NJU JORK - Është e lehtë të bësh lojëra fjalësh gaz-e-nafte rreth faktit se Kupat e Botës të viteve 2018 dhe 2022 shkuan në Rusi dhe në Katar. Por ju nuk do të dëgjoni as nga unë ndonjë të tillë. Unë nuk jam i Gjelbër. Në fakt, unë jam Blu. Duke qenë një tifoz i përjetshëm i Chelsea-s, adhuroj ndikimin e parave ruse ndaj futbollit.
Sikurse shumica e njerëzve e dinë, rezultati kryesor i rënies së komunizmit ishte shpëtim i mrekullibërës i klubit të futbollit Chelsea nga Roman Abramovich, miliarderi rus i cili i ndryshon trajnerët thuajse aq shpejt sa i ndryshon jahtet. Tani ne mund të presim mrekullibërje të tjera në sajë të zgjuarsisë së 22 anëtarëve të komitetit ekzekutiv të FIFA-s jo të pezulluar pse ishin treguar të gatshëm për të marrë ryshfete: një Rusi pa viza, për shembull, dhe ndoshta sponsorët e birrës të Kupës së Botës në Katar - dhe aspak vuvuzela për asnjërin prej tyre.
Në Katar do të ndërtohen nëntë stadiume të reja me ajër të kondicionuar. Dhe ky është progres. Unë marr me mend negociatat e derdhjes së kabonit në ajër të cilat mbahen në Londër, ndoshta në disa relike të zbehta të Olimpiadës 2012. Kjo mund ta qetësojë krenarinë e plagosur angleze mbi dështimin e ofertës së saj të Kupës Botës. Davidët - Cameron dhe Beckham - ishin dyshues ose, më tepër, të trullosur. Ata u përpoqën të shfryjnë mirësjellshëm dhe të mos thonë: Ne u ndiem të plaçkitur.
Anglia, sa për kujtesë, e fitoi Kupën e Botës në fushë të vet në vitin 1966. Gjuajtja e Geoff Hurst e kaloi vijën në finale, e mbaj mend këtë, dhe gjermanët e merituan këtë. Dhe le të kthemi në vitin 1066, Anglia vërtetë u ndie e plaçkitur. ...
Si është e mundur? Si është e mundur që Anglia dhe Shtetet e Bashkuara, me stadiumet e tyre të ndërtuara tashmë, dhe ekipet që nuk renditen të 113-at në botë si Katari, dhe duke folur gjuhën e botës mjaft mirë, dhe duke pasur shtyp të lirë, dhe njerëz si Beckham dhe Bill Clinton, pash Zotin - si mundet që ato u rrokullisën në më pak kohë se nevojitet për të lexuar listën e plotë të yjeve të futbollit të Katarit? Nuk ka pasur një fatkeqësi anglo-amerikane si kjo në kujtesën e të gjallëve, të paktën nëse nuk je nën 7 vjeç.
Këtë s'ma priste mendje. Përveç nëse bota po ndryshon dhe fuqia po zbehet dhe demokracia ka humbur shkëlqimin e saj dhe nuk janë të mjaftueshme pazaret në Angli dhe Amerikë për të filluar të kuptohet tregimi i kalit të zgjedhur jo një por në dy Kupa të Botës në një mbledhje të vetme. Plus, në qoftë se në dy luftëra nuk arritëm ta mundim Al Kaedan, ndoshta është ngjarja e parë botërore e kësaj peshe në një vend musliman dhe arab. Unë kurrë nuk kam parë pushtet më të butë se Lionel Messin.
Ca parashikime janë në rregull: Sepp Blatter, presidenti i FIFA-s, do të jetë pas Nobelit të tij të Paqes, dhe ne do të dëgjojmë shumë nga tani deri më 2022 për fuqinë transformuese të futbollit, dhe natyrisht ne do të lexojmë shumë për Rusinë se nuk është gati deri sa ajo do të arrijë të jetë e gatshme, për të mos përmendur kërcënimet terroriste, dhe - në anën tjetër - ne do të shohim videoklipe të panumërta të Zinedine Zidane, myslimanin e mrekullueshëm paraprijës i Messit.
Është një botë krejt e padrejtë me llogari bankare zvicerane, duke lexuar për vijat e flokëve të Wayne Rooney dhe buzëqeshjen e vetëkënaqur të Vladimir Putinit. Ju keni për ta adhuruar atë. Së paku nafta dhe gazi ne na kursejnë nga mjerimi i një Kupe Botërore Belgo-Holandeze. Le të presim WikiLeaks për diskutimet në FIFA.
Unë mund të kisha përmendur Andrei Arshavin, rus i butë i aftë, por ai luan për Arsenalin. Ka kufi gjithçka. Por jo për fatin e Abramovich-it: Ndoshta ai mund t'iu ofrojë një çift Boeingësh tifozëve të çmendur anglezë nga Vladivostoku në Moskë, duke parë ndërkohë humbjen e pashmangshme të çerekfinales së plaçkitur./Elida Buçpapaj
--
December 3, 2010
We Wuz Robbed
By ROGER COHEN
NEW YORK "” It's easy to make oil-and-gas jokes about the 2018 and 2022 World Cups going to Russia and Qatar. But you won't hear any from me. I'm no Green. In fact, I'm a Blue. Being a lifelong Chelsea fan, I love the impact of Russian money on soccer.
As most people know, the chief result of the fall of Communism was the miraculous rescue of Chelsea football club by Roman Abramovich, the Russian billionaire who changes coaches almost as fast as he changes yachts. Now we can expect other miracles thanks to the wisdom of the 22 FIFA executive committee members not suspended for appearing ready to take bribes: a visa-free Russia, for example, and perhaps World Cup beer sponsors in Qatar "” and no vuvuzelas in either of them.
In Qatar, we'll get nine new air-conditioned stadiums. Now that's progress. I assume the carbon-offset negotiations can be held in London, perhaps in some sagging relic of the 2012 Olympics. This may assuage wounded English pride over the debacle of its World Cup bid. The Davids "” Cameron and Beckham "” were incredulous or, rather, gobsmacked. They attempted to grumble with decorum and not say: We wuz robbed.
England, for the record, won the World Cup on its own turf back in 1966. Geoff Hurst's shot crossed the line in the final, I remember that, and the Germans deserved it. Now back in 1066, England really was robbed. ...
How's it possible? How's it possible that England and the United States, with their stadiums already built, and teams that don't rank 113th in the world like Qatar's, and speaking the world's language quite well, and free presses, and people like Beckham and Bill Clinton, for God's sake "” how can it be that they went down in less time than it takes to read the complete list of Qatari soccer stars? There's not been an Anglo-American disaster like this in living memory, at least if you're under 7.
Beats me. Unless the world is changing and power is shifting and democracy has lost its luster and there aren't enough bazaars in England and America to begin to comprehend the horse-trading potential of selecting not one but two World Cup venues in a single sitting. Plus, if two wars can't beat Al Qaeda, maybe the first global event on this scale in a Muslim, Arab country can. I never saw softer soft power than Lionel Messi.
A few predictions are in order: Sepp Blatter, the FIFA president, will be after his Peace Nobel, and we'll hear a lot from now to '22 about the transformative power of soccer, and of course we'll read plenty about Russia not being ready until it is ready, not to mention the terrorist threats, and "” on the plus side "” we'll see countless clips of Zinédine Zidane, the wondrous Muslim pre-Messi.
It's an unjust world complete with Swiss bank accounts, Wayne Rooney's receding hair line and Vladimir Putin's smirk. You've got to love it. At least oil and gas spared us the misery of a Belgian-Dutch World Cup. Look forward to the WikiLeaks on the FIFA deliberations.
I might have mentioned Andrei Arshavin, the silky skilled Russian, but he plays for Arsenal. There are limits. Not, however, to Abramovich's fortune: Perhaps he can offer a couple of his Boeings to ferry English fans from Vladivostok to Moscow in time to watch the inevitable we-wuz-robbed quarter-final defeat. (http://www.nytimes.com)
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
