E Enjte, 03.28.2024, 03:47pm (GMT+1)

Ballina Linqe Stafi Kontakt
 
 
::| Fjala:       [Advance Search]  
 
Gjithë lajmet  
LAJMI I FUNDIT
OPINONE-EDITORIALE
ZVICRA
INTERVISTË-PRESS
SHQIPTARËT
LAJME NDËRKOMBËTARE
POLITIKË
DIASPORA NË ZVICËR DHE BOTË
PERSONAZH
ART KULTURË
DOSSIER
KËNDI I SHKRIMTARIT
HOLLYWOOD
AFORIZMA
GOSSIPE
SPORT
::| Newsletter
Emri juaj:
Emaili juaj:
 
 



 
OPINONE-EDITORIALE
 

HOLLBRUK: NJË NJERI I JASHTËZAKONSHËM

Nga RICHARD COHEN, Washington Post


E Martë, 12.14.2010, 06:09pm (GMT+1)


Mund të jetë Quincy Jones. Mund të jetë Brian Stokes Mitchell. Mund të jetë Glenn Close. Dhe, natyrisht, mund të jetë Hillary dhe Bill Clinton. Unë jam duke folur për njerëz të përmasave të Riçard Hollbrukut. Ai ishte diplomat, gazetar, redaktor dhe shkrimtar, si dhe një historian amator, burrë i Kati Marton, edhe ajo shkrimtare, dhe ai ishte, në thelb, një njeri-sallon. Ai kishte një mijë miq, dhe ai e meritonte secilin prej tyre.

Unë kam qenë një nga ata miq - jo aq i ngushtë, por mjaft i ngushtë. Ne ishim takuar, aq sa mund të kujtoj më së miri, në një mënyrë tipike të Hollbrukut, në shfaqjen e një filmi. Ishte filmi George Stevens Jr për babain e tij, regjisorin e Hollivudit George Stevens, dhe mua e Hollbrukut na kishte ftuar Stevens për të parë një version fillestar të filmit. E mbaj mend filmin - është një vepër e mirë e artit - por çfarë më bëri mua përshtype atë ditë ishte njohuria e gjerë e Hollbrukut për filmin. Ai dukej sikur i kishte parë të gjithë filmat që ishin prodhuar deri atëherë dhe kishte mësuar diçka nga secili.

Kisha dëgjuar për Hollbrukun, natyrisht. Nga të 20-tat, ai ishte tashmë një figurë mitike. Kishte qenë në Vietnam. Ai ka qenë shefi i Korpusit të Paqes në Marok. Ai ka qenë në stafin e Shtëpisë së Bardhë dhe e kishte redaktuar revistën e Politikës së Jashtme. Hollbruk nuk ishte një njeri dosido. Ai ishte një lloj i njeriut kyç: nëse ju e njihnit atë, ai mund të hapte shumë dyer të botës për ju.

"A e keni lexuar librin "Qengji i bardhë dhe fajkoi gri" të Rebecca West?? " më pyeti Hollbruk një herë. Unë isha duke shkruar për luftën në ish-Jugosllavi, dhe Ballkani ishte subjekt i librit të Rebecca West. Dola dhe e bleva. Një libër me kapak të hollë me plot 1181 - një libër të cilin as sot e kësaj dite nuk ia kam lexuar asnjë faqe. Unë jam i sigurt se Hollbruk i kishte lexuar të gjitha. Për më tepër, në qoftë se unë e pyesja, jam i sigurt se mund të më thoshte përmend një apo dy pjesë... Ai ishte i shkëlqyer. Në fakt, ai ishte tejet i shkëlqyer.


Hollbruk ishte i dhënë pas gjithëçkaje në interesimet e tij, leximin e tij dhe vlerësimin e tij ndaj jetës. Miqtë e tij të gjithë përmendnin "historite Hollbruk" për tepërimet e tij, mendjemadhësitë e tij, xhelozitë e tij dhe kapacitetin e tij të stërmadh për të mbajtur miqësinë e tyre dhe, po aq e rëndësishme, kuptimin e vet të humorit. Çdo gjë tjetër që ai ishte - dhe ishte një shkrimtar, diplomat, redaktor, bankier, botues dhe drejtor i organizatave të shumta - ai ishte një njeri shumë serioz gjithmonë i angazhuar në biznesin serioz të shpëtimit të jetës - në Vietnam, në Afganistan, në Bosnje.

Ai kishte një intelekt monumentale që përkonte me aftësinë e tij për punë. Një herë ai dhe unë u nisëm për në Mynih me një delegacioni të Kongresit Amerikan, dhe pas një fluturimi të gjatë, ai arriti në terren, mori një apo dy orë e gjumit, dhe mbajti një konferencë të përsosur, spektakolare për amerikanët e pranishëm - rreth situatës politike në Gjermani, gjendjen e marrëdhënieve gjermano-amerikane, etj Ai ishte tejet i thellë, ju mund të mendoni se kjo ishte rezultat i orëve të shpenzuara për përgatitje gjatë fluturimit. Jo aspak. Ne të dy e kishim përdorur kohën me thashetheme. Ai ishte i shkëlqyer edhe në atë fushë.


Nga koha në kohë, ne bisedonim pak rreth Afganistanit dhe Pakistanit. Unë mund të shihja si e përthithte atë situata. Amerika ishte menduar se do të fitonte, por çfarë do të thotë fitore? Korrupsioni ishte epik - Vietnami i përjetuar sërish dhe ndoshta me të njëjtin rezultat. Fluturime vatjeardhje ishin ishin të gjata dhe të mërzitshme.


Në verë ai erdhi në plazh me mua. Gruaja ime ishte diagnostikuar me kancer - përsëri. Ne biseduam për jetën, për vdekshmërinë. Ai ishte 69 vjeç - jo ivjetër, por jo i ri gjithashtu. Unë i thashë atij se çfarë kisha besuar. Ai më dëgjoi. Ai kishte shpëtuar jetë në Bosnje dhe gjetkë. Ai kishte themeluar Akademinë Amerikane në Berlin në mënyrë që vlerat amerikane gjithmonë të kenë një prani në Gjermani.


Javën e kaluar, ne biseduam shkurtimisht në një veprimtari në Nju Jork. Mendova se ai dukej i lodhur. "Nga cili qytet mendoni se jeni tashi?" e pyeta. Ai buzëqeshi. Ai kishte një buzëqeshje të bukur. "Kabul, Islamabad, Washington, New York," tha ai. Dy ditë më vonë, aorta e tij u copëtua dhe brenda disa ditësh ai ishte i vdekur. Të tjerët do t'ju thonë se ai ishte një diplomat i madh. Nuk ka dyshim. Unë thjesht do them se ai ishte një njeri i jashtëzakonshëm./Skënder Buçpapaj

--

Holbrooke: An extraordinary man

By Richard Cohen

It could be Quincy Jones. It could be Brian Stokes Mitchell. It could be Glenn Close. And, of course, it could be Hillary and Bill Clinton. I am talking about the people you could meet at Richard Holbrooke's place. He was a diplomat and a journalist and an editor and a writer and an amateur historian, the husband of Kati Marton, an author herself, and he was, in essence, a one-man salon. He had a thousand friends, and he deserved every one of them.

I was one of those friends -- not all that close, but close enough. We had met, as best as I can recall, in a typical Holbrooke fashion, at the screening of a movie. It was George Stevens Jr's film about his father, the Hollywood director George Stevens, and Holbrooke and I had been asked by Stevens to see an early print of the movie. I remember the movie -- it is a fine work of art -- but what stays with me from that day is Holbrooke's voluminous knowledge of film. He seemed to have seen every film ever made and learned something from each one.

I had heard of Holbrooke, of course. By his late 20s, he was already a mythical figure. He had been in Vietnam. He has been the Peace Corps chief in Morocco. He has been on the White House staff and had edited Foreign Policy magazine. Holbrooke was not a mere man. He was some sort of human key: if you knew him, he could unlock much of the world for you.

"Have you read Rebecca West's "Black Lamb and Grey Falcon??" Holbrooke once asked me. I was writing about the war in the former Yugoslavia, and the Balkans was the subject of the West book. I went out and got the thing. In paperback it is 1181 pages long -- to this day not a single one of then read by me. I am sure Holbrooke read them all. What's more, if I asked him, I'm sure he could quote a passage or two. He was brilliant. In fact, he was that brilliant.

Holbrooke was omnivorous in his associations, his reading and his appreciation of life. His friends all had "Holbrooke stories" about his excesses, his vanities, his jealousies and his enormous capacity to keep their friendship and, just as important, his own sense of humor. Whatever else he was -- and he was a writer, diplomat, editor, banker, publisher and impresario of numerous organizations -- he was a deeply serious man engaged always in the serious business of saving lives -- in Vietnam, in Afghanistan, in Bosnia.

He had a monumental intellect that matched his capacity for work. Once he and I flew to Munich with a congressional delegation, and after a long flight, he hit the ground, got an hour or two of sleep, and delivered a flawless, spectacular briefing to the assembled Americans -- the political situation in Germany, the state of German-American relations, etc. He was riveting, the result you might think of spending hours on the flight preparing. Not so. The two of us used the time to catch up on gossip. He was brilliant at that, too.

From time to time, we talked a bit about Afghanistan and Pakistan. I could see the situation drained him. America was supposed to win, but what did that mean? The corruption was epic -- Vietnam all over again and maybe the same outcome. The flights back and forth were long and wearying.

In the summer, he came over to my place at the beach. My wife had been diagnosed with cancer -- yet again. We talked about life, about mortality. He was 69 -- not old, but not young, either. I told him what I believed. He mattered. He had saved lives in Bosnia and elsewhere. He had founded the American Academy in Berlin so that American values would always have a presence in Germany.

Last week, we talked briefly at an event in New York. I thought he looked tired. "What city do you think you're in?" I asked him. He smiled. He had a lovely smile. "Kabul, Islamabad, Washington, New York," he said. Two days later, his aorta shredded and within days he was dead. Others will tell you that he was a great diplomat. No doubt. I will simply say he was an extraordinary man.

(http://www.washingtonpost.com)

www.voal-online.ch


Rating (Votes: )   
    Comments (0)        Dërgoja shokut        Printo


Other Articles:
MOS ABSTENONI !NGA ELIDA BUÇPAPAJ (12.13.2010)
ISA RENEGAT, NDËRSA BINOMI MUSTAFA-KRYEZIU PËR LDK DISFATËNGA ELIDA BUÇPAPAJ (12.10.2010)
KARRIGA BOSH NË OSLOSerbia bojkotonNga FRANK SHKRELI (12.08.2010)
ÇAJBËRËSINga YOKO ONO, New York Times (12.08.2010)
LËVIZJA QYTETARE DHE ROZA PARKSNga MIMOZA DAJÇI (12.07.2010)
TË NA BASHKOJË SHKODRANGA ELIDA  BUÇPAPAJ (12.07.2010)
SHKODËR SHQYPNIA!Nga SKËNDER BUÇPAPAJ (12.06.2010)
FUNDI I DIPLOMACISË SIÇ E NJOHIM?Nga WOLFGANG ISCHINGER, New York Times, ish diplomat gjerman (12.06.2010)
66-Vjetori i Lindjes sëPresidentit legjendar të Kosoves, Dr. Ibrahim Rugova NGA FRANK SHKRELI (12.05.2010)
NE U NDIEM TË PLAÇKITURNga ROGER COHEN, New York Times (12.05.2010)



 
::| Lajme të fundit
::| Kalendari
Mars 2024  
D H M M E P S
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            
 
::| Hot News
PËRMBYTJET NË SHQIPËRI - QEVERIA THOTË SE GJENDJA ËSHTË KRITIKE, KËRKON NDIHMË NGA BRUKSELI
ARVIZU - PRESIM QË DREJTËSIA SHQIPTARE TË DËNOJË TRAFIKANTËT E NJERËZVE
NATO NUK MUND TË NDIHMOJË NË KRIJIMIN E USHTRISË NË KOSOVË
GJERMANIA, FRANCA, BRITANIA E MADHE, HOLLANDA DHE DANIMARKA KUNDËR STATUSIT TË VENDIT KANDIDAT PËR SHQIPËRINË
THAÇI PARALAJMËRON ZGJEDHJEN E PRESIDENTIT GJATË JAVËS SË ARDHSHME
MISIONI MISHELËNga MICHELLE OBAMA, Newsweek
BABAI E NJEH MË MIRËNga THOMAS L. FRIEDMAN, New York Times
NATO dhe BE borxhlinj ndaj Kosovës ?Nga Elida Buçpapaj

 
VOAL
[Shko lart�]