NJU JORK - Peter Oborne, duke shkruar në konservatoren Daily Telegraph, kohët e fundit sugjeroi se kryeministri Konservator britanik, David Cameron, nuk ishte thjesht në një përshtjellim, ai "është në një hendek".

Kjo duket e drejtë. Cameron humbi ndaj Rupert Murdoch. Ai tregoi mungesa tronditëse të gjykimit në punësimin e Andy Coulson, ish-redaktor i Lajmeve të Botës, si drejtor i tij i parë i komunikimit në Downing Street, një vendim i paturpshëm i bërë kundër këshillës më të mirë dhe me sa duket me një qëllim të dyfishtë: për të treguar se ai nuk ishte një Etonian i vjetër "pasanik" dhe për të marrë trajtim të favorshëm nga 37 për qind e medias së shkruar britanike në pronësi të Murdoch.

Ai pastaj kaloi një copë të mirë të kohës gjatë vitit të tij të parë në detyrë me 26 takime të ndryshme me kreun e News Corp, duke përfshirë edhe Rebeka Brooks, e cila u arrestua nga policia britanike të dielën.

Brooks na ishte pjesë e Chipping Norton, e mirëpërshkruar edhe nga Oborne si "një koleksion incesti i londinezëve të dyshimtë, të pasur, të etur për pushtet dhe amoralë, të vendosur në zonën zgjedhore dhe rreth zonës zgjedhore të kryeministrit në Oxfordshire".

Kur unë isha në Universitetin e Oksfordit shumë dekada më parë, hapësira fshatare përreth ishte ende vetëm se fshatare dhe çlodhëse. Kjo ishte kështu përpara se të zotët e universit filluan blerjen e xhevahireve të tyre të Cotswold si shtëpi të fundjavës dhe shkuan në mbishfrytëzim, plotësuar me heliodrome, natyrisht. Brooks dhe burri i saj jetojnë disa kilometra nga zona zgjedhore e Cameron. Matthew Freud, guru PR i martuar me Elisabeth Murdoch, ka gjithashtu një shtëpi fundjavësh në këtë zonë.

Chipping Norton ishte formacioni gëlqeror i Camelotit britanik. Kush do të kishte ëndërruar atë? Gjykimi i Cameron është në pyetje serioze. Drita jeshile e mëparshme e e koalicionit të tij për blerjen nga News Corp të 61 për qind të Transmetimeve Britanike Sky të cilën nuk e mori - një marrëveshje tani e ndÄ—rprerë - kërkon shqyrtim të mëtejshëm. Është e vështirë t'i rezistosh përshtypjes se Cameron ishte plotësisht në skllavëri të Brooks, Murdoch dhe djalit të tij James Murdoch. Kisha për të menduar se kemi të bëjmë më shumë se me ngutje të kryeminisrtit.

Por nuk është vetëm Cameron në këtë hendek. Kultura e Mbretërisë së Bashkuar si një e tërë ka qenë e qelbur thellësisht kohët e fundit nga fiksimi ndaj reality show të tij të korruptuar të futur nën xham zmadhues nga argumentet në lidhje se me çfarë shtypi tabloid do të bëjë për të kënaqur epshet e lexuesve të tij, duke përgjuar në telefonat me çdo çmim, deri edhe në telefonin e një vajze 13-vjeçare vrarë.

Mund të debatohet se në çfarë shkalle Murdoch e krijoi këtë kulturë, apo e përforcoi atë, me anë të gazetarisë së tij të pamëshirshme të pandalashme - dhe të devijimit të saj të fundit në aktivitet kriminal.

Sigurisht ai kishte një rol të rëndësishëm. Policia dhe anëtarët e Parlamentit ishin komprometuar. Por a duhej shoqëritë perëndimore, duke përfshirë edhe Shtetet e Bashkuara, të tradhtonin të njëjtat karakteristika - obsesioni me të famshmit (dhe sidomos jetën e tyre seksuale), prishjen e ufijve ndërmjet lajmeve dhe argëtimit; vetë-kënaqja ekstreme (Unë jam Facebook Wall-i im), një mungesë e parimit politik dhe një bollëk i tundimit politik për para - pa Murdoch? Unë dyshoj se ato do ta arrinin.

Historia Murdoch është një përrallë paralajmëruese për kohën tonë që shkon edhe përtej pasurive tash të komprometuara të News Corp.

Shtetet e Bashkuara, pas së gjithash, ka qenë duke bërë përshtypjen e tyre të mirë të jetës në hendeqe politike kohët e fundit. Ideologët republikanë pa nocionin e interesit kombëtar bënin numrin e tyre politikë e lojës me zjarrin rreth qëndrimit pezull të vendit pranë një mungesë të pamendueshme. Mendimi i vetëm në kokat e tyre duket të jetë: Si e gjithë kjo do të luajë vitin e ardhshëm në zgjedhje dhe si mund ta dëmtojë presidentin Obama pa u fajësuar për këtë?

Është llogaritja e këtyre republikanëve e ndryshme nga kjo e Cameron? Kjo është e gjitha në lidhje me ciklin e lajmeve të ardhshme, dhe spinin, dhe egon, dhe ku është paraja për fushatat politike, dhe mungesa totale e gjykimit. Çfarë ka të bëjë me këtë është përgjegjësi dhe e mira e përgjithshme.

Murdoch është një gjeni i keq mizoria e të cilit ka çuar tashmë në ndëshkim të vetes. Ai e dinte së brendshmi më shumë se kushdo, se çfarë shoqëritë postmoderne donin për të kënaqur orekset e tyre të shtrembëruara dhe ai ua siguroi atë material në të gjithë salltanetin e tij. Unë nuk mendoj se ai i krijoi ato apetite. Por ai sigurish i ushqeu ato.

Something deeply insidious and corrupt is at work that has been on view in both Britain and the United States. It involves the takeover of politics by money and spin and massaged images and privileged coteries. It is the death of statesmanship.

Diçka thellë e fshehtë dhe e korruptuar është në punë ka ndodhur si Britani dhe Shtetet e Bashkuara. Ajo përfshin marrjen e politikës nga paratë dhe tjerrjen e imazheve të masazhuara dhe klikave të privilegjuara. Kjo është vdekja e artit të qeverijes.

Fox News i Murdoch ka luajtur një rol të madh. Por të gjitha forcat e mëdha teknologjike dhe të tjera në shoqëritë perëndimore janë duke shtyjnë drejt polarizimit. Google është duke ju profilizuar ju nëpërmjet kërkimeve tuaja dhe ju drejton në materiale me shumë gjasa për të përforcuar botëkuptimin tuaj dhe ideologjinë tuaj. Gjithnjë e më shumë ne jetojmë në zonën tonë politike të rehatit. Debati dhe dialogu vdesin.

Pista e valleve e Cameron dhe Murdoch ka përfunduar duke zbuluar të meta të thella në shoqërinë britanike që janë edhe probleme të thella në shoqëritë perëndimore në tërësi. Do të shërohen këta dy burra? Cameron është shumë i ri dhe kështu që në teori ai duhet të jetë në gjendje për të çarë rrugën e tij nga hendeku. Por unë nuk jam i sigurt se ai do t'ia arrijë kësaj. Murdoch ka shtyllë kurrizore më shumë dhe kështu një shans më të mirë, edhe në këtë fazë të vonë./Skënder Buçpapaj

Ju mund të ndiqni Roger Cohen në Twitter tek twitter.com / nytimescohen.

July 18, 2011

NEW YORK "” Peter Oborne, writing in the conservative Daily Telegraph, recently suggested that the Conservative British prime minister, David Cameron, was not merely in a mess, he "is in a sewer."

That seems about right. Cameron lost it over Rupert Murdoch. He showed staggering lack of judgment in hiring Andy Coulson, the former News of the World editor, as his first director of communications at Downing Street, a hubristic decision made against the best advice and apparently with a dual aim: to show he was not an old Etonian "toff" and to get favorable treatment from the 37 percent of the British print media owned by Murdoch.

He then spent a fair chunk of time during his first year in office in 26 meetings with various News Corp. honchos, including Rebekah Brooks, who was arrested by the British police Sunday.

Brooks happened to be part of the Chipping Norton set, well described by Oborne as "an incestuous collection of louche, affluent, power-hungry and amoral Londoners, located in and around the prime minister's Oxfordshire constituency."

When I was at Oxford University many decades ago, the surrounding countryside was still just that "” countryside and a delight. That was before the masters of the universe starting acquiring their Cotswold gems as weekend homes and gentrification went into overdrive, complete with helipads, of course. Brooks and her husband live a few miles from Cameron's constituency home. Matthew Freud, the PR guru married to Elisabeth Murdoch, also has a weekend home in the area.

Chipping Norton was the limestone British Camelot. Who would have dreamt it?

Cameron's judgment is in serious question. His coalition's earlier green light for News Corp.'s acquisition of the 61 percent of British Sky Broadcasting that it does not own "” a deal now aborted "” demands further scrutiny. It is hard to resist the impression that Cameron was completely in the thrall of Brooks, Murdoch and his son James Murdoch. I had thought there was more to the prime minister than slickness.

But it is not only Cameron who is in the sewer. The culture of the United Kingdom as a whole has been reeking pungently of late "” its venal, voyeuristic, reality-show-obsessed, me-me-me nature thrust under the magnifying glass by revelations about what the tabloid press would do to satisfy the prurience of its readers, hacking into phones at any price, even the phone of a 13-year-old murdered girl.

It may be debated to what degree Murdoch created this culture, or reinforced it, through his ruthless, no-holds-barred approach to journalism "” and its ultimate deviation into criminal activity.

Certainly he had a significant role. The police and members of Parliament were compromised. But would Western societies, including the United States, be betraying these same characteristics "” obsession with celebrities (and especially their sex lives); blurring of the lines between news and entertainment; extreme self-indulgence (I am my Facebook Wall); a dearth of political principle and a surfeit of political attraction to money "” without Murdoch?

I suspect they would.

The Murdoch story is a cautionary tale for our times that goes well beyond the now-compromised fortunes of News Corp.

The United States, after all, has been doing its own good impression of life in the political sewers recently. Republican ideologues with no notion of the national interest do their brinkmanship number as the country hovers near an unthinkable default. The only thought in their heads seems to be: How will all this play next year in the election and how can we hurt President Obama without being blamed for it?

Is the calculation of these Republicans that different from Cameron's? It's all about the next news cycle, and spin, and ego, and where the money for political campaigns is, and a total absence of judgment. What it's not about is responsibility and the commonweal.

Murdoch is a flawed genius whose very ruthlessness has now led him to his comeuppance. He knew, more viscerally than anyone, what postmodern societies wanted to satisfy their twisted appetites and he provided that material in all its gaudiness. I don't think he created those appetites. But he sure fed them.

Something deeply insidious and corrupt is at work that has been on view in both Britain and the United States. It involves the takeover of politics by money and spin and massaged images and privileged coteries. It is the death of statesmanship.

Murdoch's Fox News has played a big role. But all the major technological and other forces in Western societies are pushing toward polarization. Google is profiling you through your searches and directs you to the material most likely to reinforce your worldview and ideology. Increasingly, we live in our political comfort zone. Debate and dialogue die.

The sordid dance of Cameron and Murdoch has ended up revealing deep flaws in British society that are also deep problems in Western societies as a whole. Will the two men recover? Cameron is much younger and so in theory he should be able to claw his way out of the sewer. But I'm not sure he will get over this. Murdoch has more backbone and so a better chance, even at this late stage.