E Enjte, 03.28.2024, 05:22pm (GMT+1)

Ballina Linqe Stafi Kontakt
 
 
::| Fjala:       [Advance Search]  
 
Gjithë lajmet  
LAJMI I FUNDIT
OPINONE-EDITORIALE
ZVICRA
INTERVISTË-PRESS
SHQIPTARËT
LAJME NDËRKOMBËTARE
POLITIKË
DIASPORA NË ZVICËR DHE BOTË
PERSONAZH
ART KULTURË
DOSSIER
KËNDI I SHKRIMTARIT
HOLLYWOOD
AFORIZMA
GOSSIPE
SPORT
::| Newsletter
Emri juaj:
Emaili juaj:
 
 



 
OPINONE-EDITORIALE
 

MALLKIMI RACIST

Nga ROGER COHEN, New York Times


E Mërkurë, 08.03.2011, 03:53pm (GMT+1)

LONDËR - Menjëherë pasi unë linda babai im e zhvendosi familjen tonë nga Britania sërish në Afrikën e tij të Jugut për t'u bërë dekan i shkollës për studentët zezakë të mjekësisë në Universitetin e Witwatersrand. Zezakët ishin të detyruar të jetojnë të ndarë nga të bardhët, një arsye kryesore pse ai e vinte në vend të parë Johanesburgun.

Atje u ndesh në disa probleme. Ai u tha studentëve se i mbante përgjegjës për punët e tyre. Kjo i ndihmoi për t'i zgjidhur gjërat në qendrën universitare. Jashtë ishte një histori e ndryshme. Pjesa më e madhe e kohës së babait tim është shpenzuar në stacionet policore për të negociuar lirimin e studentëve zezakë të cilët ishin ndaluar pa asnjë arsye nga policët e bardhë budallenj.


Sapo arriti atje ai dëgjoi një polic afrikanojugor duke tallur një grua të re zezake që ishte afër kualifikimit si mjeke: "Ju mendoni se jeni ndonjë studente e zgjuar, por në të vërtetë ju jeni vetëm një qafire." (Fyerja tani është ligjërisht vepruese në Afrikën e Jugut.) Racizmi është vetëm një marrëzi. Ka shumë njerëz të trashë në botë.

Aparteidi mbijetoi për gati një gjysmë shekulli, një sistem i bazuar në pikëpamjen se vetmja gjë për çka zezakët ishin të mirë, ishte që të punojnë si druvarë dhe bartës të ujit. Ajo kishte paralelet e saj amerikane: Ligjet e Jim Crow ishin në libra për gati një shekull.

Ky ishte viti i parë i jetës sime, me studentët zezakë Uitë. Babai im u kthye me familjen në Angli. Ne do të ktheheshim rregullisht në Afrikën e Jugut. Mbaj mend xhakërandët (një dru tropikal dekorativ, shënim i përkthimit), horizontet e largët, pjeshkët krejt të verdha. Bukuria ishte tejet e bollshme. Një hije zinte pritë. Kështu unë e kam përjetuar racizmin, si një dhimbje therëse, shenja e parë e një mikrobi të rrezikshëm në gjakun tuaj.

Këto gjëra të formonin. Hebrenjtë në Afrikën e Jugut prireshin për t'i parë zezakët si një tampon të madh kundër persekutimit të tyre edhe pse ata ishin më të angazhuar se të gjithë në përpjekjen për të thyer sistemin. Ky është një mendim grotesk, por nëse ti i je përveshur persekutimit të miliona zezakëve nuk të mbetet shumë kohë për dhjetëra mijëra hebrenj. Ky mendim i ka përshkuar hebrenjtë, familjet e të cilëve (shumica me origjinë lituaneze), kishin ikur nga masakrat evropiane dhe kështu iu shmangën kanaleve në të cilët Einsatzgruppen (grupet e gatishmërisë, shënim përkthimi) të Hitlerit do t'i kishin dërguar ata.

Si një hebre i Afrikës së Jugut, duke shikuar zezakët pa lejekalime të lidhur në pjesën e prapme të furgona të policisë ishte e rëndë. Por kjo fundja nuk ishte vrasje masive. Ti mundoheshe të shikoje larg.


Racizmi është një lojë mendjeje. I bën viktimat e saj mirënjohëse për mëshirat e vogla deri në kohën kur ata të ngjiten në zemërimin e papërmbajtshëm.

Unë u shkollova herët në helmin e racizmit të Afrikës së Jugut. Michels, familja ime nga ana e nënës, jetonte në njëfarë Chateau Michel. Të jetosh nga plazhi në pishinë për barbeky ishte gjë e madhe, me shqetësimin e saj si rrymë e nënujshme.

U ndjeva si një foshnjë që mund ta mposhtja armiqësintë në krahët e një çupe të zezë. I soditja zezakët tek laheshin në një port të ndyrë, kur të bardhët shtirheshin rehat në rërë për milje të tüera. Kapa shikimet e paligjshme, flirtet adoleshent, si krime. Dëgjova shfajësimet e kasapit, fanatizmin e veshur si teori shkencore.

Vite më vonë në Lagos, duke shikuar Fela Kutin në një disko, ku unë isha i vetmi i bardhë mes një mijë zezakëve, e kuptova "minoritetin". Gjë për të cilën kam qenë më mirënjohës në gazetari është aftësia për të kaluar linjat: e racizmit dhe fanatizmit, për shembull. Zezakët në Afrikën e Jugut nuk ishin madje një pakicë. Ata ishin një shumicë e tufëzuar në robëri.

Ndërsa në Angli gjërat ishin O.K. Jam quajtur "yid" (jid, forma e shkurtuar e jidis - çifut) për një kohë në shkollë. Unë e kërkova fjalën hebre në fjalorin e atëhershëm Oxford Dictionary. Përkufizimi 1: Një person me prejardhje hebraike, një person të cilit feja është Judaizmi. Përkufizimi 2:. Një person i cili sillet në një mënyrë që më herët iu atribuohej hebrenjve, një person koprrac ose dorështrënguar." Këtu ti ndalesh.

Asgjë nuk e bën gjakun tim të vlojë si racizmi. Unë u zemërova pa masë për një kolumnë të ditëve të fundit rreth vrasësit masiv të Norvegjisë dhe simpatisë së tij ndaj "islamofobisë raciste". Myslimanët nuk janë një racë, mëtojnë autorët.

E habitshme, disa nga shënimet e zemëruara ishin nga hebrenjtë, të cilët duket se kanë harruar se nuk ishte një racë, por një fe që nuk i kurseu hebrenjtë nga përndjekjet raciste: Ndoshta Einsatzgruppen hasën vetëm në një ngatërresë semantike përpara se të hapnin zjarr. Ndoshta turmat e futbollit të Maljzisë të cilët vetëm fishkëllyen Yossi Benayoun të Chelseas, një lojtar i Izraelit dhe një hebre, nuk ishin me të vërtetë racistë. Ëndërra my sy hapur.

Urrejtja ndaj myslimanëve në Evropë dhe Shtetet e Bashkuara është një industri në rritje politike. Është e neveritshme, e rrezikshme dhe raciste. Falë kolegut tim Andrea Elliott, ne tani e dimë se historia e orkestrimit të fushatës së suksesshme kundër Sheriatit në Shtetet e Bashkuara, udhëhequr nga një çifut hasidik me emrin David Yerushalmi që mëton se "shumica e dallimeve themelore në mes të racave janë gjenetike". Të djathtët në Evropë duke përdorur retorikën anti-myslimane janë trashëgimtarët e vërtetë të orëve më të errëta të Kontinentit.


Unë jam i kënaqur që në një moshë të ndikueshme Babi im më tregoi se një polic budalla i bardhë me pushtet i thoshte një gruaje të zgjuar e të re e zezake se ajo ishte "në të vërtetë vetëm një qafire". Kohët ndryshojnë, budallallëku i turpshëm jo./Elida Buçpapaj


Ju mund të ndiqni Roger Cohen on Twitter në twitter.com/nytimescohen.

--

August 1, 2011

The Racist Scourge

By ROGER COHEN

LONDON "” Soon after I was born my father moved our family from Britain back to his native South Africa to become dean of the school for black medical students at the University of the Witwatersrand. Blacks were obliged to live separately from whites, a principal reason for his having left Johannesburg in the first place.

There had been some troubles. He told the students he was handing them responsibility for their affairs. That helped settle things on campus. Outside was a different story. Much of my father's time was spent going to police stations to negotiate the release of black students who had been detained for no reason by stupid white cops.

Once he arrived to hear an Afrikaner policeman scoffing at a young black woman who was close to qualification as a doctor: "You think you're some clever student, but really you're just a Kaffir." (The insult is now legally actionable in South Africa.)

Racism is stupidity's recourse. There are plenty of stupid people in the world.

Apartheid survived for almost a half-century, a system based on the view that the only thing blacks were good for was to work as hewers of wood and drawers of water. It had its American parallels: Jim Crow laws were on the books for almost a century.

That was the first year of my life, with the black Wits students. My father returned with the family to England. We'd go back regularly to South Africa. I remember the jacarandas, the faraway horizons, the firm yellow peaches. Beauty was too abundant. A shadow lurked. That's how I absorbed racism, like a twinge, the first hint of a dangerous microbe in your blood.

These things shape you. The Jews in South Africa tended to view the blacks as a large buffer against their own persecution even as they were more engaged than most in trying to break the system. It's a grotesque thought, but if you're busy persecuting tens of millions of blacks you don't have much time left over for tens of thousands of Jews. This thought did occur to the Jews, whose families (many of Lithuanian origin), had fled European pogroms and so avoided the ditches to which Hitler's Einsatzgruppen would have dispatched them.

As a South African Jew, watching blacks without passes being bundled into the back of police vans was discomfiting. But this was not mass murder after all. You tried to look away.

Racism is a mind game. It makes its victims grateful for small mercies until such time as they rise in uncontainable anger.

I was schooled early by South Africa in racism's poison. The Michels, my maternal family, lived in a spread only half-jokingly referred to as Château Michel. From beach to pool to barbecue the living was large, with its undertow of disquiet.

I felt as an infant the I-might-drop-you hostility in a black maid's arms. I wondered at the blacks swimming in a filthy harbor when whites-only sand stretched for miles. I caught the illicit glances as an adolescent, flirtation as crime. I listened to the meat-chomping justifications, bigotry dressed up as scientific theory.

Years later in Lagos, watching Fela Kuti in a disco where I was the only white among a thousand blacks, I understood the word "minority." The thing I've been most grateful for in journalism is the ability to cross lines: of racism and bigotry, for example. The blacks in South Africa weren't even a minority. They were a majority corralled into serfdom.

Over in England things were O.K. I got called a "yid" for a while at school. I look up Jew in the Oxford English Dictionary of the day. Definition 1: A person of Hebrew descent; a person whose religion is Judaism. Definition 2: A person who behaves in a manner formerly attributed to Jews; a grasping or extortionate person." There you go.

Nothing makes my blood boil like racism. I got a lot of angry mail over a recent column about Norway's rightist mass murderer and his sympathy with "racist Islamophobia." Muslims are not a race, the writers claimed.

Funny, several of the angry notes were from Jews, who seemed to have forgotten that not being a race but a religion had scarcely saved Jews from racist persecution: Perhaps the Einsatzgruppen just got in a semantic muddle before opening fire. Perhaps the Malaysian soccer crowd who just booed Chelsea's Yossi Benayoun, an Israeli player and a Jew, were not really racists. Dream on.

Hatred of Muslims in Europe and the United States is a growing political industry. It's odious, dangerous and racist. Thanks to my colleague Andrea Elliott, we now know the story of the orchestration of the successful anti-Shariah campaign in the United States, led by a Hasidic Jew named David Yerushalmi who holds that "most of the fundamental differences between the races are genetic." The rightists in Europe using anti-Muslim rhetoric are true heirs to the Continent's darkest hours.

I'm glad that at an impressionable age my Dad told me of a dumb white cop with power telling a smart young black woman with promise she was "really just a Kaffir." The settings change, the vile stupidity does not.

You can follow Roger Cohen on Twitter at twitter.com/nytimescohen .

(http://www.nytimes.com)

Përktheu Elida Buçpapaj


Rating (Votes: )   
    Comments (0)        Dërgoja shokut        Printo


Other Articles:
ZËNIA E POZICIONEVE NË PRAG TË NEGOCIATAVE PËR STATUSIN SPECIAL TË VERIUTNga AUGUSTIN PALOKAJ (08.03.2011)
SHKODRA NDERON PROFESOR SAMI REPISHTINNga FRANK SHKRELI (08.03.2011)
SULMET NORVEGJEZE RRJEDHIN NGA NJË URREJTJE E RE IDEOLOGJIKENga ABRAHAM H. FOXMAN, Washington Post (08.01.2011)
ËSHTË KOHA QË NORVEGJIA TË PËRBALLET ME ISLAMOFOBINË E SAJNga ASLAK SIRA MYHRE, Washington Post (07.30.2011)
DUHET TË MENDOJMË NDRYSHENga Dr. ALBAN DACI (07.25.2011)
"Newsweek": GABIMI IM MË I DASHURNga MADELEINE ALBRIGHT, ish Sekretare Amerikane e Shtetit (07.25.2011)
ËSHTË KOHA QË TË KRIJOHET BESËLIDHJA E DJATHTË KOMBËTARE SHQIPTARE NË KOSOVËNga Mr.sc NUE OROSHI (07.24.2011)
TERRORI HELMON MENDIMINNga FELIX STEINER, Deutsche Welle (07.24.2011)
DEFICITI I DEMOKRACISËNga FRANK SHKRELI (07.22.2011)
GREKËT A MUND TË BËHEN GJERMANË?Nga THOMAS L. FRIEDMAN, New York Times (07.22.2011)



 
::| Lajme të fundit
::| Kalendari
Mars 2024  
D H M M E P S
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            
 
::| Hot News
PËRMBYTJET NË SHQIPËRI - QEVERIA THOTË SE GJENDJA ËSHTË KRITIKE, KËRKON NDIHMË NGA BRUKSELI
ARVIZU - PRESIM QË DREJTËSIA SHQIPTARE TË DËNOJË TRAFIKANTËT E NJERËZVE
NATO NUK MUND TË NDIHMOJË NË KRIJIMIN E USHTRISË NË KOSOVË
GJERMANIA, FRANCA, BRITANIA E MADHE, HOLLANDA DHE DANIMARKA KUNDËR STATUSIT TË VENDIT KANDIDAT PËR SHQIPËRINË
THAÇI PARALAJMËRON ZGJEDHJEN E PRESIDENTIT GJATË JAVËS SË ARDHSHME
MISIONI MISHELËNga MICHELLE OBAMA, Newsweek
BABAI E NJEH MË MIRËNga THOMAS L. FRIEDMAN, New York Times
NATO dhe BE borxhlinj ndaj Kosovës ?Nga Elida Buçpapaj

 
VOAL
[Shko lart�]