Po të kishte qenë në dorën e disa pleqve kanunorë të politikës në Prishtinë, atëherë në Amerikë nuk do të kishte kurrë më shumë se një Bush, një Kennedy, një Rockefeller, një Ford. Por realiteti i demokracive perëndimore, që nga Amerika e deri në Ballkan (Evropë Juglindore) është e tillë që ua jep qytetarinë e plotë edhe dinastive jombretërore, përveç në biznes, në art e gjetkë, edhe në politikë.

Fati e do, për shembull, që Greqia të udhëhiqet pothuaj në gjithë periudhën e pas Luftës së Dytë Botërore nga dinastia Papandreu dhe nga dinastia Karamanlis. Kanunorët e Prishtinës, të frikësuar nga përsëritja e emrave nga breznia në brezni nëpër dinastitë politikë, nuk do të kishin lejuar të paktën që Greqia të qeveriset sot prej një Jorgo Papapandreu, nipit të Jorgo Papandreut gjysh, rreth pesëdhjetë vjet në politikën e Greqisë si ministër me protofole të ndryshme, si kryetar partie, si kryeministër, si kryetar opozite e tjerë. Aq më tepër edhe bir i Andreas Papandreut, edhe ky rreth 40 vjet në jetën politike të Greqisë, që nga deputet në kryetar i Partisë Socialiste të Greqisë, si kryeministër i vendit.

Mendësia sipas së cilës Ukë Rugova nuk mund të mëtojë të ketë rol në partinë e babait, ngaqë ajo nuk ishte pronë e babait dhe nuk është pronë e babait, siç mund të jetë shtëpia në Velani apo trojet në Cerrcë të Burimit, nuk do ta kishte lejuar Jorgo Papandreun as të hynte në politikë në radhët e partisë së babait, as të ishte deputet në radhët e deputetëve të partisë së babait, as të dilte në krye të partisë së babait, as të fitonte zgjedhjet duke pasur kapitalin politik edhe të babait, as të merrte karriken e babait si kryeministër i Greqisë. Madje e njejta mendësi do t'ia merrte për keq Jorgo Papandreut kulturën perëndimore, për më tepër amerikane, të marrë bashkë me gjirin e nënës, do t'ia merrte për keq edhe faktin që ai e flet greqishten me të meta, ndërsa amerikanishten e flet në mënyrë të përkryer.

Dinastia tjetër në krye të politikës së Greqisë, në krahun e konservatorëve, pra së djathës klasike greke, është ajo e Karamanlisëve. Jorgo Pandreu ia mori pushtetin në zgjedhjet e fundit pikërisht Kosta Karamanlisit, kryetarit të partisë së themeluar nga gjyshi Karamanlis. Nuk është larg mendjes që një tjetër dinasti e fuqishme në Greqi të përvijohet nga ish ministrja e Jashtme e Greqisë Dora Bakojanis, bijë e ish kryeministrit Micotaqis, çka nuk mund të paragjykohet prej asnjë demokrati të mirëfilltë në botë.

I njëjti parametër i demokracisë do të lejonte që në Poloni të ishin dy vëllezër, madje binjakë, në të njëjtën kohë njëri president dhe tjetri kryeministër, do të lejonte pastaj që vëllai binjak i mbijetuar i presidentit Kazinski të merrte partinë e kryesuar prej vëllait ish president dhe të bënte një garë të fortë presidenciale, duke synuar të merrte vendin e lënë bosh nga Kazinski tjetër. Dhe sot ky është kryetar i opozitës polake e synon të jetë kryeministër i ardhshëm i Polonisë.

Edhe dy konurrentët kryesorë të Partisë Laburiste të Britanisë, pasues të drejtpërdrejtë të Toni Blerit dhe Gordon Braunit, janë vëllezër. Dhe kanë bërë një garë tejet të rreptë për të marrë kreun e kësaj partie. Fakti që janë vëllezër nuk ka penguar askënd në britani apo në mesin e laburistëve britanikë për të dhënë votat sipas parapëlqimit për njërin dhe tjetrin vëlla, ku do të kishte, siç e dimë, një rezultat tejet të ngushtë midis fitimtarit dhe të mundurit.

Në demokraci, qoftë në shtetet republika, qoftë në shtetet mbretëri apo principata, dinastitë mbretërore, dinastitë princore, dinastitë aristokratike nuk mbeten asnjëherë dekor i shoqërisë. Në një mijë mënyra ato kanë qytetarinë e plotë për të qenë pjesë e jetës së vendit, për ta pasuruar jetën e vendit me thesarin e trashëguar e të përcjellë brez pas brezi në qeverisjen e vendit, në pjesëmarrjen në jetën e vendit.

Nga i gjithë ky kend kaq i gjerë askush në Kosovë nuk mund t'ia mohojë dikujt nga familja Jasharaj, dikujt nga familja Gërvallaj, dikujt nga familja Haradinaj, kushdo qofshin ata, për të marrë pjesë në politikën e Kosovës, në politikën shqiptare në përgjithësi. Janë të gjitha familje që i kanë dhënë Kosovës dhe kombit heronj të shquar, komandantë të shquar, politikanë të shquar.

Të njëjtit kontekst i përket edhe familja Rugova. Ukë Rugova është i katërti i dinastisë me të njëjtin emër. Nga stërgjyshi, tek gjyshi, tek babai, kjo familje i ka dhënë Kosovës dhe kombit burra të shquar dhe të ditur, duke kulmuar tek Ibrahim Rugova, vizionari i madh gjenial i Kosovës së pavarur dhe sovrane. E gjithë kjo dinasti, ashtu si dinastitë e lartpëmendura janë kapital politik, moral, qytetar, kombëtar për Kosovën, kombin, përkatësinë evropiane. Dhe nga ky kapital ka të drejtën absolute të qytetarisë çdo pinjoll i përgjegjshëm i tyre, pa asnjë diskutim.

Është e vështirë të jesh djalë i mirë i babës së mirë, thonë në Kosovë. Këtë e thonë edhe gjithandej tek ne shqiptarët. Ibrahim Rugova diti si të jetë djalë i mirë i babait të mirë. Ai e lartësoi Kosovën, kombin, domosdo emrin e brenzave paraardhës, domosdo emrin e brezave pasardhës. Askush në Kosovë, askush nga shqiptarët nuk ka një kapital fillestar siç e ka Ukë Rugova.

Kanunorët e Prishtinës nuk i druajnë thjesht e vetëm këtij kapitali fillestar të pashoq me të cilin Ukë Rugova hyn në politikën e Kosovës. Ata i druajnë formimit të dëshmuar, integritetit të dëshmuar, i druajnë filozofisë së pagabueshme se pema nën pemë bie, pra fakti se djali nuk ka si të mos i ngjasojë babait. Ukë Rugova, ndonëse për fije të perit do të mbetej jashtë garës aktuale zgjedhore, arriti të bindë elektoratin se kush është ai dhe të marrë një nga rezultatet më sukseshme në këtë garë. Merret me mend se çfarë përmasash do të kishte pasur fitorja e tij nëse do të kishte vepruar me një infrastrukturë komode të krahasueshme me cilindo pjesëmarrë në këtë garë.

Ndërsa kanunorët e Prishtinës nuk do të lenë mbrapa as emrin e vet, as emrin e djemve apo të nipave të tyre. Ata janë një përkohësi tejet episodike e jetës së Kosovës.

(Botuar në Bota Sot më 25 dhjetor 2010)

SIMBOL I LUFTËS SË KOSOVËS ËSHTË SHTËPIA E JASHARAJVE, NUK ËSHTË "SHTËPIA E VERDHË"

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ 

EVROPA NË ANËN E HUMBËSVE TË LUFTËS SË KOSOVËS

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

MINUS NEXHATI, PLUS ALBINI, BARAS ÇKA?

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

POLITIKËN MUND TA NDRYSHOSH VETËM DUKE MARRË PJESË NË POLITIKË

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

SHKODËR SHQYPNIA!

PARTITË E KRYEMINISTRAVE

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

UKA DHE ISAI

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

DOSIADA

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

TIPOLOGJIA E LISTAVE

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

SHKRIRJA E MEDIAVE NË PUSHTETIN POLITIK

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

MURMURIMË DUKAGJINI (REQUIEM PËR DIN MEHMETIN)

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

ZGJEDHJE TË FAKTIT TË KRYER

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

Sot mbushen plot 17 vjet nga dalja për herë të parë në satelit e Radiotelevizionit Shqiptar

NGASJET E PERSONALIZIMIT TË HISTORISË

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ<

GREQIA DHE SHQIPËRIA, GREKËT DHE SHQIPTARËT

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

MJAFTON EMRI IBRAHIM RUGOVA

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

KALVARI I NJË MOCIONI

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

PDK DHE LDK SHAHEN... DERI PAS ZGJEDHJEVE

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

AKSESI I KOSOVËS NË DOSJET E SPIUNËVE TË SAJ

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

NGA NGURIMET NË NGUTJE?

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

SINDROMI I THESARIT TË ALI PASHË TEPELENËS SI E KAPI GREQINË

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

EMPATI E MBRAPSHTË E SOCIALISTËVE ME DEMOKRATËT