Trazirat në kryeqytetin britanik kanë pjesën brendshme të qytetit Tottenham, rrethinën Ealing, Hackneyn guximtar, Notting Hillin elegant. Dritaret janë thyer, video kamerat janë vjedhur dhe makinave iu është dhënë flaka. Të rinjtë me bluza në kokë u mblodhën në sheshet e rrugëve dhe akuzuan policinë. Trazirat "kopje" kanë pasuar në të gjithë vendin, nga Bristoli në Nottingham. Dhe askush nuk e di pse.
Hidhju një sy komenteve të shtypit britanik dhe do të gjesh një gamë të gjerë të shpjegimeve. Lexoni Daily Telegraph të qendrës së djathtë, dhe do të mësosh se trazirat ishin shkaktuar nga një forcë policore e dobët dhe frikacake, nga etërit e munguar, nga varësia e mirëqenies, nga multikulturalizmi dhe toleranca ndaj bandave në shkolla. Lexoni Guardian të qendrës së majtë dhe do të informohesh se brutaliteti i policisë, përjashtimi social, shkurtimet në shpenzimet e mirëqenies dhe të hendeqet në rritje ndërmjet pasurve dhe të varfërve janë për t'u fajësuar. Disa janë të bindur se nivelet e larta të emigracionit e kanë fajin. Të tjerë besojnë se problemi qëndron në intolerancën britanike ndaj emigrantëve dhe pakicave.
Ka një arsye për këtë mospërputhje: protestuesit vetë nuk shpalosin shenja. Ata nuk thonë parulla. Ata nuk po protestonin kundër ndonjë politikë të veçantë të qeverisë, siç bënë demonstruesit studentë në Londër, dimrin e kaluar. Ata nuk kanë kërkuar publicitet për pikëpamjet e tyre, nëse kanë ndonjë pikëpamje. Ata iu fshihen kamerave dhe gazetarëve iu shmangen. Dhe kështu ata janë bërë inkblot (njollë që duhet intepretuar nga i testuari, term gjermanisht, shënim përkthimi) në një test Rorschach (test psikologjik, term nga gjermanishtja, shënim përkthimi) kombëtar: Secili sheh tek ata çështjen politike për të cilën kujdeset më shumë, qoftë e varësisë sociale, shkurtimeve të buxhetit, rënis së arsimit publik ose - tema ime favorite personale - prania në rritje e një kulture vulgare dhe amorale publike.
E megjithatë është mungesa e politikës ajo që më së shumti i përcakton qartë ata. Nëse egjiptianët në Sheshin Tahrir kërkuan demokraci, dhe anarkistët në Athinë kërkuan më shumë shpenzime qeveritare, burrat e maskuar në rrugët e Britanisë duan televizorë HD me ekran të sheshtë 46-inch (116 centimetër, shënim përkthimi). Ata nuk thyen selitë e Partisë Konservatore, ata thyen dyqanet e veshjeve. Në vend të përdorimit të mediave sociale për të krijuar shoqërinë civile ose cyber-utopinë, ata po përdorin mediat sociale për të vjedhur. Dikush qarkulloi një mesazh me tekst të hënën në mbrëmje, duke i thirrur miqtë në qendër të Londrës për "terror i pastër dhe hatà e sendeve të lira. Vetëm shkatërroi dritaret e dyqaneve dhe merr gjërat që do!"
Përveç vjedhjeve, shumëkush nga turmat - ndoshta shumica e protestuesve - ishin gjithashtu edhe pa mendje në kokë. Mos u mashtroni nga klishetë e vrazhda të dikurshme: Nga rebelët mesjetarë fshatarë të Wat Tyler tek huliganët modernë
të futbollit është një kohë e traditës së nderuar të thyerjes së gjërave për argëtim në Britani, dhe grupet që kënaqen kështu kanë qenë aty rreth e rrotull për një kohë të gjatë. Nuk do të thotë që shumë prej tyre të bëjnë tepër dëme. Që të mërkurën në mëngjes, policia kishte arrestuar 768 persona, sipas BBC, 105 të akuzuar në lidhje me dhunën në kryeqytet. Dhe brenda natës, Londra ishte e qetë për herë të parë që kur trazirat filluan javën e kaluar.
Unë nuk jam duke i numëruar shpjegimet e tjera të mundshme, shumë prej të cilave do të jemë me vlerë për të hetuar edhe në qoftë se këto trazira nuk kishin ndodhur. Shteti social me të vërtetë ka lënë një brez të rinjsh të ndihen si të varur nga dhuratat e qeverisë dhe që kanë të drejtë për më shumë. Arsimimi i dobët e shtetit ka lënë më shumë se një të pestën e të rinjve britanikë realisht analfabetë. Ekonomia e ngadaltë do të thotë se shumë nuk do të gjejnë punë dhe kështu kurrë nuk do të integrohen në rrymën qendrore. Prania e oligarkëve të botës dhe miliarderëve në Londër do të thotë se qyteti ka një hendek ekonomik që është jashtëzakonisht i madh për botën e zhvilluar. Shtypi tabloid lulëzon në zili e pasur dhe kultin-adhurimi i famshëm i vrazhdë. Institucionet tradicionale - sistemi shkollor, kishat, madje edhe BBC - kohë më parë humbën aftësinë e tyre për të transmetuar vlerat e vjetra. Një valë skandalesh ka diskredituar kohët e fundit bankat, Parlamentin, mediat dhe policinë në Londër edhe më thellë.
Dhe akoma - ndodhnin grabitjet në Londër pas Zjarri të Madh të vitit 1666 dhe, pavarësisht nga mitologjia, kishte grabitjet në Londër gjatë Blitzit. Kthehuni prapa dhe lexoni Dickensin: Kriminelët, emigrantë dhe "vendas" britanikë njëherësh, kanë përfituar nga mundësitë për të plaçkitur në Londër edhe gjatë kohërave më të qeta. Një bashkërrjedhë e veçantë e rrethanave - një turmë e zemëruar në lidhje me një vrasje të policisë, një periudhë e papritur e motit të ngrohtë, një forcë policore e papërgatitur dhe e hutuar nga skandali dhe, po, disponueshmëria e befasueshme e përhapur e smartfonëve në mesin e të paprivillegjuarve - mund t'i kenë lejuar ata të bëjnë kështu prapë. Ruhuni nga përgjithësimet dërmuese politike në prag të këtyre trazirave: Ne nuk e dimë nëse ne kemi qenë dëshmitarë të vetëm një fenomi të "ri" fenomen, apo të një version më të lëvizshëm dhe teknikisht të aftë të një versioni shumë të vjetër./Elida Buçpapaj
applebaumletters@washpost.com
　
--
Conclusions we can't draw about London's riots
By
Anne Applebaum, Published: August 10
Riots in the British capital have hit inner-city Tottenham, suburban Ealing, gritty Hackney, chic Notting Hill. Windows have been smashed, video cameras stolen and cars set ablaze. Young men in hooded sweatshirts congregated on street corners and charged the police. "Copycat" riots have followed across the country, from Bristol to Nottingham. And nobody really knows why.
Scan the comment pages of the British press and you will find a wide range of explanations. Read the center-right Daily Telegraph, and you will learn that the riots were caused by a weak and cowardly police force, absent fathers, welfare dependency, multiculturalism and the tolerance of gangs in schools. Read the center-left Guardian and you will be informed that police brutality, social exclusion, cuts in welfare spending and the widening gap between rich and poor are to blame. Some are convinced that high levels of immigration are at fault. Others believe the problem lies in British intolerance of immigrants and minorities.
There is a reason for the discrepancy: The rioters themselves do not wave signs. They do not chant. They weren't protesting any particular government policy, as were student demonstrators in London last winter. They have not sought publicity for their views, if they have any. They hide from cameras and dodge journalists. And thus have they become the inkblot in a kind of national Rorschach test: Everyone sees in them the political issue they care about most, whether it's welfare dependency, budget cuts, the decline of public education or "” my personal favorite "” the rise of a vulgar and amoral public culture.
And yet it is their lack of politics that most clearly defines them. If the Egyptians in Tahrir Square wanted democracy, and the anarchists in Athens wanted more government spending, the hooded men in British streets want 46-inch flat-screen HD televisions. They aren't smashing the headquarters of the Tory Party; they are smashing clothing shops. Instead of using social media to create civil society or cyber-utopia, they are using social media to steal. Someone circulated a text message on Monday night, calling friends to central London for "Pure terror and havoc & Free stuff. Just smash shop windows and cart out da stuff u want!"
Aside from stealing, a lot of the rioters "” maybe most of the rioters "” were also out to have a good time. Don't be fooled by the stiff upper lip cliches: From Wat Tyler's medieval peasant rebels to the modern soccer hooligans there is a time-honored tradition of smashing things for fun in Britain, and the groups that enjoy it have been around for a long time. It doesn't take very many of them to do a lot of damage. As of Wednesday morning, police had arrested 768 people, according to the BBC, and charged 105 in connection with violence in the capital. Overnight, London was calm for the first time since riots began last week.
I'm not counting out the other possible explanations, many of which would be worth investigating even if these riots had never occurred. The welfare state really has left a generation of young people feeling both dependent on government handouts and entitled to more. Poor state education has left as many as a fifth of British teenagers functionally illiterate. The slow economy means many will never find jobs and thus will never integrate into the mainstream. The presence of the world's oligarchs and billionaires in London means the city has an economic gap that is unusually wide for the developed world. The tabloid press thrives on envy of the rich and cult-worship of boorish celebrities. Traditional institutions "” the school system, churches, even the BBC "” long ago lost their ability to transmit older values. A spate of scandals has recently discredited the banks, Parliament, the media and the London police even further.
And yet "” there was looting in London after the Great Fire of 1666 and, despite the mythology, there was looting in London during the Blitz. Go back and read Dickens: Criminals, both immigrant and "native" British, have taken advantage of opportunities to loot in London during more peaceful times, too. A peculiar confluence of circumstances "” a mob angry about a police murder, a sudden bout of warm weather, an unprepared police force distracted by scandal and, yes, the astonishingly widespread availability of smartphones among the underprivileged "” might have allowed them to do so again. Beware of sweeping political generalizations in the wake of these riots: We don't know whether we have just witnessed a "new" phenomenon, or a more mobile and technically adept version of a very old one.
applebaumletters@washpost.com
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
