ATHINË - Katerina Sokou, 37 vjeçe, një gazetare financiare greke në Kathimerini, një gazetë e përditshme, ma tregoi këtë histori: Një grup i anëtarëve të Parlamentit gjerman të Bavarisë erdhi në Athinë menjëherë pasi kriza ekonomike shpërtheu këtu dhe u takua me disa politikanë, akademikë, gazetarë dhe avokatë grekë në një tavernë për të vlerësuar ekonominë greke. Sokou tha se përshtypja e saj ishte se gjermanët ishin duke u përpjekur të kuptojnë nëse ata duhej të jepnin para krediti Greqisë për një shpëtim nga falimentimi. Ishte sikur një komb intervistonte një tjetër për një hua. "Ata nuk ishin këtu si turistë, ishin duke kërkuar të dhëna se sa orë ne punojmë," kujton Sokou. "Dukej sikur vërtet ne duhej t'i bindnim ata për vlerat tona".

Vëzhgimi i Sokout ma kujtoi një pikëpamje që ma shprehu Dov Seidman, autori i librit "Si" dhe presidenti ekzekutiv i LRN, i cili i ndihmon kompanitë për të ndërtuar kulturat etike të biznesit. Globalizimi i tregjeve dhe njerëzve është intensifikuar në një shkallë të re në pesë vitet e fundit, me daljen e rrjeteve sociale, Skype, derivatet, lidhjet e shpejta pa tel, smartfonët e lirë dhe kompjuterët mobilë. "Kur bota është e lidhur së bashku kaq fort", argumentoi Seidman, "vlerat dhe sjelljet e të gjithëve janë çështje më shumë se kurrë, sepse ato ndikojnë te kaq shumë njerëz më shumë se kurrë. ... Ne kemi kaluar nga etikisht të lidhur në etikisht të ndërvarur. "

Siç bëhet e vështirë për mbrosh veten nga sjellja e papërgjegjshme një tjetri, shtoi Seidman, ai dhe ti duhet të bëni më shumër që të silleni më me përgjegjësi - ose që të dy do t'i vuani pasojat, pavarësisht se keni bërë ndonjë gjë të gabuar ose jo. Kjo është dyfish e vërtetë kur dy vende të ndryshme ndajnë të njëjtën monedhë, por jo qeverinë e njëjtë. Kjo është arsyeja pse ky tregim nuk është vetëm për normat e interesit. Është për vlerat.

Gjermanët janë tani duke u thënë grekëve: "Ne do t'ju japim juve më shumë para, me kusht që ju të silleni si gjermanët nga mënyra se si kurseni, sa orë në jave punoni, sa kohë pushim merrni, dhe si i paguani vazhdimisht taksat tuaja."

Mjerisht, megjithatë, këto dy vende janë aq të ndryshme nga pikëpmaje kulturore. Ato të kujtojnë një çifti për të cilin ju të pyesni pas divorcit të tyre: "Si vallë ndonjëherë menduan ata të dy se mund të jetë martuar?"

Gjermania është mishërim i një vendi që e bëri veten të pasur duke punuar. Greqia, mjerisht, pasi u bashkua me Bashkimin Evropian në vitin 1981, në të vërtetë u bë vetëm një tjetër petro-shtet i Lindjes së Mesme - veçse në vend të një pusi nafte, ajo kishte Brukselin, i cili në mënyrë të qëndrueshme e pomponte Athinën me subvencione, ndihmë dhe euro me norma të interesit të ulët.

Burimet natyrore krijuan korrupsionin, teksa grupet konkurrojnë se kush kontrollon rubinetën. Kjo është pikërisht çka ndodhi në Greqi, kur ajo mori shumën më të madhe të euro-kredive dhe të subvencioneve. Sipërmarrja e natyrshme e grekëve ishte kanalizuar në drejtimin e gabuar - në një garë për fondet e qeverisë dhe kontratat. Për qenë të sigurt, nuk ishte konsumuar gjithçka. Greqia pati një hov të vërtetë të modernizimit në vitet 1990. Por pas viti 2002, ajo i ngriti këmbët e saj lart, duke menduar se kaq kishte për të arritur, dhe tepër "euro-naftë" nga Bashkimi Evropian u derdh për financimin e një sistemi të korruptuar, trashëgimor ku politikanët të shpërndanë punësimet e qeverisë dhe projektet për lokalitetet në këmbim të votave. Kjo përforcoi një shfrim të madh të mirëqenies, ku të rinjtë ëndërronin një qeveri të rehatshme dhe të gjithë nga taksistët tek shofëerët e kamionëve, tek farmacistët dhe avokatët u lejohej për të hequr barrierat ndaj fryrjes artificiale të çmimeve.

Anëtarësimi në Bashkimin Evropian "ishte një mundësi e madhe për zhvillim, dhe ne e humbëm atë," shpjegoi Dimitris Bourantas, një profesor i menaxhimit në Universitetin e Athinës. "Ne gjithashtu nuk përfituam nga tregjet e [ish] vendeve socialiste rreth Greqisë. Dhe ne gjithashtu nuk përfituam nga rritja e ekonomisë globale. I kemi humbur të gjithëa këto për shkak se sistemit politik u përqëndrua në rritjen e administratës publike - e jo në [nxitjen] e sipërmarrjes, konkurrencën apo strategji industriale ose avantazhe konkurruese. Ne krijuam një shtet me mangësi të mëdha, korrupsioni dhe një burokraci shumë të madhe. Ne ishim vendi i fundit sovjetik në Evropë. "

Kjo është arsyeja, ai shtoi, pse grekët, kur shkojnë në SHBA, "i vënë në punë aftësitë e tyre dhe sipërmarrjen" në mënyra që ua mundësojnë atyre të lulëzojnë në tregti. Por këtu në Greqi sistemi i inkurajon të kundërtën. Investitorët këtu të tregojnë se rutina burokratike për fillimin e një biznesi të ri është e madhe. Është çmenduri; Greqia është i vetmi vend në botë ku greket nuk sillen si grekë. Mirëqenia e tyre, financuar nga euro-naftët, i ka gërryer ata nga brenda.

Me rënien e Bejrut dhe Dubai, Athina duhej të ishte bërë qendra e shërbimit e Mesdheut Lindor. Në vend të kësaj, Qipro dhe Stambolli e kapën këtë rol. Greqia nuk duhet ta përhapë këtë krizë. Ndërsa ajo ka bërë disa reforma vitin e kaluar, kryeministri George Papandreu më tha: "Ajo që është më frustruese është rezistenca në sistem. Si mund të prodhosh një ndryshim në kulture?"

Kjo do të kërkojë një revolucion kulturor. Dhe kjo mund të ndodhë vetëm nëse dy partitë e mëdha të Greqisë bëhen së bashku, krah për krah, dhe kolektivisht fuqizohen përmes një ndryshimi radikal në kulturën qeverisëse nga lart poshtë. Pa këtë, Greqia kurrë nuk do të jetë në gjendje të paguajë kreditë e saj./Elida Buçpapaj

　

--

July 19, 2011

Athens

Katerina Sokou, 37, a Greek financial journalist at Kathimerini, a daily newspaper, told me this story: A group of German members of the Bavarian Parliament came to Athens shortly after the economic crisis erupted here and met with some Greek politicians, academics, journalists and lawyers at a taverna to evaluate the Greek economy. Sokou said her impression was that the Germans were trying to figure out whether they should be lending money to Greece for a bailout. It was like one nation interviewing another for a loan. "They were not here as tourists; we were giving data on how many hours we work," recalled Sokou. "It really felt like we had to persuade them about our values."

Sokou's observation reminded me of a point made to me by Dov Seidman, the author of the book "How" and the C.E.O. of LRN, which helps companies build ethical business cultures. The globalization of markets and people has intensified to a new degree in the last five years, with the emergence of social networking, Skype, derivatives, fast wireless connectivity, cheap smartphones and cloud computing.

"When the world is bound together this tightly," argued Seidman, "everyone's values and behavior matter more than ever, because they impact so many more people than ever. ...We've gone from connected to interconnected to ethically interdependent."

As it becomes harder to shield yourself from the other guy's irresponsible behavior, added Seidman, both he and you had better behave more responsibly "” or you both will suffer the consequences, whether you did anything wrong or not. This is doubly true when two different countries share the same currency but not the same government. That's why this story is not just about interest rates. It's about values.

　

Germans are now telling Greeks: "We'll loan you more money, provided that you behave like Germans in how you save, how many hours a week you work, how long a vacation you take, and how consistently you pay your taxes."

　

Alas, though, these two countries are so culturally different. They remind you of a couple about whom you ask after their divorce: "How did the two of them ever think they could be married?"

Germany is the epitome of a country that made itself rich by making stuff. Greece, alas, after it joined the European Union in 1981, actually became just another Middle East petro-state "” only instead of an oil well, it had Brussels, which steadily pumped out subsidies, aid and euros with low interest rates to Athens.

Natural resources create corruption, as groups compete for who controls the tap. That is exactly what happened in Greece when it got access to huge Euro-loans and subsidies. The natural entrepreneurship of Greeks was channeled in the wrong direction "” in a competition for government funds and contracts. To be sure, it wasn't all squandered. Greece had a real modernization spurt in the 1990s. But after 2002, it put its feet up, thinking it had arrived, and too much "Euro-oil" from the European Union went back to financing a corrupt, patrimonial system whereby politicians dispensed government jobs and projects to localities in return for votes.

This reinforced a huge welfare state, where young people dreamed of a cushy government job and everyone from cabdrivers to truckers to pharmacists to lawyers was allowed to erect barriers to entry that artificially inflated prices.

European Union membership "was a big opportunity for development, and we wasted it," explained Dimitris Bourantas, a professor of management at Athens University. "We also did not take advantage of the markets of the [formerly] socialist countries around Greece. And we also did not take advantage of the growth of the global economy. We lost them all because the political system was focused on growing public administration "” not on [fostering] entrepreneurship, competition or industrial strategy or competitive advantages. We created a state with big inefficiencies, corruption and a very large bureaucracy. We were the last Soviet country in Europe."

That is why, he added, that Greeks, when they move to the U.S., "unleash their skills and entrepreneurship" in ways that enable them to thrive in commerce. But here in Greece, the system encourages just the opposite. Investors here tell you that the red tape involved in starting a new business is overwhelming. It's crazy; Greece is the only country in the world where Greeks don't behave like Greeks. Their welfare state, financed by Euro-oil, has bred it out of them.

With the decline of Beirut and Dubai, Athens should have become the service center of the Eastern Mediterranean. Instead, Cyprus and Istanbul seized that role. Greece must not waste this crisis. While it has instituted some reforms in the last year, Prime Minister George Papandreou said to me, "What is most frustrating is the resistance in the system. How do you produce a change in culture?"

It will take a cultural revolution. And that can happen only if Greece's two major parties come together, hold hands, and collectively force through a radical change in the governing culture from the top down. Without that, Greece will never be able to pay back its loans.

(http://www.nytimes.com)