty and our creed - why men and women and children of every race and every faith can join in celebration across this magnificent mall, and why a man whose father less than sixty years ago might not have been served at a local restaurant can now stand before you to take a most sacred oath.

So let us mark this day with remembrance, of who we are and how far we have traveled. In the year of America's birth, in the coldest of months, a small band of patriots huddled by dying campfires on the shores of an icy river. The capital was abandoned. The enemy was advancing. The snow was stained with blood. At a moment when the outcome of our revolution was most in doubt, the father of our nation ordered these words be read to the people:

"Let it be told to the future world... that in the depth of winter, when nothing but hope and virtue could survive... that the city and the country, alarmed at one common danger, came forth to meet [it]."

America. In the face of our common dangers, in this winter of our hardship, let us remember these timeless words. With hope and virtue, let us brave once more the icy currents, and endure what storms may come. Let it be said by our children's children that when we were tested we refused to let this journey end, that we did not turn back nor did we falter; and with eyes fixed on the horizon and God's grace upon us, we carried forth that great gift of freedom and delivered it safely to future generations.

 



Rating (Votes: )   
    Comments (0)        Dërgoja shokut        Printo


Other Articles:
Barak Obama betohet, është Presidenti i 44-t i Amerikës (01.20.2009)
Obama vjen në emër të Rilindjes Amerikane - Editorial i Voal-online (01.20.2009)
Presidenti Bush u lë lamtumirën udhëheqësave botërorë (01.20.2009)
Obama Day  - veprimtaritë e Obamës në orët në prag të përurimit (01.20.2009)
Filloi epoka Obama - dy milionë të pranishëm në ceremoni (01.20.2009)
Duke pritur Obamën - Zezakët Amerikanë me autobus në Uashington për të përjetuar historinë (01.20.2009)
Në prag të përurimit popullariteti i Obamës arrin kulmin bashkë me kremtimet (01.19.2009)
Presidenti i zgjedhur Obama, një ditë para inaugurimit nderoi kujtimin e Martin Luther King-ut (01.19.2009)
Barak dhe Mishel Obama marrin pjesë në festimet me rastin e inaugurimit (01.19.2009)
Obama: Ky është një Fillimi i ri - Na duhet e njëjta këmbëngulje që kanë pasur themeluesit e vendit (01.19.2009)



 
::| Lajme të fundit
::| Kalendari
Mars 2024  
D H M M E P S
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            
 
::| Hot News
KLIKONI NË WWW.VOAL.CH - ZËRIN E SHQIPTARËVE NË NJË DIZAJN TË RI - WWW.VOAL.CH  -  VOAL
80 TË RINJ AMERIKANË E MBAJTËN PARA KUVENDIT KONCERTIN ME KËNGË PATRIOTIKE SHQIPTARE
80 AMERIKANË KËNDOJNË SOT PARA KUVENDIT TË SHQIPËRISË KËNGË PATRIOTIKE SHQIPTARE
PROTESTA SOT NË SHKUP - TË DORËHIQET QEVERIA NË TËRËSI
NËNKRYETARI I PARLAMENTIT EVROPIAN KËRKON DORËHEQJEN E GRUEVSKIT
DEPARTAMENTI AMERIKAN I SHTETIT - NDJEKIM NGA AFËR SITUATËN NË MAQEDONI
MAQEDONIA NGRE TRIDHJETË AKUZA PËR TERRORIZËM
LUBOMIR FËRÇKOSKI - QEVERIA NË SHKUP PO NXIT TENSIONET NDËRETNIKEFërçkoski - Konflikti në Maqedoni s'ka të bëjë me “Shqipërinë e Madhe”
MANIFESTIM SPONTAN NË TIRANË 'KUMANOVË NUK JE VETËM'
MUSTAFA - 700 SHQIPTARË NGA MAQEDONIA JANË ZHVENDOSUR NË PRESHEVË

 
VOAL
[Shko lart�]