VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - REVOLUCIONET QË PERËNDIMI NUK I KA KUPTUARNga KURT VOLKER

Një nga sfidat e mëdha të analizave në punën e shërbimeve të fshehta është parashikimi i ndryshimeve të mëdha. Analiza më e sigurt është që pothuajse gjithmonë forcat që i kanë dhënë gjërat formë deri sot do të vazhdojnë. Ruajtja e status quo-ja është duke përfundimi më i mundshëm - të paktën deri në kohën kur status quo-ja zhduket. Kjo i bën politikanët të kujdesshëm. Edhe në kulmin e zhvillimeve të reja - demonstrata, kriza ekonomike, luftërat pritshmëria është se anija do të ndryshojë kurs dhe gjërat do të kthehen në normalitet. Pra është me vlerë të presim, të jemi të kujdesshëm, për të parë se kush vjen në pushtet, për të mbrojtur interesat e tjera të sigurisë kombëtare. Pse të përfshihemi në një situatë për të mbështetur njërën anë, në qoftë se ka një shans të mirë që tjetra të mbizotërojë? Megjithatë, ndryshimet e mëdha ndodhin të papritura. Rënia e Murit të Berlinit. Rënien e Bashkimit Sovjetik. Dhe të gjendesh në anën e gabuar të ndryshimit ka koston e saj. Përveç kësaj, kur ndryshimi është i pashmangshëm, kujdesi mund të zgjasë një krizë, ndërsa veprimi mund të çojë në një zgjidhje më të shpejtë, të qetë dhe të dobishme.
Qëllimi është të dish se kur është në zhvillim një ndryshim i madh dhe kur biznesi është si zakonisht. Kjo është pikërisht pika në të cilin Perëndimi vazhdimisht ka gabuar në lidhje me revolucionet që kanë shpërthyer në Lindjen e Mesme. Në fillim ishte Tunizia, ku shumica e vëzhguesve besonin se demonstratat nuk do mund të përmbysnin një diktator. Pastaj u duk sikur Tunizia ishte diçka e veçantë, shumica e vëzhguesve nuk besonte se ndryshimi i regjimit tunizian do mund të thotë një ndryshim regjimi diku tjetër. Në Egjipt, shumica e vëzhguesve nuk besonte se protestat, në fakt, do mund të rrëzonin Mubarakun. Shumë vëzhguesve nuk besonin se në Libi, me një sistem që është i gatshëm të përdor forcën brutale, ndryshimi mund të ishte i mundur. Çdo herë kemi një analizë të gabuar. Sa herë që, ne, kemi qenë të ngadalshëm për të folur, i ngadalshëm në mbështetjen për të ndryshuar, të ngadalshëm për të vepruar. Ata që ishin të gatshëm të rrezikonin jetën e tyre për lirinë e tyre, në Lindjen e Mesme, mund të falen në qoftë se ata mendojnë se Shtetet e Bashkuara dhe Perëndimi kanë qenë kundër tyre. Pse ne kemi gabuar analizë?
Së pari nga besimin se regjimet në fund do të triumfonin dhe kështu pse të djegim urat? Së dyti, sidomos në Europë, për shkak të frikës se çdo ndryshim do të çojë në eksod masiv të refugjatëve dhe të migrimit. Së treti, për shkak të frikës se ekstremistët islamikë mund të marrë pushtetin [as revolucionit dhe të vendosin një regjim më të keq se sa ai i fundit. Së katërti, me shqetësimin se regjimet e reja nuk do mund të nderonin marrëveshjet ekzistuese me Izraelin. Së pesti për klishenë që i konsideron arabët jo të gatshëm për demokracinë. Dhe pika e gjashtë dhe finale - ndoshta më i rëndësishmi - për shkak se qeveritë perëndimore thjesht nuk po kuptojnë se ky është një revolucion i bazuar në vlerat njerëzore dhe idealet e transformimit. Udhëheqësit autoritarë arabë, për vite me radhë, na kanë thënë se Islami radikal ishte alternativa e vetme për të sunduar pas tyre. Ata kanë përdorur konfliktin izraelito-palestinez, si perde tymi, si maskë për regjimet e tyre barbare. Kanë hequr qasjen e publikut në informata dhe burime alternative të mendimit arab. Si rezultat, ne, në Perëndim, mendonim dhe besonim se një ndryshim demokratik ishte me të vërtetë i pamundur - edhe pse ne besonim në vlerat tona.
Shumica e zyrtarëve qeveria nuk lexon mesazhet në Tëitter. Shumë prej atyre që e lexojnë i konsiderojnë ato të parëndësishme, e popullore sesa qëndrimet zyrtare dhe veprimet e qeverisë. Megjithatë, vetëm të lexohen mesazhet e pjesëmarrësve dhe vëzhguesve në Lindjen e Mesme për të kuptuar se ajo çfarë po ndodh tani është e ndryshme. Njerëzit po spastron mitet e ofruara për vite nga këta liderë autoritarë. Kjo valë të baticës nuk ka të bëjë me Islamin, e as me perëndimin apo Izraelin. Kjo është një kërkesë për të drejta dhe liri që vjen nga brenda, nga një brez i ri i arabësh që shohin sesi qeveritë e tyre kanë plaçkitur shoqërinë. Sesi institucionet e demokracisë kanë qenë të mohuara për dekada të tëra, aspirata e shpirtit të njeriut për lirinë është universale dhe e paprekur. Kjo është ajo që politika jonë e kujdesshme dhe analizat e inteligjencës kanë dështuar të kuptojnë. Nevoja për ndryshime në rajon nuk do të zhduket në ajër. Dhe që ajo është në përputhje me vlerat tona më të thella, Perëndimi duhet të kishte insistuar që nga fillimi.
Edhe pse është e vështirë për të bërë këto parashikime ne tani duhet të kuptojnë se kjo nuk është biznes si zakonisht - ky është ndryshimi i madh. frika jonë për stabilitetin, sigurinë e ekstremizmit islamik kanë më shumë gjasa të bëhet realitet nëse, ne, u rezistojnë këtyre ndryshime dhe në qoftë se ne nuk i mbështesim ata. Dhe mundësi për përparim të vërtetë në këto çështje - stabiliteti, të paqes rajonale, sigurisë globale, luftën kundër ekstremizmit - janë shumë më të mëdha në një Lindjen e Mesme demokratike. Pasojat do të kthejnë në vend si luftën në Afganistan dhe luftën në Irak.

Kurt Volker: Ish-ambasadori amerikan në NATO dhe drejtor i Qendrës për marrëdhëniet transatlantike në universitetin Johns Hopkins University School of Advanced International Studies